Do You Have any Hope for Tomorrow?

دراین دنیا چقدر سختیها و مشکلات است به هر طرف نگاه می‌کنید ضعف، احتیاج، مرگ و ناتوانی است.
با تمام این اتفاقاتی که در جهان ما وجود دارد آیا امیدی به فردا دارید؟ آیا شخص امیدواری هستید یا نا امید؟ هیچ چیزی به نظر من ناراحت کننده ‌تر از این جمله نیست که به یک انسان بگوید که هیچ امیدی نیست، هیچ جمله‌ای بدتر از این نیست. وقتی عزیز شما مریض میشود و او را به داکتر می‌برید و داکتر بعد از آزمایشات متعدد به شما بگوید، متاسفم هیچ امیدی نیست؛ وقتی زن و شوهری شدیدا اشتیاق به داشتن فرزند دارند و داکتر به آنها می‌گوید متاسفانه هیچ امیدی نیست.
امید، چیز مهمی در زندگی همه ما است ؛ در سال ۱۹۳۹ یک کشتی تحت الحبری در انگلستان غرق شد و این کشتی تحت الحبری سی وسه سرنشین داشت و بعد از مدتی غواصان برای نجات افراد این گشتی به زیر بحر رفتند و صدایی به گوش رسید آیا امیدی است برای نجات ما؟ آیا امیدی است؟ این سوالی است که میلیونها انسان درسراسر دنیا که هر روزه می‌پرسند.
یک کشیش معروفی اینطور گفته که راز خوشبختی سه چیز است. این سه چیز عبارت از: کاری در روز برای انجام دادن داشته باشید، در روز کسی را محبت بکنید و سوم اینکه امید داشته باشید. امید انسان را به پیش میبرد، درکلیسای مسیح باید این را بدانیم که او خانه امید است. پرستشی که ما می‌کنیم سرودی که ما می‌خوانیم ، دعاهایی که می‌کنیم اینها همه امید بخش هستند و کلامی که اینجا گفته می‌شود همه آنها ما را امید وار یسازد.
در کلیسا پیروان مسیح تشویق می‌شوند، بعد از زندگی زمینی امیدوار باشیم به زندگی آسمانی؛ رابطه ایمان با امید خیلی مهم هستند؛ درکتاب مقدس، عبرانیان فصل ۱۱ آیه ۱ نوشته شده» ایمان اطمینانی است به چیزهایی که به آن امیدواریم و اعتقادی است به چیزهایی که نمی بینیم»
یعنی ما باید اول امید داشته باشیم تا ایمان داشته باشیم، خیلی از افراد ایمان خود شان را از دست دادن چون قبل از آن امید خود شان را از دست داده بودند؛ کلمه امید به تعداد ۱۸۷ بار در کتاب مقدس یاد شده؛ در اول قرنتیان فصل ۱۳ نوشته شده خلاصه این سه چیز باقی می ماند :  ایمان و امید و محبت‌.»
بعضی از پیروی های مسیح با اینکه خدا را دوست دارند اما در بعضی از قسمتهای مهم زندگی خودشان، دریچه امید را بستند؛ اگر مریضی دارند و بارها براش دعا کردند، دیدن که شفا پیدا نکردند در آن قسمت دریچه امید را بستند.
پیرو مسیح بودن، یعنی زندگی در امید. در دوم تسالونیکیان فصل ۲ آیه ۱۶ و ۱۷ میخوانیم:» خود خداوند ما عیسی مسیح و خدای پدر که ما را دوست داشته است و از راه فیض ما را دائماً تشویق کرده و امید نیکویی به ما بخشیده است، شما را نیز تشویق و تقویت کند تا آنچه را که نیکوست بگوئید و به عمل آورید.“
خدای ما خدای شک نیست او خدای امید است، او هر چیزی را، که برای امید لازم داشتیم به ما داده نه اینکه خواهد داد بلکه داده؛ او کتاب مقدس را به ما داد تا بخوانیم و ایمان بیاریم، او برای امید ما، وعده‌های عالی خودش را به ما داده. او برای امید، روح‌القدس را به ما داده، او برای امید، خودش را در عیسی مسیح به ما داده است.
دو کتاب در کلام خدا است که بیشتر از هر کتابی ما را به امید دعوت کرده است؛ این دو کتاب، کتاب ایوب و کتاب مزامیر است که، پر از درد ، پر از اشک و پر از گریه است؛ وقتی مزامیر را می‌خوانیم می‌بینیم که مزمور نویس گریه می‌کند، درد دارد، ایوب درد داشت؛ در کتاب ایوب فقط هفده بار به طرف خدا فریاد می‌زند و داد خواهی می‌کند؛ در کتاب مزامیر داود، هفده بار فریاد می کشد و هم داد خواهی می‌کند؛ حتی همسر ایوب می‌گوید از امیدت دست بر دار و بیا بمیر تا راحت شوی؛ دوستانش به او توصیه می‌کنند که بس است دیگر اما خود ایوب می‌گوید: » ما وقتی به شرق می روم، او آنجا نیست و به جستجوی او به غرب می روم او را نمی یابم. آثار دست قدرت او را در شمال و جنوب می بینم، اما خودش دیده نمی شود. او هر قدمی که بر می دارم، می بیند و وقتیکه مرا آزمایش کند، مثل طلای ناب بیرون می آیم.“ ( ایوب فصل ۲۳ آیه ۸ تا ۱۰) ایوب می‌گوید: ” به شمال میروم آنجا نیست یعنی کسی نیست یعنی خدا نیست به شرق میروم آنجا نیست به غرب میروم آنجا نیست ولی عمل دستهای او را در زندگیم می‌بینم ؛ ایوب علیرغم تمام عذابها، امید خودش را از دست نداده بود، شما و من چطور!“
درمزمور ۳۱ آیه ۲۴ نوشته شده:» ای همۀ کسانی که چشم امید تان به سوی خداوند است، شجاع باشید و او دل شما را تقویت می دهد یا در مزمور ۷۱ آیه ۵ میخوانیم؛ » زیرا ای خداوند، خدای متعال تو امید من هستی و از طفولیت بر تو توکل داشته ام..»
و یا درمزمور ۱۴۶ آیه ۵ نوشته شده؛» خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددگار اوست، که امید او بر خداوند، خدای وی می باشد.»
فراموش نکنید که امید کتاب مقدس، امید با عجله نیست؛ بلکه با صبر و اطمینان است؛ امید کتاب مقدسی شک نداره، هر ایمانداری، باید با امید این صبر را داشته باشد؛ امید یعنی چیزی که حالا نمی‌بینیم که انجام شود ولی امید و اطمینان داریم که انجام خواهد شد.
چرا، من برای چی باید صبر بکنم، صبر برای انجام شدن آن وعده خدا در زندگی من، صبر برای بازگشتن عیسی مسیح، صبر برای ملکوت خدا بر روی زمین، صبر برای بدن جدید، صبر برای دیدار عیسی مسیح از روبرو؛ خدا از ما می‌خواهد که اینها را داشته باشیم.” زیرا با چنین امیدی بود که ما نجات یافتیم؛ اما امیدی که برآورده شده باشد، دیگر امید نیست. چه کسی در انتظار چیزی است که قبلاً آن را یافته است؟ اما اگر در امید چیزی هستیم که هنوز نیافته ایم با صبر منتظر آن میباشیم.“ ( .رومیان فصل ۸ آیه ۲۴ و ۲۵)
خدا در کتاب مقدس به ما اجازه نداده که امید خود ما را از دست بدهیم؛ او دعای شما را شنیده و اجابت کرده، پس منتظر بمانید تا دریافتش کنید؛ مانند این که اداره پسته خانه برای تان اطلاع میدهد که از هندوستان برایتان یک پارسل فرستادن و شما منتظرهستید، هنوز پارسل به دست تان نرسیده ولی منتظرهستید، و اطمینان دارید که به دست تان خواهد رسید. آیا ما هم به خدا برای انجام وعده او اطمینان داریم؟
از شما میخواهم از آن چیزی که نا امید شدید ، امروز به حضور خدا بیاورید و امید داشته باشید؛ نه امید به شخص، نه امید به اطرافت، بلکه امید به خدای وعده دهنده، امید به خدای قادر مطلق که قادر است هر کاری را در زندگی شما انجام دهد، دعا کنید و بگوید خدایا امیدوارم؛ من به تو امیدوارم من امید دارم، خدایا امید مرا امروز تقویت کن، خدایا نا امیدی مرا ببخش؛ خداوندا نا امیدی‌های ما را ببخش چون فقط تو وعده دهنده امین هستی پس امروز می‌خواهیم که در زندگی ما معجزه نمایی؛ حتی اگر حالا نمی‌بینیم، خداوندا ایمان دارم با امیدی که منجر به صبر می‌شود شاهد عمل تو در زندگی من خواهی بود؛ ممنونم ای خدا، خداوندا برای پیروان مسیح دعا نمایم که امید تازه‌ای را در این قلبها شان بوجود بیاوری، در نام عیسی مسیح دعا می‌کنم آمین.

ای منجی ام، تويی خدای من! ای سرورم، تويی شفای من!
ای رهبرم، تويی اميد من! مسيح، ای تنها منجی جهان!