Sacrifice

کفاره در ادیان بت پرست به اساس هدیه و یا رشوه دادن به خدایان مختلف بنا شده است. اما کتاب مقدس انسان‌ها را از دنیایی بت پرستی دور نموده و به عوض چندین خدا، خدای یگانه و حقیقی را به بشر معرفی نمود که همۀ نیکی و خوبی از او سرچشمه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرد و با هر نوع نا راستی و شرارت سر سازگاری ندارد.

 خدای قادر مطلق که کتاب مقدس به ما معرفی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید، در آن  سوی نیت و یا بدبینی هرگز وجود ندارد، اما فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم که در چنین یک ایمان و عقیده لازم است که موضوع کفاره هیچ جای نداشته باشد. در حالیکه اینطور نیست.

در عهد قدیم کتاب مقدس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوانیم کفاره اساس مراسمی را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داد که برای تقدیم کردن قربانی گناه و قربانی جرم تعین شده بود و هم اساس روزۀ کفاره را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داد.

خداوند به موسی فرمود: «به قوم اسرائیل بگو که هرگاه کسی سهواً گناه کند و یکی از احکام خداوند را که به آن ها داده است بجا نیاورد، باید مطابق مقررات ذیل عمل کند: اگر از کاهنِ اعظم گناهی سر بزند، همۀ قوم گناهکار محسوب می شوند. پس او باید برای کَفارۀ گناه خود یک گوساله را که سالم و بی عیب باشد برای خداوند تقدیم کند. گوساله را به دَم دروازۀ خیمۀ حضور خداوند آورده دست خود را بر سر آن بگذارد و در حضور خداوند سر آن را ببُرد. آنگاه کاهن اعظم خون قربانی را گرفته به خیمۀ حضور خداوند ببَرَد؛ در آنجا انگشت خود را در خون فروبرده در حضور خداوند خون را هفت بار در پیشروی پردۀ جایگاه مقدس بپاشد.
لاویان ۴: ۱-۶

در کتاب اعداد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوانیم  که خدا قوم خود را به سبب سخنان نادرست درباره داوری او تهدید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید که آنها را هلاک خواهد نمود. ده چنین حالت موسی به هارون گفت:

موسی به هارون گفت: «منقل خود را بگیر و از سر قربانگاه در آن آتش بریز و بر آن خوشبوئی دود کن و فوراً در بین مردم برو و برای شان کَفاره کن تا گناهان شان بخشیده شود، زیرا آتش خشم خداوند بر آن ها شعله ور گردیده و بلا شروع شده است.»
اعداد ۱۶: ۴۶

در انجیل مقدس هم درباره کفاره اشاره‌های وجود که درچهار قسمت آنها را مطالعه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماییم

 قسمت اول، کفاره دلیل اساسی عادل شمرده شدن گنهکاران از طرف خدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باشد پولس رسول نوشته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرماید:

اما اکنون عدالت خدا که تورات و پیامبران بر آن شهادت داده اند به ظهور رسیده است. خدا بدون در نظر گرفتن شریعت و فقط از راه ایمان به عیسی مسیح همۀ ایمانداران را عادل می شمارد، زیرا هیچ تفاوتی نیست، همه گناه کرده اند و از جلال خدا کم آمده اند. اما با فیض خدا همه به وساطت عیسی مسیح که خونبهای آزادی آن ها است، بطور رایگان، عادل شمرده می شوند. زیرا خدا مسیح را به عنوان وسیله ای برای آمرزش گناهان ـ که با ایمان به خون او به دست می آید ـ در مقابل چشم همه قرار داده و با این کار خدا عدالت خود را ثابت نمود، زیرا در گذشته به سبب بردباری خود گناهان آدمیان را نادیده گرفت تا در این زمان، عدالت خدا کاملاً به ثبوت برسد، یعنی ثابت شود که خدا عادل است و کسی را که به عیسی ایمان می آورد عادل می شمارد.
رومیان ۳: ۲۱-۲۶

قسمت دوم در رسالۀ به عبرانیان است می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوانیم:

پس کاملاً لازم بود که او از هر لحاظ مانند برادران خود بشود تا به عنوان کاهن اعظم آنها در امور خدا، رحیم و وفادار باشد تا گناهان مردم را کفاره نماید.
عبرانیان ۲: ۱۷

قسمت سوم، شهادت یوحنای رسول درباره خدمت آسمانی عیسی مسیح است. یوحنای رسول شهادت داده نوشته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید: «ای فرزندان من، این را به شما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویسم تا گناه نکنید. اما اگر کسی مرتکب گناهی شود، در پیشگاه خدای پدر کسی را داریم که برای ما شفاعت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. یعنی عیسی که عادل است. زیرا خود مسیح کفارۀ گناهان ماست. نه تنها گناهان ما بلکه گناهات تمام دنیا.» (١یوحنا٢: ١ ­ ٢)

 قسمت چهارم درتعریف یوحنای رسول از محبت است. یوحنای رسول نوشته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید:

ای فرزندان من، این را به شما می نویسم تا گناه نکنید. اما اگر کسی مرتکب گناهی شود، در پیشگاه خدای پدر کسی را داریم که برای ما شفاعت می کند ـ یعنی عیسی مسیح که عادل است ـ زیرا خود مسیح کفارۀ گناهان ماست، نه تنها گناهان ما بلکه گناهان تمام دنیا.
اول یوحنا ۲: ۱-۲

ما به روشنی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینیم که موضوع کفاره در انجیل مقدس نقش مرکزی دارد. پوشیدن جسم انسانی پسر، مفهوم صلیب، شفاعت آسمانی مسیح و راه نجات، همه بوسیلۀ کلمۀ کفاره تشریح شده است.

هر توضیح دیگه ده باری جسم انسانی پوشیدن پسر روحانی خدا یعنی عیسی مسیح، مصلوب شدن او، شفاعت آسمانی او و راه نجات که بر اساس کفاره استوار نباشد گمراه کننده است.

پولس رسول به رومیان نوشته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید: «وقتی ما با خدا دشمن بودیم او با مرگ پسر خویش دشمنی ما را به دوستی تبدیل کرد.» (رومیان ٥: ٩)

پولس به این استدلال می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید که مسیح از طریق مرگ خود به عنوان قربانی برای گناهان ما غضب خدا را فروکش نمود.

 در حقیقت غضب خدا عبارت از «انعکاس شدید و مقدس ضدیت خدا با آن چیز‌های که خلاف قدوسیت او است» که باعث ناخرسندی خدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و اوره وادار به عمل نمودن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نماید. این است خشم و غضب عادلانۀ خدا.

در مذهب بت پرستی انسان‌ها برای فرونشاندن غضب خدایان شان از کفاره استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نمودند مثل رشوه دادن و یا معامله گری بود. اما در ایمان مسیحی خدای قادر مطلق خشم و غضب خود را از طریق عمل کردن خودش فرونشاند. پولس رسول می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرماید: «خدا عیسی مسیح را فرستاد تا کفاره باشد.» و یوحنای رسول می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌می‌گوید: «خدا پسر خود را فرستاد تا کفارۀ گناهان ما شود.»

خدا خودش بر فرونشاندن غضب خود پیش قدم شد، نه ما و یا کسی دیگر. واقعیت دومی که پولس رسول به ارتباط کفاره در باره او سخن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید اینست که: کفاره از طریق مرگ عیسی مسیح به وجود آمد نه چیزی دیگر.

حقیقت سومی که پولس رسول به ارتباط کفاره بیان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارد اینست که: کفاره ظاهر کنندۀ عدالت خدا است «زیرا خدا مسیح را به عنوان وسیله ای آمرزش گناهان که با ایمان به خون او به دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید در مقابل چشم همه قرار داده و با این کار، خدا عدالت خود را ثابت نمود. . . . تا در این زمان عدالت خدا کاملاً به ثبوت برسد، یعنی ثابت شود که خدا عادل است و کسی را که به عیسی ایمان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد عادل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شمارد.» (رومیان٣: ٢٥ ­ ٢٦)

 منظور پولس از بیان منظره عمومی کفاره بر روی صلیب عیسی مسیح است، که نه تنها صرف رحمت خدا را نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که باعث عادل شمرده شدن انسان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، بلکه این را هم نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که عدالت او اساس رحمت الاهی او است.

پس با جرات گفته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانیم که خالق ما نجات دهندۀ ما شد. پسر خدا جسم انسانی پوشید تا ما را از محکومیت ابدی نجات دهد. مرگ مسیح و یا صلیب مسیح کفاره است که غضب خدا را در مقابل ما فرونشاند.

غضب خدا در حقیقت عدالت او است که درمقابل بی عدالتی عکس العمل نشان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. هرکسی که به عیسی مسیح ایمان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اورد از عدالت آخر و یا داوری آخر نجات پیدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. عیسی مسیح این کار را با اطاعت نمودن ارادۀ پدر آسمانی خود ضامن و جانشنین ما شد تا ما از جزا و غضب خدا نجات پیدا کنیم.

کفاره هم به معنی تاوان گناهان ما است و هم فرونشانندۀ غضب خدا.