God Loved the World …We the Darkness

احتمالاً این آیه مشهورترین آیه در کل کتاب مقدس باشد: 

زیرا خدا به دنیا آنقدر محبت داشت که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب زندگی ابدی شود.
یوحنا ۳: ۱۶

این آیه از محبت بزرگ خداوند سخن می‌‌‌‌‌‌گوید. خدا کل جهان را دوست دارد. او هر کسی را از هر قشر و طبقه ای، ثروتمند و فقیر، سیاه یا سفید، پشتون، تاجیک، هزاره، ازبک... را دوست دارد. او آنقدر ما را دوست دارد که پسر یگانۀ خود را برای نجات ما داد تا هر به او ایمان بیاورد هلاک نگردد.

درین آیه، یوحنا رسول، خلاصۀ کل انجیل مسیح را به ما بیان می‌‌‌‌‌‌نماید. هنگامی که ما به عنوان پیرو مسیح به این آیه فکر می‌‌‌‌‌‌کنیم، اغلب بر محبت خدا و به این واقعیت تمرکز می‌‌‌‌‌‌کنیم که می‌‌‌‌‌‌توانیم زندگی ابدی دریافت کنیم. این یک آیه عالی است که به ما می‌‌‌‌‌‌گوید که خدا آمده تا ما را نجات دهد. اکثر ما افغان‌ها این سوال را می‌‌‌‌‌‌نمایم که نجات از چه چیزی؟

این آیه برای ما واضح می‌‌‌‌‌‌گوید که ما انسان‌ها سقوط نمودیم و به نجات دهنده ضرورت داریم. زیرا ما به عنوان انسان در گناهان خود غرق شده ایم، یا به عباره دیگر چون در گناه از خدا دور شده ایم، مستحق عذاب جاودان و ابدی هستیم. ما، بردگان گناه ذاتاً و عمیقاً پیروان شیطان هستیم،  پس ما مستحق مجازات، خشم و هلاکت دایمی هستیم.

   علاوه بر این، ما باید بدانیم که برنامه نجات خدا، تنها این نبود که ما را از سلطه شیطان و اسارت گناه رهایی بخشد. دقیقاْ : که ما پیرو شیطان بودیم و برده گناه. خداوند قادر مطلق ما را از طریق عیسی مسیح نجات داده است. اما پلان خدا خیلی عمیق تر از این حرف هاست. باید اینرا بدانیم که خداوند ما را توسط خودش نجات داده است. عیسی مسیح خشم خدا را بر صلیب حمل کرد. خدا، محبتی که نسبت به ما دارد خود بر روی صلیب مُرد تا مجبور نباشد ما را به دوزخ بفرستد. عدالت خدا حکم می‌‌‌‌‌‌نماید که ما در اثر گناه که مرتکب شدیم باید جزای آنرا متحمل شویم. پس ترس انسان بالاخره از شیطان نیست، بلکه از خداست: 

از کسانی که جسم را می کشند ولی قادر به کشتن جان نیستند نترسید. از کسی بترسید که قادر است جسم و جان، هر دو را در دوزخ تباه سازد.
متی ۱۰: ۲۸

بر ماست که خدا را ستایش و نیایش نمایم که پسر یگانه خود را به این جهان فرستاد تا هر که به او ایمان دارد هلاک نشود، بلکه حیات جاودانی داشته باشد!

این سوال به جا خواهد بود که ما چگونه می‌‌‌‌‌‌توانیم آن زندگی ابدی را دریافت کنیم.  یوحنا، رسول عیسی مسیح در انجیل یوحنا در فصل سوم آیه شانزده پاسخ این سوال را می‌‌‌‌‌‌دهد: ایمان داشتن! زیرا هر که به او ( عیسی مسیح ) ایمان آورد، حیات جاودانی خواهد یافت. در نگاه اول  پاسخ یوحنا رسول بسیار ساده به نظر می‌‌‌‌‌‌رسد یعنی فقط همین که ایمان داشته باشیم؟ چیزی که عیسی مسیح  در اینجا از ما می‌‌‌‌‌‌خواهد این است که ما بگوییم: من ناامید، درمانده و گمشده هستم، من سزاوار مرگ ابدی هستم و کاری از دستم برنمیآید. تنها امیدی که دارم این است که به عیسی  مسیح ایمان بیاورم.

در کتاب مقدس نوشته شده است: 

آن کسی که به پسر ایمان بیاورد زندگی ابدی دارد اما کسی که از پسر اطاعت نکند زندگی را نخواهد دید، بلکه همیشه مورد غضب خدا می باشد.
یوحنا ۳: ۳۶

ایمان داشتن به عیسی مسیح یعنی داشتن حیات جاودانی.

ایمان داشتن به عیسی مسیح یعنی که بالا (از آسمان) تولد می‌‌‌‌‌‌شوییم و حیات روحانی نوینی دریافت می‌‌‌‌‌‌کنیم.

«هر کس به او ایمان بیآورد از او بازخواست نمی شود اما کسی که به او ایمان نیاورد زیر حکم باقی می ماند، زیرا به اسم پسر یگانۀ خدا ایمان نیاورده است.» ( یوحنا ۱۸:۳)

بر ما بر حسب ایمان ما، داوری می‌‌‌‌‌‌شود. آنهایی که ایمان می‌‌‌‌‌‌‌آورند، محکوم نمیشوند، اما کسانی که ایمان ندارند، محکوم شده‌ اند. کسانی که تا هنگام مرگ، بی ایمان باقی می‌‌‌‌‌‌مانند. بر چنین افرادی از پیش حکم شده است.

آنچه عیسی مسیح در اینجا می‌‌‌‌‌‌‌گوید برای ما بسیار مهم است اگر بخواهیم بدانیم چرا عیسی مسیح نافرمانی را مخالف ایمان معرفی می‌‌‌‌‌‌‌کند:  او می‌‌‌‌‌‌گوید هر که ایمان نیاورد قبلا محکوم شده است و چرا محکوم شده اند؟  عیسی مسیح می‌‌‌‌‌‌فرماید: شما قبلاً محکوم شده اید زیرا تاریکی را بیشتر از نور دوست دارید. دلیل اینکه مردم باور نمیکنند این است که: آنها تاریکی و گناه را دوست دارند. دلیل اینکه بعضی از افغان‌ها عیسی مسیح رد می‌‌‌‌‌‌کنند این نیست که باورشان از لحاظ نظری بسیار دشوار است، بلکه به این دلیل است که نمیخواهند به روشنایی بیایند. ما به خودی خود نمی خواهیم بپذیریم که گناهکار، درمانده و ناامید هستیم. متاسفانه هستند کسانیکه  به طور طبیعی از گناه بسیار لذت می‌‌‌‌‌‌برند و چیزی جز گناه نمیخواهند. پولس رسول آن را اینگونه بیان می‌‌‌‌‌‌کند:

غضب خدا از آسمان بر هر گونه گناه و شرارت مردمی نازل می شود که زندگی شرارت آمیز شان مانع شناسایی حقیقت است.
رومیان ۱: ۱۸

اولین و بزرگترین گناه انسانها، گناه بی دینی یا بی خدایی می‌‌‌‌‌‌باشد. بی دینی و بی خدایی یعنی سرباز زدن و سرپیچی از فرامین الهی و نه پرستیدن خدای واحد قادر مطلق است.

ما انسان‌ها به طور طبیعی از حقیقت گریز می‌‌‌‌‌‌نماییم نمیخواهیم حقیقت را باور نماییم. به همین دلیل است که کتاب مقدس به ما حکم می‌‌‌‌‌‌نماید توبه کنید و به انجیل باور داشته باشید.

وقتیکه ما به انجیل یوحنا فصل سوم آیه شانزده دقت می‌‌‌‌‌‌نماییم  برای ما اشکارا می‌‌‌‌‌‌گوید که، خدا از طریق مرگ و رستاخیز عیسی مسیح: ما را از گناه نجات داد، گناه که به او محبت داشتیم و اصلا نمی خواستیم از آن دوری نماییم، صلیب و رستاخیر مسیح ما  را از آن دور نمود. صلیب و رستا خیز عیسی مسیح ما از داوری خدا که دوزخ در انتظارما بود نجات داد ، صلیب و قیام مسیح مارا از بردگی گناه آزاد نمود و اکنون به آزادی کامل عیسی مسیح را اطاعت می‌‌‌‌‌‌نماییم.

چرا خدا ما را نجات داد؟ بخاطریکه خدا محبت است و خدا ما را دوست دارد. نه‌ آنکه ما خدا را محبت کردیم، بلکه او ما را محبت کرد، زیرا خدا جهان را چنان محبت کرد که پسر یگانه خود را داد تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودانی داشته باشد.

هموطنان عزیز، خدا شما را هم دوست دارد و می‌‌‌‌‌‌خواهد که به عیسی مسیح ایمان آورده صاحب زندگی زندگی ابدی شوید.

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، می‌‌‌‌‌‌توانید اینگونه دعا نماید: «خداوندا، می‌‌‌‌‌‌دانم که به ضد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می‌‌‌‌‌‌باشم. اما می‌‌‌‌‌‌دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه می‌‌‌‌‌‌کنم و برای نجات فقط به تو اعتماد می‌‌‌‌‌‌کنم. تو را شکر می‌‌‌‌‌‌کنم گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین.