فصل۳: ۸ ـ راه جدید زندگی۱۶

خلاصه ای برادران، یک فکر و یک دل باشید. یکدیگر را مثل برادر دوست بدارید و مهربان و فروتن باشید. بدی را با بدی و لعنت را با لعنت جواب ندهید، بلکه به جای لعنت برکت بطلبید، زیرا خدا شما را دعوت کرده است تا برکت نصیب تان گردد. زیرا نوشته شده است:
«هرکه بخواهد زندگی خوب و روزهای خوشی داشته باشد،
دهان خود را از حرفهای زشت
و لبان خود را از دروغ نگهدارد. بدی را ترک کرده نیکی کند و صلح و صفا را جسته و آن را دنبال نماید. زیرا چشمان خداوند بر عادلان است،
و گوشهای او آماده شنیدن دعاهای آن ها،
اما از بدکاران روی گردان است.» پس اگر شما به انجام آنچه نیکوست علاقه دارید، چه کسی به شما آسیبی خواهد رسانید؟ اما اگر به خاطر عدالت رنج می بینید، خوشا به حال شما! از تهدیدات مردم نترسید و تشویش نکنید. اما ترس مسیح در دلهای شما باشد و او را خداوند خود بدانید و اگر کسی علت امید شما را می پرسد، همیشه آمادۀ جواب باشید. البته با ملایمت و احترام. وجدان شما همیشه پاک باشد تا حتی اگر به شما بی حرمتی شود، کسانی که از رفتار نیک مسیحایی شما بد می گویند، از گفتۀ خود شرمنده گردند.
اول پترس ۳: ۸-۱۶بعضی ما و شما این تجربه را داشته ایم که موتری را راننده گی کنیم که اولین بار در عقب جلو آن می‌‌‌نشینیم. وقتیکه در سیت راننده می‌‌‌نشینیم به طرف سویچ‌های او می‌‌‌بینیم که سویچ چراغ‌ها کجاست، سوچ برف پاک آن کجاست، یا آئینه‌ها را چطور عیار کنیم، قدرت سرعت گرفتن آن چطور است، بریک و کلچ آن چطور کار می‌‌‌کند. حتا ضرورت است که سیت راننده را هم به اندازهٔ خود عیار نماییم. در این دور جدید که موتر‌های مادل جدید که زیاد خودکار و الکترونیک هستند  به ازار آمدن، وقتیکه می‌‌‌خواهیم اولین بار آن‌ها را رانندگی کنیم به مشکلات زیاد تر روبرو می‌‌‌شویم. با وجودیکه بسیار چیز‌ها را عیار می‌‌‌سازیم، اما باز هم وقتیکه موتر را به حرکت می‌‌‌آورید احساس ترس در ما بوجود می‌‌‌آید که آیا واقعاً همه چیز درست عیار شده اند و در وقت مناسب کار خواهند داد؟ چون شما قبلا موتر دیگر را رانندگی کرده اید در ابتدا فکر می‌‌‌کنید که این تغیر آسان است و چندان مشکل ایجاد نمی کند، اما وقتیکه عملاً در عقب فرمان می‌‌‌نشینید، احساس می‌‌‌کنید که آنقدر آسان هم نیست که ما فکر می‌‌‌کردیم، بلکه مشکل است.

عین این موضوع در روابط و مناسبات ما نیز صدق می‌‌‌کند. یک طفل وقتیکه رشد می‌‌‌کند یاد می‌‌‌گیرد که چطور با دو و یا سه طفل دیگر که بسیار به او نزدیک هستند رابطهٔ دوستانه و رفیقانه داشته باشد. اما وقتیکه این طفل به مکتب جدید و یا محل جدید نقل مکان می‌‌‌کند، با اطفال جدید سر و کار پیدا می‌‌‌کند و برای برقرار کردن رابطه با دیگران با چالش‌های جدید روبرو می‌‌‌شود. در محیط جدید اطرافیان جدید به او عکس العمل مناسبی که طفل در گذشته با دیگران داشت نشان نمی دهند. با روبرو شدن به این حالت طفل به ماهی می‌‌‌ماند که از آب کشیده شده در خشکه انداخته شده باشد. این طفل ضرورت دارد که در این محیط جدید به طرز جدیدی برخورد کند تا بتواند با اطفال دیگر مناسبات برقرار کند.

این موضوع به دوران طفلی محدود نمی ماند بلکه در طول زندگی انسانی ما ادامه پیدا می‌‌‌کند. نقطهٔ اساسی این است که با روبرو شدن به این حالت نباید پریشان شویم.

ما پیروان عیسی مسیح هم وقتیکه تولد تازه پیدا می‌‌‌کنیم در دنیایی جدیدی قدم می‌‌‌گذاریم. با قدم گذاشتن در این دنیایی جدید وقتیکه با مشکلات و حالات خطرناک و منفی روبرو می‌‌‌شویم به عوض اینکه پریشان شویم لازم است که راه مقابله کردن با آن را بیاموزیم. مسیحیان قرن اول می‌‌‌لادی که تازه به عیسی مسیح ایمان آوردند و زندگی جدید را آغاز کردند به عین حالت روبرو شدند. آن‌ها پریشان شده گوشه گیری اختیار نکردند بلکه با آن روبرو شده مقابله کردند و پیروزی‌های  نصیب شدند که از ثمر آن ما نیز برکت حاصل می‌‌‌کنیم. این موضوع صرف به اوایل ایمان مسیحی ارتباط نمی گیردِ، ما حتا در قرن ۲۱ هم با این مشکل دست و پنجه نرم می‌‌‌کنیم.

ایمانداران به عیسی مسیح که در کشور‌های غربی زندگی می‌‌‌کنند طوری فکر می‌‌‌شود که گویا آن‌ها چون به اصطلاح در کشور‌های مسیحی زندگی می‌‌‌کنند از لحاظ ایمانی هیچ مشکل ندارند و با مخالفت‌ها روبرو نیستند. با وجودیکه در جوامع غربی به خاطر آزادی مذهب و عقیده مردم ادیان مختلف مثل مسیحیان، مسلمان‌ها، یهودیان و غیره با هم یکجا زندگی می‌‌‌کنند، اما مسیحیان حقیقی نسبت به همه از طرف وسایل اطلاعات جمعی، جامعه و فرهنگ مسلط زیر فشار قرار دارند.

یک موضوع که برای همه تقریباً پذیرفته شده است که ایمان داران به عیسی مسیح از طرف وسایل اطلاعات جمعی نسبت به دیگران زیاد تر مورد تمسخر، انتقاد و آزار رسانی قرار می‌‌‌گیرند. دلیل موجودیت فشار در جوامع غربی بر ایمان داران این است که آن‌ها از جریان عمومی اجتماعی بیرون شده اند راه جدید زندگی را در پیش گرفته اند. اما جوامع شان با تمسخر و توهین بر آن‌ها فشار وارد می‌‌‌کنند تا آن‌ها را دوباره به این جریان عمومی داخل بسازند. از این رو گفته می‌‌‌توانیم که پیروان عیسی مسیح که در جوامع غربی زندگی می‌‌‌کنند آن‌ها نیز زیر فشار تا حدی مشابه قرار دارند که ایمان داران در جاهای دیگر دنیا مثل چین و کشور‌های اسلامی زندگی می‌‌‌کنند.

اما برای ایمان دارانی که در کشور‌های غربی زندگی می‌‌‌کنند و با این فشار جریان عمومی روبرو هستند، اگر آن‌ها خوی و عادات گذشتهٔ دوران بی ایمانی خود را خوب نشناسند و درک نکنند، آن‌ها نمی توانند خوی و عادات ضروری جدید را آموخته هضم کنند و در مقابل فشار‌ها مقاومت کنند.

در حقیقت ما ایمان داران به روی رشتهٔ باریکی حرکت می‌‌‌کنیم که از یک طرف نباید در خوی و عادت‌های دنیایی اطراف ما غرق شده همرنگ جماعت شویم و در طرف دیگر نباید انزوا اختیار کنیم و با ادامه به زندگی ایمانی ما خوی و عادت‌های ایمانی خود را هم به دیگران به نمایش بگذاریم. بعضی اوقات ما از طریق وسایل اطلاعات جمعی برخورد‌های سخت را شنیده ایم که در برابر نشانه‌های ظاهری ایمان مسیحی انجام داده اند که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. مثلاً یک خانم که کارمند یک شرکت هواپیمایی بود به او امر کردند که صلیبی که در گردن دارد آن را دور کند و او چون نپذیرفت از کار اخراج شد.

سوال بوجود می‌‌‌آید، آیا ما ایمان داران به عیسی مسیح وقتیکه با آزار رسانی و دشمنی دنیایی روبرو می‌‌‌شویم که آن‌ها نمی دانند و درک نمی کنند که خوی و عادت مسیحی ما از اساس ایمان ما سرچشمه می‌‌‌گیرد با آن‌ها چه جواب بگوییم و چه قسم برخورد کنیم؟

این سوال را پطرس رسول با نقل قول کردن از زبور ۳۴: ۱۴ جواب داده است. «صلح و صفا را جسته آن را دنبال کنید.» اگرچه «صلح» که ما در جستجوی یافتن آن هستیم مشکل هم باشد، اما باز هم لازم است که ما آن را جستجو کرده پیدا کنیم. مثلیکه روک‌های الماری که پُر از کتاب‌ها است ما نمی توانیم فوراً با دست دراز کردن کتاب دلخواه خود را پیدا کنیم، لازم است در بین کتاب‌ها آن را جستجو کنیم، یافتن صلح هم به این شکل است، باید آن را جستجو کنیم.  مثلیکه سگ تان وقتیکه دربین بازار پُر از رش گُم می‌‌‌شود شما باید آن را جستجو کرده پیدا کنید. انتظار نداشته باشید که با یک سوت(اشپلاق) زدن آن را پیدا کنید. برای یافتن صلح باید زحمت بکشید و برای یافتن صلح لازم است که خوی و عادت‌های جدید را بیاموزید.

یاد گرفتن خوی و عادات جدید آسان نیست چون امکان دارد شما به آسانی اشتباه کنید و خوی و عاداتی را در پیش بگیرید که مردم دنیا در پیش گرفته اند. در این موضوع یک راز وجود دارد. راز این است که خوی و عادت ما مسیحیان لازم است که از دیگران فرق داشته باشد. وقتیکه خوی و عادت ما از دیگران مختلف باشد، آن‌ها ما را به خاطر این فرق مسخره کرده انتقاد می‌‌‌کنند. وقتیکه آنها ما را مسخره کرده انتقاد کردند، ما وسوسه می‌‌‌شویم که به آنها جواب بالمثل بدهیم. این جواب بالمثل دادن ما به آنها ما را مشابه به آن‌ها می‌‌‌سازد. با این کار آن‌ها در همرنگ ساختن ما به خود شان پیروز می‌‌‌شوند و در حقیقت دنیا پیروز می‌‌‌شود و ما شکست می‌‌‌خوریم. وقتیکه آن‌ها بر ما تهمت می‌‌‌بندند ما هم فوراً به آن‌ها تهمت ببندیم در کار‌های دیگر نیز مثل آن‌ها عمل خواهیم کرد. اگر در فساد غرق بودن ما هم مثل آن‌ها عمل کردیم ما هم در فساد غرق می‌‌‌شویم و اگر آن‌ها در دشمنی کردن و خیانت غرق بودن ما هم مثل آن‌ها خواهیم شد.

خوی و عادات جدید را که از ایمان قلبی ما برآمده است باید در زندگی ما عملی شود و خوب است که اولتر آن را در محیط مناسب تمرین کنیم. در مقایسه با دینا که مخالف ما است این محیط مناسب کلیسا است که در آن ما باید آن را تمرین کنیم و بعد از آن در دنیای بیرون آن را وسعت بدهیم. (آیت ۹ و ۱۲ تا ۱۶) با تاسف که این موضوع بعضی اوقات حتا در محیط کلیسا هم غلط از آب در می‌‌‌آید چون در کلیسا هم تا حدی مثل دنیا مشکلاتی وجود دارد. اما با وجود آن هم پطرس رسول مثل پولس رسول در قسمت‌های مختلف به این قوانین اساسی زندگی تاکید می‌‌‌کند که لازم است در هر جا به آن عمل کنیم که عبارت از فروتن بودن، دوست داشتن، دلسوزی و نرم دل بودن است. اگرچه بعضی مردم طبیعتاً نرم دل هستن و بعضی مردم طبیعتاً سخت دل، اما ایمان داران اولی به این باور بودند با وجودیکه برای سخت دلان هرقدر مشکل هم باشد، پیروان عیسی مسیح لازم است همه نرم دل باشند. چون به ما ایمانداران به عیسی مسیح روح القدس، روح خدا داده شده است که در درون ما زندگی می‌‌‌کند. روح خدا در ما کار کرده این امکان را بوجود می‌‌‌آورد که خوی و عادات جدید را در خود پرورش دهیم تا نرم دل باشیم.

 در شروع از مثال راندن موتر که قبلاً آن را رانندگی نکرده ایم یاد آوری کردیم. = وقتیکه این موتر جدید را شروع به رانندگی کردیم در ابتدا با کمی مشکل روبرو شدیم و نتوانستیم مطابق به جریان ترافیک رانندگی کنیم، رانندگان دیگری که در عقب ما قرار دارند برای آن‌ها مشکل ایجاد می‌‌‌کنیم. آن‌ها چون نمی توانند به وقت لازم به کار شان برسند و یا به ملاقات‌های شان برسند پریشان می‌‌‌شوند. آن‌ها در تلاش شرایط مناسب می‌‌‌باشند تا از این جنجال که ما ایجاد کردیم خود را خلاص بسازند و با مساعد شدن شرایط با چَپ چَپ سیل کردن و یا هارن کردن به سرعت از پهلوی ما عبور می‌‌‌کنند. ما هم بعد از چند دقیقه رانندگی که به موتر جدید بلد شدیم، ما هم وسوسه می‌‌‌شویم که مثل آن‌ها عمل کرده با ریز دادن موتر به سرعت زیاد تر از پهلوی آن‌ها تیر شویم و احساسات خود خواهی خود را سیراب کرده خود را قهرمان احساس کنیم. وقتیکه به این حالت روبرو می‌‌‌شوید لازم است که به درون قلب تان ببینید که شما کی هستید و متوجه باشید که خوی و عادت شما انعکاس دهندهٔ ایمان شما در درون قلب ما باشد. اگر ما احتیاط نکنیم زود وسوسه می‌‌‌شویم که به عوض خوی و عادت جدید خود از خوی و عادت مردم دنیا که در پهلوی ما قرار دارند پیروی کنیم. وقتیکه ما در بین مردم باشیم به این وسوسه‌ها زیاد تر روبرو می‌‌‌شویم. ما کار‌های دیگران را می‌‌‌بینیم و این کار‌های دیگران ما را وسوسه و تشویق می‌‌‌کند که مثل آن‌ها باشیم.

یاد گرفتن از حکمتی که در زبور ۳۴ وجود دارد نسبت به دوران‌های گذشته در این روز‌ها زیاد تر ضرورت است. محافظت کردن از زبان ما که مثل اسپ وحشی است لازم است که با لگام زدن آن را زیر کنترول خود بیاوریم. آن را از ضرر رساندن به دیگران مانع شویم. صرف در این صورت است که می‌‌‌توانیم با دنیایی که در دشمنی ما قرار دارد روبرو شویم. وقتیکه ما با زخم زبان دیگران روبرو می‌‌‌شویم، اگر مثل آن‌ها عمل کنیم، آن‌ها به ما خواهند گفت که شما مسیحیان ادعای بی جای می‌‌‌کنید که شما مقدس هستید، در حقیقت شما نسبت به ما زیاد تر خراب هستید. وقتیکه شما به زخم زبان آن‌ها جواب بالمثل ندهید آن‌ها سوال خواهند کرد که شما به کدام امید این تحقیر شدن و توهین شدن را تحمل می‌‌‌کنید. در این وقت است که شما امید تان را که در عیسی مسیح خداوند دارید به آن‌ها توضیح دهید. (آیت ۱۵)

اما باید متوجه باشیم که گپ زدن ما در این مورد بسیار مودبانه و با احتیاط لازم باشد. چون لازم است که آن‌ها فکر نکنند که ایمان جدید ما، ما را به اشخاص مافوق انسان‌ها تبدیل کرده است که می‌‌‌توانیم به شکل اتومات همهٔ این مشکلات را تحمل کنیم. یا ما را به انسان‌های تبدیل کرده است که احساسات ما را در درون ما از بین برده است تا عکس العمل نشان ندهیم.

خصوصاً به چیز‌های خوب علاقه داشته باشید و به آن بچسپید. این روش زندگی فوق العاده مهم و حیاتی است. ما ضرورت داریم که روز به روز خصوصیات و خوی عادات که از دورن ما بوجود می‌‌‌آیند ارزیابی کنیم. اجازه ندهیم که آن‌ها به طرف خرابی بروند و یا روی آن را گرد و خاک بپوشاند. اجازه ندهیم که این خوی و عادت جدید را که از درون قلب ما بیرون می‌‌‌شوند آن را خاموش بسازیم. اگر به روی خواست‌های درونی تان سرپوش گذاشته آن‌ها را خفه کنید این خاموش ساختن خواست درونی تان به فایدهٔ خود شما هم نیست. خوی و عادات جدید شما باید به بیرون انعکاس پیدا کنند و ایمانداران حقیقی در دنیای پر از دشمنی و پر از سوالات خواست‌های درونی شان را به بیرون انعکاس می‌‌‌دهند و توسط آن‌ها به دیگران شهادت می‌‌‌دهند. دیدن نتایج کار زندگی جدیدی که آغاز کرده اید به وقت زیاد ضرورت دارد، نباید منتظر نتیجهٔ فوری آن باشید. اما بسیار مفید خواهد بود که با دیدن خرابی‌ها در دنیا صرف سیل نباشید، در این صورت شما نمی توانید که انجیل را به دینایی که در آینده می‌‌‌آید انتقال دهید.