پادشاهی خدا در میان اپیدمی جهانی
۲۴ نُوامبر ۲۰۲۰
در دوره اپیدمی جهانی، حادثات متعددی در زندگی هر کدام از ما رخ داده و شرایط زندگی ما را تحت تأثیر خود قرار داده است. ممکن اقارب، دوستان و عزیزان ما فوت نموده باشند. ممکن کار و بار خود را در اثر شیوع مرض کرونا از دست داده باشیم و شاید هم روزها و ماه ها را در تنهایی در منزل سپری نموده باشیم. هر کدام ما خاطرات تلخی و دردی را از این سال در اثر شیوع ویروس کرونا با خود داریم که این درد و خاطرات آن قدر عمیق است که زندگی، برای بعضی ها رنگ و بوی خود را از دست داده است.
بعضی دولت ها تصمیم گرفتند که با اعمال محدودیت‌های شدید برای شهروندان به مقابله با کرونا بروند. این دولت ها مقررات و محدودیت‌ها را برای شهروندان خود در دست اجرا قرار دادند.
در اثر این محدودیت ها انسان ها خود را تنها احساس می نمایند، روابط اجتماعی فلج شده، دوستان به ماه ها یکدیگر خود را ملاقات نمی نمایند. اما پیروان مسیح وعده ی از عیسی مسیح دارند:
وعده عیسی مسیح به پیروانش این است که : اگر روزهای سختی پیش آمد ، او پیروان خود را در روزهای سخت همراهی می نماید و از آنها محافظت می کند و آنها را تنها نمیگذارد
تغییرات روابط خانوادگی فاصله‌گرفتن از دوستان و اعضای فامیل در شرایط قرنطین، ما را از هم بیگانه نموده است.
ولی پیروان عیسی مسیح درین شرایط دشوار کرونا از ملکوت خدا و خانواده ها با هم دور نیستند و با هم بیگانه نیستند. در کتاب افسسیان فصل دوم آیه نزده نوشته شده است:
ما درین شرایط که همه از هم فاصله میگیرند، پیروان مسیح به خدا نزدیک میشوند زیرا ایشان شهروندان ملکوت آسمانی خدا هستند، پیروان مسیح، اهل خانه خدا هستند. پیروان مسیح نه فقط به ملکوت آسمانی وارد میشوند، بلکه به عنوان اعضای خانواده آسمانی پذیرفته میشوند.
ویروس کرونا (کووید-۱۹) با قدرت سرایت بالا، رفتارهای اجتماعی افراد را نیز تحت تأثیر قرار داده است به طوری که عاداتی چون سلام کردن و دست دادن، روبوسی کردن و در جمع بودن تغییر کرده است و ارتباطات افراد بسیار خطرناک به نظر می‌رسد. در چنین شرایط که همه، ما را ترک می نمایند و از ترس ارتباط نمی خواهند با ما داشته باشند . درین شرایط، خدا هنوز با ما نزدیک است او میخواهد که ما با او ارتباط داشته باشیم. در کتاب مقدس نوشته شده است که : خدا در هر شرایط با ما محبت دارد به اساس این محبت او با ما نزدیک است و در ملکوت خدا جای خاصی داریم. گر چه در شرایط اپیدمی ارتباط اجتماعی محدودیت های خاص خود را دارد مثلاً زیاده از 6 تا 10 نفر نمیتواند با هم یکجا باشند و محدودیت ارتباط با خانواده های دیگر، مگر پادشاهی خدا چنین محدودیت هایی را اتخاذ نکرده و چنین موارد استثنائی را اعمال نمی کند. در انجیل شریف نوشته شده است: « خواهید، به شما داده خواهد شد. بجویید، پیدا خواهید کرد. بکوبید، در به روی تان باز خواهد شد چون هرکه بخواهد به دست می آورد و هر که بجوید پیدا می کند و هرکه بکوبد، در برویش باز می شود»
شاید در شرایط اپیدمی دوستان و خانواده های ما برای ما بگویند که با ما ارتباط نگیرید ولی در ملکوت خدا عیسی مسیح هرگز به ما نگفته است که دروازه ملکوت او بر روی ما بسته است. اما او در این آیه‌ها تعلیم مهمی در این باره میدهد: کسی هست که هر آنچه که برای سفر نیاز داریم به ما خواهد داد، کسی است که در این شرایط اپیدمی درها را به روی ما خواهد گشود، و کسی است که با ما بسیار نزدیک است و درنهایت، دروازه های آسمان و حیات ابدی را خواهد گشود. عیسی مسیح به پیروان خود میفرماید که در هر شرایط با پیروان خود نزدیک است: «و اینک من هرروزه تا انقضای عالم همراه شما می‌باشم» (متی ۲۸: ۲۰)
در اثر شیوع ویروس کرونا در بسیاری از کشور ها از مردم خواسته شده است که در اجتماع از دیگران فاصله بگیرند. این بدان معنی است که باید وقت کمتری را در مکان های عمومی، که تعداد زیادی مردم جمع می شوند، بگذارنند و با این کار تماس فیزیکی انسان ها با جهان بیرون قطع می شود.
در شرایط اپیدمی و فاصله گیری اجتماعی که همه از همدیگر دوری می نمایند ، اما ما پیروان مسیح همچنان تشویق می شویم که به خدا نزدیک شویم. ما از طریق خون ریخته شده مسیح بر روی صلیب تشویق میشویم که با خدا نزدیک شویم. همه به وسیله ی ایمان به مسیح میتوانند با خدا نزدیک باشند. ( عبرانیان 10: 19-20)
این روزها شستن مرتب دست‌ها و مراقبت‌های لازم برای مقابله با ویروس کرونا موضوعی بسیار مهم است، به طوری که هر فرد باید در طول روز به صورت کاملا اصولی و طی چندین مرتبه دستان خود را شست وشو نماید.
در این دوره اپیدمی با شستن دستان، بر پاکی ظاهری ما تأکید می نمایند، کلام خدا همچنین به ما می گوید که دستان خود را بشویید. در رساله یعقوب نوشته شده است:
دست حاکی از عمل ماست و دل بیانگر انگیزه‌ها و خواسته‌ها. ما با اعتراف به گناهان و توبه نمودن و ترک آنها، چه درونی و چه بیرونی، دستان خود را طاهر ساخته و دلهای ما را پاک می‌سازیم. درین صورت به خدا نزدیک میشویم و در ملکوت او سهیم میشویم.
بر ماست که امور بهداشتی را رعایت نموده، همه چیز را بخدا بسپاریم. خدا وند ما قادر و توانا است او به موضوع رسیدگی می نماید. پس نیاید تشویش و نگرانی داشته باشیم. هیچ چیزی برای خدا غیرممکن نیست. در کتاب مقدس نوشته شده که خداوند توانا و قادر مطلق دائماً از کسانی که به او ایمان دارند، حتی در برابر مصیبت های بزرگ آنها را محافظت می نماید. پس ما از چه بترسیم؟ وقتی که خدا با ماست، چه چیزی میتواند به ضد ما باشد؟ اگر ما زندگی خود را به عیسی مسیح بسپارم و او حاکم زندگی ما باشد خدا به ما نزدیک میشود. خدا همیشه به همهٔ نیازهای ما اهمیت میدهد.
بیایید منتظر باشیم که محافظت خدا بر ما آشکار گردد. او ایمانداران را دوست دارد، ما قوم خدا هستیم و او وعده میدهد که هرگز ما را در مصیبت و درد و رنج ترک و رها نمیکند. او به خاطر اپیدمی ما را ترک نمی نماید و از ما دور نمیشود. او همیش در کنار ما میباشد و ما را تنها نمیگذارد او در کنار خانواده ماست. اگر ما، به ایمان ما محکم و ثابت قدم باشیم هیچ چیز نمیتواند که رابطه پدری و پسری را خدشه دار نماید. پس بیایید عزیزان بخدا برای محافظت ما از این ویروس رجوع نماییم. خدا میتواند هر چیزی را در مسیرش متوقف کند.
برای خداوند ما هیچ چیز نا ممکن نیست. او میتواند از از ما محافظت کند فقط از او کمک بطلبید و او در کنار تان خواهد بود، از شما محافظت کرده و او در توفان های زندگی در کنار ما خواهد بود. وعده خدا این است که او سرچشمه قدرت ما برای استقامت است. در مزمور( 46: 2-1) مزمور نویس می نویسد " خدا پناهگاه و قوّت ماست و در وقت سختی ها مددگار قابل اعتماد. بنابران ترسی نداریم، اگر چه دنیا ویران شود و کوهها در قعر اوقیانوسها فروریزند"
و اگر حضور خدا در زندگی ما باشد از مصیبت هایی که ممکن است دامنگیر ما شود نترسیم ، زیرا خداوند ما عیسی مسیح منبع قدرت ما برای استقامت در مقابل این مصیبت ها میباشد.
وعده خداوند به قوم اش این است که اگرچه روزهای سختی پیش خواهد آمد ، اما خداوند قوم خود را در روزهای سخت همراهی می کند و آنها را پایدار می دارد.
از خداوند ما عیسی مسیح میطلبم که برکات و فیض آیات مزمور 91 شامل حال تان گردد: " حقیقتاً او ترا از دام صیاد و از مرض کشنده می رهاند. با شهپرهای خود ترا می پوشاند و در زیر بالهای او پناه خواهی گرفت. راستیِ او پناه و سپر تو می باشد. از خوفی در شب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روز می پرد. از مرض کشندۀ که در تاریکی پیشرفت می کند نخواهی ترسید و نه از آفتی که در روز باعث تباهی می گردد. هزار نفر در پهلویت و ده هزار نفر در اطرافت خواهند افتاد، اما به تو صدمه ای نخواهد رسید" (مزمور ۹۱: ۳ – ۷)
