یعقوب ۱: ۱-۸ - ایمان و حکمت

فصل اول قسمت اول

چالش‌ها در برابر ایمان

مقابله کردن در برابر چالش‌ها، وسوسه‌ها و آزمایش‌ها با سه سلاح: ایمان، صبر و حکمت!

یعقوب بندۀ خدا و بندۀ عیسی مسیح خداوند به دوازده طایفۀ اسرائیل که در سراسر عالم پراگنده اند، سلام می فرستد. ای برادران من، هرگاه دچار آزمایش های گوناگون می شوید، بی نهایت شاد باشید، چون می دانید اگر خلوص ایمان شما در آزمایش ثابت شود، بردباری شما بیشتر می شود؛ و وقتی بردباری شما کامل شود، شما انسان های کامل و بی نقصی شده و به چیزی محتاج نخواهید بود. اگر کسی از شما بدون حکمت باشد، آنرا از خدا بخواهد و خدایی که همه چیز را با سخاوت می بخشد و انسان را سرزنش نمی کند، آنرا به او خواهد داد. اما او باید با ایمان بخواهد و در فکر خود شک نداشته باشد، چون کسی که شک کند مانند موج بحر است که در برابر باد رانده و متلاطم می شود. چنین شخصی نباید گمان کند که از خداوند چیزی خواهد یافت، چون شخص دو دل در تمام کارهای خود ناپایدار است.
یعقوب ۱: ۱-۸

تفسیر:    

خوب بیاد دارم که یک روز در کنار ساحلی ایستاده بودم و به امواجی که به ساحل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوردن فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردم. این امواج خورد و بزرگ لولهٔ شدهٔ آب که سفر خود را از جاهای دور آغاز کرده بودند، یکی به تعقیب دیگر با برخورد به ساحل محو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شدند. هر کس که در کنار ساحل ایستاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد و با یک نظر سطحی به این امواج فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کرد با خود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گفت که این امواج صرف در نتیجهٔ جذر و مد در درون دریا بوجود آمده اند.

  اما در حقیقت عامل اصلی بوجود آمدن این امواج صرف جذر و مد درونی دریا نبود، بلکه نتیجهٔ باد‌های بود که به روی آب دریا وزیده این امواج را بوجود آورده بودند. به بیان دیگر باد‌ها آب را آلهٔ دست خود قرار داده به رقص می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آوردند که ما آن‌ها را به شکل امواج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دیدیم. امواج آب خود شان در درون خود این قوت را ندارند که از فاصله‌های دور لوله شده برای برخوردن به ساحل فاصلهٔ طولانی را طی کنند، بلکه آن‌ها محصول تصادفی قوت‌های دیگر هستند.

    چالش‌های هم که در برابر ایمان ما بوجود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند، آن‌ها نیز نباید برای ما مثل چالش‌های باشند که امواج دریاد با آن روبرو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و مطابق آن برایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رقصند. کاملاً طبیعی است که بر زندگی انسان‌ها باد‌های مختلف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وزند و یا با جذر و مد‌های مختلف روبرو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گردند. بسیار آسان است که ما خود را در مسیر هر بادی که بر زندگی ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وزد قرار دهیم و در نتیجه آن به میل آن به هر شکلی که بخواهند برقصیم.

سوال اساسی این است، آیا خصوصیتی که در نتیجهٔ این تحول یعنی آیمان آوردن به عیسی مسیح که در درون ما بوجود آمده حقیقی است و یا مثلی که یعقوب در فصل اول آیت۲ خاطر نشان کرده است، یک تحول بی ثبات بوجود آمده از بادی است که بر زندگی ما وزیده و ما در برابر آن به رقص آمدیم؟

   ما در مورد یعقوب که به حیث نویسندهٔ این رساله معرفی شده است حقیقتاً صد در صد نمی دانیم که این یعقوب کدام یعقوب است. یعقوب مثلیکه امروز یک نام عام است در قرن اول می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌لادی نیز یک نام عام بود. اما امکان زیاد وجود دارد که این نام مربوط به یعقوبی است که در کلیسای قرن اول می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌لادی بسیار شناخته شده و مشهور بود. یعنی یعقوبی که برادر عیسی مسیح و یکی از رهبران مرکزی و نیرومند در ۳۰ سال اول ایمان مسیحی در کلیسای اورشلیم خدمت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کرد. پطرس، پولس و دیگران برای خدمت و بشارت به اطراف دنیایی آن وقت رفتند، اما یعقوب در اورشلیم باقی ماند. یعقوب با دعا، تعلیم و اعتماد به خدایی که برادر دوست داشتنی اش یعنی عیسی را که از مرگ برخیزانید و کاری را که او آغاز کرد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بایست به انجام برساند. یعقوب این رساله را در نتیجهٔ آن دعا‌ها و تعلیم برای تشویق ایمان داران نه تنها در اورشلیم بلکه برای ایمان داران در تمام اطراف دنیا نوشته است. یعقوب ایمان داران به عیسی مسیح را مثل دوازده قبیلهٔ جدید اسرائیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دید که در اطراف دنیا پراگنده بودند.

  واقعاً موضوع ایمان آوردن به عیسی مسیح و ادامهٔ آن مثل امروز در آن زمان نیز چالش بر انگیز بود. از لحظهٔ که شما تصمیم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرید که از عیسی مسیح پیروی کنید، آزمایش‌ها و چالش‌ها از همان لحظه آغاز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و به شما به اصطلاح فُرصت نفس کشیدن نمی دهند. این آزمایش‌ها و چالش‌ها مثل باد‌های مخالف شما را پس به طرف دروازه ای که جدیداً از آن داخل شده اید به عقب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌راند تا درجایی قرار بگیرید که جدیداً از آنجا آغاز کرده و اولین قدم ایمان تان را گذاشته بودید. با تعجب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینیم که یعقوب در فصل اول آیت ۲ به ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید که ما باید با روبرو شدن به این حالت پریشان نشویم بلکه از آن با خوشحالی استقبال کنیم. سوال پیدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، چرا ما از این حالت استقبال کنیم و با خوشحالی به طرف آن ببینیم؟

  وقتیکه شما ایمان مسیحی را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چشید و تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید نباید از حقیقتاً واقع شدن این حالت تعجب کنید. باید متوجه باشید چیز‌های که بعداً یعنی بعد از ایمان آوردن به عیسی مسیح واقع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند مزه‌های مختلف دارند. یکی از مزه‌ها، مزهٔ آزار دیدن است که هر کدام ما به اشکال مختلف آن را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چشیم. ما اکثر ایمان داران افغان هر کدام ما به اشکال مختلف مزهٔ آزار دیدن را چشیده ایم و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانیم که مزهٔ آن چه شکل است. اکثر ایمان داران در دنیا به شمول ما افغان‌ها هر روز مزهٔ آزار دیدن را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چشیم. برعلاوه ما مزهٔ وسوسه‌های کشنده و زننده را نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چشیم که حتا گمان هم نکرده بودیم و نمی کنیم که با آن‌ها روبرو شده بر ما حمله ور خواهند شد. در پهلوی آزار رسانی و روبر شدن به وسوسه امکان دارد که ما به مریضی‌های جسمی و محرومیت‌ها، مشکلات خانواده گی و یا اقتصادی و غیره روبرو شویم. اما وقتیکه به این حالات روبرو شدید حتماً به علت‌های آن‌ها نیز دقت کنید. مطمئن باشید تا وقتیکه شما کار جدی و بسیار مهم را برای خداوند انجام ندهید مورد آزمایش‌های شدید قرار نمی گیرید. آهن را برای کار‌های بیهوده در کورهٔ آهنگری مورد آزمایش قرار نمی دهند، بلکه برای امور مهم مثل ساختن موتر، شمشیر و چیز‌های مهم دیگر مورد آزمایش قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند تا مقاومت آن‌ها را برای خود معلوم کنند. باید متوجه باشیم که ما به حیث سربازان آبدیدهٔ عیسی مسیح هستیم، نه غلامان و به این باور باشیم که «غلام زنده خوش است» صرف به نام مسیحی بودن اکتفا کنیم. ما برای این انتخاب نشده ایم که صرف به نام مسیحی زنده بمانیم. بلکه ما انتخاب شده ایم که به ایمان خود به عیسی مسیح شهادت بدهیم. ما با بشارت دادن و تعلیم خردمندانهٔ خود با انتشار انجیل عیسی مسیح حقیقت را به مردم برسانیم و در اطراف خود و در دنیای که در آن زندگی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم تغیر بوجود بیاوریم. برای انجام دادن این کار‌ها است که ما ضرورت به آزموده شدن داریم تا بتوانیم با چالش‌های که هر روز با آن‌ها روبرو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شویم با استواری مقابله کنیم.

 یعقوب صرف به چالش‌ها توجه نکرده است بلکه به نتجهٔ که در قبال آزمایش‌ها و چالش‌ها بوجود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید نیز توجه کرده است. او می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید، وقتیکه مورد آزمایش قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرید به عوض وحشت کردن و دودله شدن با صبر با آن مقابله کنید. هیچ وقت اضافه از حد به خاطر آن پریشان نشوید و عکس العمل اضافه از حد ضرورت در برابر آن نشان ندهید. مشکل بوجود آمده را به بحران بزرگ زندگی ایمانی تان تبدیل کرده انکشاف ندهید. باز هم صبور باشید و در برابر آن با صبر برخورد کنید. مثلیکه یعقوب در فصل ۵ آیت ۷ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید:‌«ای برادران، تا روز ظهور خداوند صبر کنید. زارع برای برداشت محصول پُر ارزش زمین، با صبر و شکیبایی منتظر باران‌های خزانی و بهاری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند.» واقعاً بدون صبر حاصل کشت و زراعت به ثمر نمی رسد. یعقوب ادامه داده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید، به صبر اجازه بدهید تا کار خود را تکمیل کند. به صبر اجازه بدهید که در تمام سیستم وجود شما کار کند. مثلیکه در فصل اول آیت ۴ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید:‌«وقتی بردباری شما کامل شود، شما انسان‌های کامل و بی نقصی شده و به چیزی محتاج نخواهید بود.» تصور کنید که زندگی شما مثل خانه است. ایمان مثل کلکین آن خانه است که از آن به طرف خدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینید که او چقدر عظیم و از شما چقدر بزرگ است. اما صبر چیزی است که در درون خانه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند و وقتیکه به آن عمل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید چیز‌های مهمی در درون خانهٔ زندگی شما رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند.

  یک موضوع بسیار مهم دیگر که از ابتدای رسالهٔ یعقوب به آن توجه شده و موازی با صبر پیش رفته، حکمت است. یعقوب در حقیقت نمایندهٔ واضح و روشن ادبیات قدیم یهودی یعنی عهد قدیم کتاب مقدس در مورد حکمت در عهد جدید یعنی انجیل است. منظور یعقوب از حکمت آن حکمت خالص و پاکی است که در نتیجهٔ کار و خدمت خستگی ناپذیر کسانی بدست آمده است که صبورانه در هر مورد به خدا اعتماد کردند و یاد گرفتند که این اعتماد به چه ترتیب در جهت‌های مختلف زندگی کار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. آن‌ها یاد گرفتند که به چه ترتیب با حکمت در شرایط مختلف مقابله کنند. در این قسم حالات یعنی با روبرو شدن به چالش‌ها شما واقعاً به حکمت ضرورت دارید و شما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید این حکمت را از خدا تقاضا کنید.

   شاید شما از خود سوال کنید که آیا من چطور بدانم واطمینان داشته باشم که خدا حکمتی ره که به آن ضرورت دارم برایم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد؟ برای جواب دادن به این سوال به کشف راز مشترک ایمان، صبر و حکمت ضرورت است. مثلیکه یعقوب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: لازم است که ما قلب آن را داشته باشیم تا این راز را کشف کنیم. خدا آن را با سخاوت و بدون سرزنش کردن به همه کسانیکه به عیسی مسیح ایمان داشته باشند و از او بخواهند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخشد. یعقوب در آیت پنج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید:‌«اگر کسی از شما بدون حکمت باشد، آن را از خدا بخواهد و خدایی که همه چیز را با سخاوت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخشد و انسان را سرزنش نمی کند، آن را به او خواهد داد.»

چقدر فوق العاده و آسان است که ما یاد بگیریم که خدای ما خسیس و به اصطلاح مُمسک نیست بلکه با سخاوت و بخشنده است. ما وقتیکه در زندگی عملی و روزمره انسان خسیس، مطلب آشنا و کینه توز را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینیم و یا خود را در آینه به این شکل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینیم، فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم که خدا که خالق همه چیز است او هم به این شکل است. یاد گرفتن و درک کردن حقیقت خدای قادر مطلق که او حقیقتاً به چه شکل است به ما در تمام مثایل زندگی کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که بتوانیم با صبر، اعتماد، ایمان و حکمت عمل کنیم. در غیر آن ما دو رویه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شویم و یک لحظه به یک شکل و لحظهٔ دیگر به شکل دیگر عمل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم. ما و شما هم به یک موج دیگر آب تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شویم که در برابر هر باد به هر طرف که بخواهد رانده شویم. اگر ایمان، صبر و حکمت را در خود داشته و در خود رشد بدهید صاحب کرکتر ایمانی و یا خصوصیت ایمانی ثابت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوید. ایمان، صبر و حکمت سه سلاحی است که با آن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانیم در برابر وسوسه‌ها، چالش‌ها و آزمایش‌ها مبارزه کنیم. در این صورت پیروزی صد در صد از آن ما است.