Chapter 4 12-19 Sharing the Messiah’s Sufferings

ای عزیزان، از آزمایش های سختی که برای امتحان شما پیش می آید، تعجب نکنید و طوری رفتار ننمائید که گویی امری غیر عادی برای شما پیش آمده است. در عوض از اینکه در رنج های مسیح شریک شده اید، شادمان باشید تا در وقتی که جلال او ظاهر می شود شادی و خوشی شما کامل گردد. خوشا به حال شما اگر به خاطر نام مسیح به شما دشنام دهند، زیرا در آن صورت روح پُر جلال خدا در شما ساکن است. امیدوارم که شما هرگز به خاطر قتل یا دزدی یا بدکاری یا دخالت دچار زحمت نشده باشید. اما اگر به عنوان یک مسیحی، رنج می بینید ناراحت نشوید، بلکه برای اینکه نام مسیح را بر خود دارید، خدا را شکر کنید. وقت آن رسیده است که داوری فرزندان خدا شروع شود و اگر ما اولین کسانی هستیم که داوری می شویم، نصیب و عاقبت کسانی که انجیل خدا را رد کردند چه خواهد بود؟ و اگر نجات عادلان اینقدر دشوار است، عاقبت گناهکاران و اشخاص دور از خدا چه خواهد بود؟ بنابراین، اگر کسی مطابق ارادۀ خدا، دچار رنج و زحمت شده است، جان خود را به دست آفریدگاری که همیشه به وعده های خود وفا می کند بسپارد و به نیکوکاری خود ادامه دهد.
اول پترس ۴: ۱۲-۱۹

وقتیکه اصلاح طلب مشهور انگلیسی بنام «ویلیم تیندال» عهد جدید کتاب مقدس را برای اولین بار به زبان انگلیسی ترجمه می‌‌کرد، او در شمال اروپا در مهاجرت مخفیانه زندگی می‌‌کرد. در آن زمان ترجمه کردن کتاب مقدس به زبان‌های بومی به شدت ممنوع بود. نخبگان کلیسای رسمی به این باور بودند که ترجمه کردن کتاب مقدس به زبان‌های بومی باعث داخل شدن ارتداد در کلیسا می‌‌گردد. آقای «تیندال» وقتیکه ترجمهٔ ابتدایی عهد جدید را به پایان رساند، برای اصلاح و کار کردن بیشتر روی آن به کمبود پول روبرو شد. برای بدست آوردن پول لازم غرض ادامه دادن پروژهٔ ترجمهٔ کتاب مقدس او مجبور شد که چاپ اول کتاب را پیش از وقت به فروش برساند. وقتی که او این تصمیم را گرفت، به این سوال روبرو شد که آیا مردم در انگلستان ترجمهٔ عهد جدید را خواهند خرید. چون در آن زمان موجودیت ترجمهٔ کتاب مقدس در نزد مردم بسیار خطرناک بود. اما جالب است که این کتاب به شکل عجیب به فروش رسید.

بشپ و یا کشیش عمومی لندن از طریقی در مورد این پروژهٔ ترجمهٔ عهد جدید به انگلیسی اطلاع حاصل کرد و بسیار خشمگشین شد. او تصمیم گرفت که به نظرش این کار مزخرف را یک بار و برای همیشه نابود کند. او به جاسوسان خود دستور داد تا تمام کاپی‌های ترجمهٔ «تیندل» را در هر جایی که پیدا می‌‌کنند بخرند و بعد از جمع آوری آن‌ها را یکجا بسوزانند. با وجودیکه بشپ لندن این کار را کرد و تمام کاپی‌های ترجمهٔ عهد جدید را جمع کرده سوختاند، اما نتوانست که جلو ادامهٔ کار پروژهٔ «تیندل» را بگیرید. زیرا به پولی که بشپ لندن به خاطر خرید چاپ اول پرداخت، «تیندل» به آن پول کار خود را به پیش برد و توانست که چاپ دوم آن را آماده کند. در حقیقت ترجمهٔ «تیندل» ستون فقرات ترجمهٔ مشهور و بین المللی کتاب مقدس بنام «کینگز جمیز» را اساس گذاشت که در سال ۱۶۱۱ به چاپ رسید.

  نقطهٔ اصلی در این قسمت نوشتهٔ پطرس رسول این است که بعضی اوقات مخالفت و دشمنی مخالفین باعث پیشرفت کار‌های ملکوت خدا می‌‌شود. دل گپ در آیت ۱۴ بیان شده است که می‌‌گوید:« خوشا به حال شما اگر به خاطر نام مسیح به شما دشنام دهند، زیرا در آن صورت روح پُر جلال خدا در شما ساکن است». آزار دهنده گان برعلیه شما دعوا دایر خواهند کرد که گویا شما متعلق به عیسی که خود را مسیحا می‌‌نامد هستید. وقتیکه آن‌ها نام مسیح را با لقب شاهانه اش یاد می‌‌کنند باعث جلال او می‌‌گردد. به این ترتیب آن‌ها به فکر اینکه شما را پست می‌‌سازند، این پست ساختن آن‌ها برعکس باعث برکت شما می‌‌گردد.

  در کتاب اعمال رسولان می‌‌بینیم که رسولان در جریان خدمت شان دریافتند برای آن‌ها بزرگترین افتخار این خواهد بود که بنام مسیح یاد شوند. (اعمال ۵: ۴۱) بنام مسیح یاد شدن به این معنی است که شما را مردم به حیث عضو خانوادهٔ شاهی می‌‌شناسند. علاوه بر این، باید بدانیم که نام مسیح هم قوتی را در خود حمل می‌‌کند، و مسیحا به حیث رئیس اعمار معبد جدید(۲: ۴ – ۵) با روح پر جلال خود آمده در ما ساکن خواهد شد. پطرس در آیت ۱۶ می‌‌گوید، خداوند را به خاطر این نام پر شکوهش جلال دهید.  این یک وعده است و همچنان یک اخطار به آزار دهندگانی است در حالیکه آن‌ها می‌‌دانند اما باز هم به شما آزار می‌‌رسانند.

  مشکلی که در این قسمت وجود دارد این است، که بصورت قطعی هیچ کس نمی خواهد که به آزار رسانی روبرو شود و یا حتا با او برخورد نا مناسب صورت گیرد. اما این هم واضح است که انسان‌ها معمولاً از طرف دیگران مورد آزار رسانی قرار می‌‌گیرند. مشکل اساسی ایماداران آن دوران این بود وقتیکه آن‌ها به آزار رسانی روبرو شدند، واقع شدن آن را برای خود غیر قابل توقع می‌‌دانستند. چون مسیحا با مرگ خود تمام نیرو‌های شیطانی را شکست داده از مرگ قیام کرده بود. آن‌ها سوال می‌‌کردند آیا مسیحا تمام قدرت‌های مرگ و گناه را شکست نداد؟ پس چرا آن‌ها هنوز هم مورد آزار رسانی قرار می‌‌گیرند؟

  برای جواب دادن به این سوالات پطرس مثل گذشته آن‌ها را به مرور کردن متون قدیمی اسرائیلی  دعوت می‌‌کند. در جملهٔ این متون قدیمی اسرائیلی این بار او کتاب نسبتاً مشکل زکریای نبی را در نظر دارد. این قسمتی است که عیسی مسیح خودش در شبی که به او خیانت شد نقل قول کرده است. «عیسی به شاگردان فرمود:‌«همهٔ شما از من روی گردان خواهید شد. چون نوشته شده است: «چوپان را خواهیم زد و گوسفندان پراگنده خواهند شد.» (مرقس ۱۴: ۲۷) (زکریا ۱۳: ۷) عیسی مسیح این گفتهٔ زکریایی نبی را به حیث نبوت در مورد مرگ خود می‌‌داند. اما فوراً بعد از این نبوت در زکریا ۱۳: ۹ می‌‌خوانیم:‌«این‌ها را از بین آتش می‌‌گذرانم تا همانطوری که طلا و نقره بوسیلهٔ آتش پاک و صفا می‌‌شود، آن‌ها هم پاک و خالص گردند. آنگاه آن‌ها نام مرا یاد می‌‌کنند و من آن‌ها را بحضور خود می‌‌پذیرم و می‌‌گویم:‌ این‌ها قوم برگزیدهٔ من هستند و آن‌ها می‌‌گویند: خداوند، خدای ما است.»

در حقیقت سوال در مورد مرگ چوپان «چوپان را می‌‌زنم» نیست بلکه در مورد آیندهٔ گوسفندان«گوسفندان پراگنده خواهند شد» است. عیسی مسیح مردم خود را از قدرت شیطان نجات داد. اما هنوز هم آن‌ها باید توقع آزار دیدن را می‌‌داشتند. (آیت ۱۲) این آزار دیدن چیزی عجیب نبود که با آن‌ها روبرو می‌‌شدند. این آزار دیدن‌ها چیز‌های بودند که انبیا قبلاً آن را پیشگویی کرده بودند. آزار دیدن و رنج کشیدن چیزی نبود که برای هیچکس خوش آیند باشد. اما وقتیکه یک شخص به این آزار دیدن روبرو می‌‌شود این آزار دیدن برای او مثل لوحهٔ رهنما است که برای او نشان می‌‌دهد که آن شخص در مسیر درست ایمانی روان است. راه رفتن در این مسیر باعث می‌‌شود که در او تغیرات بزرگی ایمانی بوجود آید و مطابق به آن عملاً زندگی کردن را آغاز نماید.

   پطرس یک بار دیگر به خوانندگان خود خاطر نشان می‌‌سازد که آن‌ها همه چیز را در روشنی قضاوت آخر ببینند که در آینده واقع می‌‌شود. در مورد نتیجهٔ قضاوت آخر هیچ شکی وجود ندارد. زیرا در وقت قضاوت آخر عیسی مسیح کسانیکه ایمان دارند آن‌ها را تصدیق خواهد کرد، با وجودیکه این وعده‌ها برای آن‌ها مثل خیال هم باشد. قضاوت برای همه آغاز خواهد شد، نه تنها برای مردمان پست، بلکه برای اعضای خانوادهٔ خدا نیز.(آیت ۱۷)

  باید متوجه باشیم که مردمان با ایمان به خدا از نجات آخرین خود اطمینان کامل دارند. مثلیکه پولس رسول در رسالهٔ اول به قرنتیان نوشته می‌‌کند:‌«بعضی‌ها وقتی روی آن تهداب آباد می‌‌کنند، طلا و نقره و سنگ‌های قیمتی به کار می‌‌برند و اشخاص دیگر از کاه و چوب استفاده می‌‌کنند. ولی چگونگی کار هرکس آشکار خواهد شد، زیرا روز داوری آن را ظاهر خواهد ساخت. چون آن روز با آتش همراه خواهد بود و آتش کیفیت کار همه را می‌‌آزماید و ماهیتش را نشان می‌‌دهد. اگر آنچه را که آدمی بر روی آن تهداب ساخته است، از آتش سالم بیرون آید آن شخص اجر خود را خواهد یافت. اما اگر کارهای دست او سوخته شود، اجر خود را از دست خواهد داد. ولی خود او نجات خواهد یافت. مانند کسیکه از میان شعله‌های آتش گذشته و نجات یافته باشد.» (۱قرنتیان ۳: ۱۲- ۱۵) به این ترتیب برای مسیحیان نیز قضاوتی خواهد بود، اما کسانیکه حقیقتاً مسیحی هستند نجات خواهند یافت، اما بعضی بعد از عبور از آتش نجات خواهند یافت. پطرس نسبت به پولس هنوز هم با قوت به این موضوع در آیت ۱۸ تاکید می‌‌کند که شخص عادل هم چقدر به سختی نجات می‌‌یابد.

از نظر خدا، شخصی که به ظاهر پاک و مقدس و دوست داشتنی معلوم می‌‌شود و مردم هم او را به این صفات می‌‌شناسند، باز هم او کسی است که به نجات ضرورت دارد. او هم آنقدر در گناه غرق شده است که بدون نجات یافتن توسط عیسی مسیح برای او امکان نجات وجود ندارد.

  این انعکاسات اخطار گونه به این معنی نیست که باعث بی باوری و بی ایمانی گردد، بلکه باعث حق شناسی می‌‌گردد. کسانیکه اکنون باعث آزار رساندن به کلیسا می‌‌گردند آنها به قضاوتی که سزاوار آن هستند روبرو خواهند شد. اما انسان هایکه به خدا تعلق دارند به ایمان و صبر دعوت شده اند. بصورت خاص ایمان داران باید در تمام طول زندگی شان به خدا که خالق وفادار آن‌ها است اعتماد کنند. از ایمان داران انتظار برده می‌‌شود برای اینکه در ایمان شان استوار بمانند باید هر روز دعا کنند و زندگی خود را به خدا بسپارند و به انجام دادن کار‌های نیک همیشه ادامه دهند.

باید متوجه باشیم که این تعلیم پطرس رسول به این معنا نیست که ایمان داران گوشه نشینی اختیار کنند و یا به اصطلاح ترک دنیا کنند و به هیچ چیز گرم و سرد دست نزنند تا به مشکلات روبرو نشوند. وقتیکه انجام دادن کار‌های نیک می‌‌گویم، انجام دادن کار‌های نیک بسیار چیز‌های دیگر را نیز در خود دارد. مثلاً انجام دادن کار‌های نیک که قبلاً انجام نداده ایم، محبت کردن تازه که قبلاً به این شکل محبت نکرده ایم، مهربانی و حکمت تازه برای خانواده، جامعه، مشارکت و مردمی که در کوچه و بازار با آنها یک جا زندگی می‌‌کنیم و یا با آن‌ها روبرو می‌‌شویم. وقتیکه ایمان داران این کار‌ها را انجام می‌‌دهند آنها نمی گویند، ببینید که من چقدر نیک و خوب هستم. بلکه ما ایمان داران به خدا می‌‌گویم:‌ ای خدا، تو به طرف من ببین، من به تو اعتماد کردم این‌ها کار‌های هستند که تو مرا به انجام دادن آن‌ها دعوت کرده ای. این کار‌ها را به اساس زندگی که تو به من بخشیدی انجام می‌‌دهم. با وجودی که من مورد آزار رسانی قرار می‌‌گیرم باز هم کار‌های که تو مرا به انجام دادن آن‌ها دعوت کرده ای انجام می‌‌دهم. من برای جلال دادن به تو به این قسم زندگی ادامه خواهم داد.

یک قسمت ایمان مسیحی، اعتقاد راسخ به وفادار بودن خدا ارتباط می‌‌گیرد. وقتیکه ما به وفادار بودن خدا ایمان کامل داشته باشیم، ما می‌‌توانیم بصورت کامل خود را در این موضوعات و همه موضوعات به خدای که به او ایمان داریم واگذار کرده به او اعتماد کنیم. در این صورت است که ما می‌‌توانیم با قوت بیشتر به هدف رساندن نور او به تمام دنیا ادامه دهیم.