صلح و آرامش در عیسی مسیح

سال 2020 برای مردم افغانستان خونین و مملو از رویدادهای انتحاری بود. جنگ با شدت بیشتری ادامه یافت، گروپ های مخالف مناظق بیشتری را تصرف کردند. حمله بر مکان‌های ملکی قربانیان بیشتری از مردم گرفت. تنها طی یک ماه سه حمله انتحاری در شهر کابل به وقوع پیوست. مردم افغانستان از درگیری و جنگ خسته شده‌ اند و خواهان آرامش وصلح اند. ولی چه وقت صلح و آرامش نصیب ما خواهد شد؟

ما افغان ها درد و رنج حملات ترویستی، جنگ ها و خون ریزی ها را زیاد چشیدیم و هر کدام ما در آرزوی این هستیم که یک روز در وطن ما  صلح سرتاسری برقرار شود. صلح آرزوی همۀ ما افغان ها و هر انسان است.

قراجه داغی در دیوان اشعارش بنام محبت چه زیبا می سراید:

درین عالم خلایق از خدایند + نپنداری بر این عالم خود آیند

همه از آدمند و هم ز حوا+ اگر دل داده اند یا دل ربایند

آیا این سروده شاعر حقیقت ندارد؟ آیا همۀ ما را، به هر شکلی که هستیم و هر رنگی که داریم خدا خلق نکرده است؟ پس چرا ما دشمن جان یک دیگر شدیم و نمی توانیم که با هم در صلح و صفا زندگی کنیم؟

حرص باطنی ما، از ما می خواهد که در ولسی جرگه هم باشیم، در حکومت هم باشیم، در پولیس هم من باشم، در اردو هم من باشم. اگر من نبودم، و یا از من نبود، جنگ می نمایم، به کوه بالا می شوم، قتل می نمایم و همه را نابود می کنم. به خاطر حرص درونی ما است که صلح در وطن ما نمیآید و ما نمی توانیم یک دیگر خود را به حیث برادر، هموطن و همنوع خود قبول کنیم.

 ما می گویم که حریص سیر شدنی نیست. واقعاً همنیطور است. متاسفانه این حرص درونی ما قناعت ندارد و هنوز هم بیشتر و بیشتر می خواهد. این زیاد تر خواستن ها و این قناعت نه نمودن ها سبب نزاع بیشتر در کشور ما شده است.

اگر می خواهیم که واقعاً صلح واقعی را تجربه نمایم، بهتر است که اول با خود صلح نمایم.

 این را باید بدانیم که بدون ایمان به مسیح ما نه از صلح و آرامش درونی برخورداریم، نه از صلح و دوستی با دیگر انسانها و نه از آشتی و صلح با خدا.

گناه یک دیوار جدایی بین ما انسانها و خدای خالق عالم کشیده است؛ و رابطه ما را کاملاً با خدا قطع نموده است. اما خدا، یگانه فرزندش را به این جهان فرستاد تا این برّه خدا گناه جهان را با مرگش بر روی صلیب بر دارد و بار دیگر امکان صلح و آشتی با خدای حقیقی را برای آدمی فراهم نماید. اما صلح و آشتی  را که عیسی مسیح آن را به ما به ارمغان آورده است تنها به رابطه بین انسان و خدایش  خلاصه نمیشود بلکه شامل آسایش زندگی اجتماعی ما هم می‌شود.

عیسی مسیح به پیروانش امر می نماید و از ایشان انتظار این را دارد که: « بکوشید تا با همۀ مردم با صلح و سلامتی رفتار کنید و زندگی شما پاک و منزه باشد،....» ( عبرانیان 14:12) . عیسی مسیح میفرماید که ما باید کوشش کنیم که حتی الامکان با همه در صلح و سلامتی زیست نماییم.

فرمان عیسی مسیح است که ما پیروان عیسی مسیح با همه انسانها؛ پشتون، تاجک، هزاره، ازبک ... سیاه، ترک و ایرانی ، فقیر و غنی در صلح و آرامش زندگی نماییم. زیرا که ایمان به مسیح باعث تحکیم صلح و دوستی بین طبقات مختلف جامعه می‌شود که در غیر آن صورت با هم دشمن می‌بودند. اگر قلب های انسان ها در این جهان پر از محبت وصفا می بود، دیگر جایی برای کینه و بدی در دلها نمی ماند. اگر می توانستیم به جای گناه، دانه محبت را بذر می نمودیم به یقین که به خدا نزدیک تر می بودیم ، زیرا که ما خدایی داریم که او سرشار از محبت، صلح و آرامش است و مملو از زیبایی است هموطنان عزیز اگر خواهان صلح و آرامش در کشور میباشید و میخواهد که همه در صلح و آرامش زندگی نمایند و دست آغشته به خون تروریستان از کشور ماتمزده ما کوتاه شود، پس جویای حقیقت شوید؛ تنها و تنها خدای حقیقی و زنده است که می‌تواند صلح و آرامش درونی را به وجدان عذاب دیده ، آشفته و بیقرار شما عطا کند. تنها و تنها عیسی مسیح را جویا شوید.

عیسی مسیح این شهزاده صلح به همه انسان های دنیا پیامی را پیشکش نموده تا باشد آرامش و صلح در جهان و در شخص پدید آید: « ای تمامی زحمتکشان و گرانباران نزد من بیایید و من به شما آرامی خواهم داد. یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید، زیرا من نرمدل و فروتن هستم و جانهای شما آرامی خواهد یافت، زیرا یوغ من خفیف و بار من سبک است» ( متی ۱۱: ۲۸ تا ۳۰

بسیار واضح و زیبا عیسی مسیح به ما گفته بیایید نزد من ، من به شما صلح و

 .آرامش می بخشم

دیگر غم و گناه نتواند، نوحه سر کند

دیگر خس و خاشاک نتواند، ریشه در این خاک دواند

زیرا که مسیح آید با آن برکاتش

پس لعنت و نفرین دیگر کاری نتواند