Chapter1 22-25 Newborn Babies
چند وقت قبل در یک موتر تکسی جای می‌رفتم، رادیو موتر یک راپورتاژ جالب را نشر می‌کرد. راپورتر رادیو به یک فارم پرورش پرندگان رفته بود و با صاحب فارم مصاحبه می‌کرد. صاحب فارم گفت، این فارم مخصوص پرندگان است، برعلاوهٔ انواع مرغ‌ها، پرندگان دیگر را نیز در آن تکثیر و تربیه می‌کنند. مثل کبک، بودنه، کفتر‌ها و غیره. او گفت که مشتریان عمدهٔ این فارم چند رستورانت قیمتی شهر است. گوشت بودنه و کبک از گوشت‌های بسیار لذیذ است که قیمت آن هم در رستورانت‌ها بسیار بالا است. به رستورانت‌ها نظر به تقاضای شان این پرنده‌ها را زنده انتقال می‌دهند و در خود رستورانت‌ها آنها را در قفس‌ها زنده نگهداری و در وقت تقاضای مشتریان آن را ذبح کرده بسیار تازه کباب کرده به مشتریان عرضه می‌کنند. در پشت سر مصاحبه، صدای پرنده گان و مرغ‌ها نیز شنیده می‌شد که به شنونده احساس می‌داد که در یک فارم پرندگان قرار دارد.
اما راپور تر رادیو به این اکتفا نکرد، او به یک رستورانت هم سر زد که این پرندگان به شکل کباب شده و پخته به مشتریان عرضه می‌شد. راپور تر کوشش کرد تا به شنوندگانش حقیقتاً لذیذ بودن گوشت این پرندگان مثل کبک و بودنه را انعکاس بدهد. معمولاً برای انعکاس دادن غذا‌های لذیذ و معرفی آنها از برنامه‌های تلویزیونی استفاده می‌شود، اما این اولین باری بود که من این قسم یک برنامه را از طریق رادیو می‌شنیدم. راپور تر رادیو با مصاحبه کردن با مشتریان رستورانت در وقت نوش جان کردن غذا و حتا انعکاس دادن صدای جویدن و مزه کردن و یا چشیدن، آن قدر با مهارت این برنامه را به پیش برد که من و شنوندگان دیگر واقعاً لذیذ بودن آن را باور کرده و احساس گرسنه گی کردیم.
پطرس هم در اخیر این قسمت چشیدن و یا مزه کردن را به حیث موضوع مرکزی این قسمت به کار گرفته است. ایمان داران باید در تمام زندگی مسیحی شان مزهٔ شیرین نیکویی خداوند را بچشند و آن را هرگز از یاد نبرند. اگرچه توضیح کردن چشیدن این مزهٔ شیرین نیکویی خداوند مثل انعکاس دادن مزهٔ کباب گوشت پرندگان در رستورانت مشکل است، اما اگر کوشش شود امکان دارد که بر این چالش غلبه کرد و آن را توضیح داده انعکاس داد.
پطرس سوال می‌کند. آیا شما این مزه را چشیده اید؟ آیا شما می‌دانید که من در مورد چه صحبت می‌کنم؟
در حقیقت این سوالات پطرس از کلام خدا گرفته شده است. در زبور ۳۴ آیت ۸ می‌خوانیم: «بچشید و ببینید که خداوند نیکو است.» وقتیکه یک طفل نوزاد که مزهٔ لذیذ شیر مادر خود را چشید او آن را هرچه زیادتر می‌خواهد که نوش جان کند. شما هم با چشیدن مزهٔ نیکویی خدا این کار را خواهید کرد و آن را زیاد تر و زیاد تر تقاضا خواهید کرد.
شیر مادر و طفل نوزاد یک تصویر قابل کنترول در این قسمت است. طفل که جدیداً بدنیا آمده است، ضرورت دارد که برایش خوراک داده شود تا نمو کند و یاد بگیرد که چطور در خانواده زندگی کند. به همین شکل وقتیکه ما جدیداً به حیث اعضای خانوادهٔ الاهی تولد تازه پیدا می‌کنیم، برای رشد و ثبات در خانواده ضرورت داریم که تغذیه شویم تا رشد کرده نمو کنیم و به پخته گی برسیم. مرحلهٔ آخری رشد که پختگی است از این معلوم می‌شود که ما در جریان زندگی کدام مسیر را انتخاب می‌کنیم. چون در مسیر زندگی پیش روی ما هم مسیر درست زندگی و هم مسیر نادرست قرار دارد. بهتر است که مسیر درست را انتخاب کنیم.
در این قسمت پطرس عین آن تعلیمی را بیان می‌کند که معلمین مسیحیان اولی بیان کرده اند. آنها انتخاب مسیر درست زندگی را در محبت کردن خالصانه، از دل و جان و کاملاً بی ریا به یکدیگر می‌دیدند. در مقابل آن، مسیر نادرست زندگی را در فریب، نفرت، کینه و بدگویی می‌دانستند. پطرس این چیز‌ها را در فصل اول آیت ۲۲ و فصل ۲ آیت ۱ توضیح داده است. تشخیص دادن هر کدام این چیز‌ها آنقدر مشکل نیست، اما در عمل پیاده کردن آن مشکل است. به این دلیل است که ما به شیر روحانی به حیث غذای اصلی برای رشد و نموی ما ضرورت داریم. لازم است متوجه باشیم که بعضی معلمین شیر روحانی را با آب مخلوط کرده به نو ایمانان عرضه می‌کنند. مقصدم این است که بعضی معلمین بر تعلیم اساسی بسیار کم اتکا می‌کنند و به جای آن چیز‌های را به نو ایمانان تعلیم می‌دهند که نمی تواند باعث رشد آنها در ایمان شان شود. اگر به آنها شیر خالص روحانی داده نشود، نو ایمانان روحاً ضعیف و ناتوان بار می‌آیند. برای همه، هم برای معلمین و هم برای ایمانداران، داشتن رابطهٔ قوی و مستحکم با خدا بسیار اساسی و کلیدی است. لازم است که بچشیم که خداوند نیکو است و اشتیاق فراوان برای چشیدن آن را داشته باشیم. مثل اطفال حساس به غیر از شیر خالص روحانی به نوشیدن چیز‌های دیگر قانع و سیر نشویم.
در درون تصویر چشیدن و تصویر قابل کنترول طفل، پطرس یک تصویر دیگر را نیز در این میان بکار گرفته است که کاشتن دانه و یا بذر است. اما این بذر و یا دانه کدام بذر و یا دانهٔ عادی نیست. پطرس برای تفریق بذر عادی تا بذر اصلی از نبی دلخواه خودش اشعیا کمک گرفته است. بذر‌های عادی برگ و شاخ زیاد بار می‌آورند اما بذر‌های اصلی دانه فراوان حاصل می‌دهند. مثال پاشیدن بذر یک مثال بسیار محبوب در بین مسیحیان اولی بود. شاید یک دلیل محبوبیت آن کار گرفتن عیسی مسیح از آن به حیث یک ضرب المثل اصلی است.
برعلاوهٔ پاشیدن بذر، یک تصویر دلپذیر برای یهودیان قدیم نیز بود. وقتیکه قوم اسرائیل به راه‌های نادرست رون شده با مشکلات روبرو می‌شدند و مردم برای نجات دعا می‌کردند، آنها خدا را به شکل دهقان می‌دیدند که بیرون رفته در مزرعه بذر‌های جدید را می‌کارد. در نتیجهٔ این بذر پاشی خدا، مردمان خدا و یا اسرائیلی‌های حقیقی از آنها جوانه می‌زنند. با جوانه زدن آنها حاصلات فراوان بار آورده برای برداشت محصول آماده می‌شوند. پطرس این قسمت را از اشعیا ۴۰: ۶ تا ۸ گرفته است. هرچه که است کلام خدا (آیت ۲۵) زنده و جاویدانی است( آیت ۲۳) کلامی که به شما بیان شد. (آیت ۲۵) آما سوال بوجود می‌آید که این «کلام» چه است و چطور عمل می‌کند؟
بسیار ایمان داران وقتیکه کلام می‌گویند مقصد شان به صورت ساده، نوشته‌ها در کتاب مقدس است. کلام اکثراً به این مفهوم به کار گرفته می‌شود. اما وقتیکه پطرس عهد جدید را می‌نوشت، بسیار قسمت‌های عهد جدید نوشته نشده بود و یگان قسمت‌های هم که نوشته شده بود در حلقات محدود در این جا و آن جا در گردش بود. برای پطرس وقتیکه کتاب مقدس می‌گفت مقصدش عهد قدیم کتاب مقدس بدون عهد جدید بود. اما مقصد او از «کلام» اضافه تر از کتاب مقدس بود. وقتیکه پطرس می‌گفت «کلامی که به شما شنوانده شد» مقصدش پیام در مورد عیسی مسیح بود که خدا او را فرستاده است. توسط قربانی شدن او بروی صلیب و باریدن روح او، مردم از تمام ملیت‌ها نجات می‌یافتند. ما دیدیم که آنها در گذشته چه قسم زندگی داشتند و اکنون به آنها یک زندگی کاملاً جدید بخشیده شده بود که آن را برای یک مقصد خاص و نیک در خدمت خدا بکار می‌بردند.
اما پیام در مورد عیسی مسیح به معنای فقط پیام در مورد عیسی مسیح است که پیشتر پطرس گفت این پیام پوره شدن گفته‌های انبیایی عهد قدیم توسط عیسی مسیح است. گفته‌های انبیا عهد قدیم را ما می‌توانیم به این شکل خلاصه کنیم: «پیام در مورد عیسی مسیح و کاری که خدا توسط او انجام داد و ما آن را به حیث عملی شدن وعده‌های عهد قدیم می‌دانیم.» این موضوع کلیدی در مورد کلام است. کلام چیزی است که مردم توسط آن تولد تازه پیدا می‌کنند. (آیت ۲۳)
پس کلام چطور کار می‌کند؟ طوری به نظر می‌رسد که کلام به این شکل کار می‌کند. مفکورهٔ کار کردن کلام در آیت اول فصل اول بیان شده است که از مسیحیت اولی برخاسته است. مسیحیان اولی در روز‌های اول و به خصوص بعد از روز پنطیکاست دریافتند وقتیکه آنها در مورد عیسی مسیح به مردم صحبت می‌کنند یک چیزی در آنها واقع می‌شود و یک کاری در آنها صورت می‌گیرد. این به معنای این نبود که آنها به آن پیام علاقه پیدا می‌کردند و یا از آن پیام پیروی می‌کردند و یا آن را رد می‌کردند. بلکه به این معنای بود که «کلام» طوری به نظر می‌رسید که در آنها در ماورای صرف کلمات قوت و قدرت عجیب بوجود می‌آورد. این پیام و کلام به شکلی عمل می‌کرد که در درون شنوندگان مثلیکه خون جدید جاری شده باشد. با جاری شدن این خون جدید در درون آنها، یک احساس جدید در مورد حضور خدا در درون شان پیدا می‌کردند. بلی، شنیدن «کلام خدا» و چشیدن مزهٔ «خدا که نیکوست» به آنها تولد تازه می‌بخشید و به این ترتیب آنها حقیقتاً تولد تاز می‌یافتند.
گفته‌های اشعیا در این مورد در جای خودش ماندگار است. ما آن را خاصتاً در این قسمت می‌بینیم که پطرس از آن نقل قول کرده است. فصل ۴۰ آیات ۶ تا ۸ و بعداً در فصل ۵۵ آیات ۱۰ تا ۱۳. این قسمت‌های حیاتی در یک قسمت بسیار مهم کتاب اشعیا یعنی در فصل‌های ۴۰ تا ۵۵ با هم یکجا می‌شوند. در این قسمت تصویر مرکزی به شکل تدریجی به حیث خادم زجر کشیده به نظر می‌رسد که کلیسای اولی آن را به حیث نبوت در مورد مرگ فدا کارانهٔ عیسی مسیح تشخیص می‌دهند. پطرس می‌خواهد در مورد این قسمت در فصل دوم صحبت کند. اما اکنون او در مورد این قسمت اشعیا پیش از پیش فکر می‌کند. ضرورت است که ما هم در مورد این قسمت‌های کتاب اشعیا فکر کنیم تا چیز‌های را که پطرس می‌خواهد در قسمت آینده به ما بگوید، آن را درست درک کنیم.
