معلومات دربارۀ دعا و روزۀ مسیحی

۳۰ دقیقه

۲۶ اوت ۲۰۱۹

دوستان ما از ما خواسته اند تا دربارۀ دعا و روزۀ مسیحی برای شان معلومات بدهیم. به کلام خداوند در انجیل متی فصل ششم آیات 5 الی 18 مراجعه می‌‌‌‌کنیم زیرا بیشترین معلومات در همین فصل از زبان خود خداوند ما عیسی مسیح نگاشته شده است، که برای شاگردان خود و کسانی که در آنجا موجود بودند، تعلیم داده است:

۵ و اما درباره دعا. هرگاه دعا می‌‌‌‌كنی ، مانند ریاكاران نباش كه دوست دارند در عبادتگاه‌ها یا در گوشه و كنار خیابانها نماز بخوانند تا توجه مردم را به خود جلب كنند و خود را مؤمن نشان دهند. مطمئن باش اجری را كه باید از خدا بگیرند، همین جا از مردم گرفته اند. ۶ اما تو هرگاه دعا می‌‌‌‌كنی ، در تنهایی و در خلوت دل ، پدر آسمانی را عبادت نما؛ و او كه كارهای نهان تو را می‌‌‌‌بیند، به تو پاداش خواهد داد. ۷ وقتی دعا می‌‌‌‌كنید، مانند كسانی كه خدای حقیقی را نمی شناسند، وِرد‌های بی معنی تكرار نكنید. ایشان گمان می‌‌‌‌كنند كه با تكرار زیاد، دعایشان مستجاب می‌‌‌‌شود. ۸ اما شما این را بیاد داشته باشید كه پدرتان ، قبل از اینكه از او چیزی بخواهید، كاملا از نیازهای شما آگاه است . ۹ پس شما اینگونه دعا كنید: » ای پدر ما كه در آسمانی، نام مقدس تو گرامی باد. ۱۰ ملكوت تو برقرار گردد. خواست تو آنچنان كه در آسمان مورد اجراست ، بر زمین نیز اجرا شود.۱۱ نان روزانه ما را امروز نیز به ما ارزانی دار. ۱۲ خطاهای ما را بیامرز چنانكه ما نیز آنانی را كه به ما بدی كرده اند، می‌‌‌‌بخشیم . ۱۳ ما را از وسوسه‌ها دور نگاه دار و از شیطان حفظ فرما؛ زیرا ملكوت و قدرت و جلال تا ابد از آن توست. آمین ! ۱۴ پدر آسمانی ، شما را بشرطی خواهد بخشید ۱۵ كه شما نیز آنانی را كه به شما بدی كرده اند، ببخشید. ۱۶ و اما درباره روزه . وقتی روزه می‌‌‌‌گیرید، مانند ریاكاران خود را افسرده و ناتوان نشان ندهید. ایشان با این كار می‌‌‌‌خواهند به مردم بفهمانند كه روزه گرفته اند. مطمئن باشید كه ایشان تمام اجر خود را به همین صورت از مردم می‌‌‌‌گیرند. ۱۷ اما تو وقتی روزه می‌‌‌‌گیری، سر و صورت خود را تمیز و مرتب كـن، ۱۸ تا كسی متوجه نشود روزه گرفته ای . آنگاه پدر آسمانی تو كه از همه چیز آگاه است ، تو را اجر خواهد داد.

دوستی که از ما این سوال را پرسیده اند، فکر می‌‌‌‌کردند که ما شاید مثل دیگران روزانه چند مرتبه، در جایی مخصوصی رفته و باید دعا کنیم، در حالیکه خداوند عیسی مسیح در آیۀ پنجم می‌‌‌‌فرماید که هرگاه دعا می‌‌‌‌کنی مانند ریا کاران نباش كه دوست دارند در عبادتگاه‌ها یا در گوشه و كنار خیابانها نماز بخوانند تا توجه مردم را به خود جلب كنند و خود را مؤمن نشان دهند. یعنی اعمال ما نباید نمایشی یا از روی تظاهر باشد، یعنی صرف پنج وقت و بعد از آن خودم می‌‌‌‌فهمم و زندگی ام. عیسی مسیح به ما می‌‌‌‌گوید: مگر هر وقت که می‌‌‌‌خواهید دعا کنید، فقط در خلوت رفته بنشینید و مثلی اینکه یک طفل با پدر خود صحبت می‌‌‌‌کند با خداوند صحبت کنید. خداوند از قلب ما آگاه است پس ما مسیحیان کدام وقت دقیقی برای دعا کردن نداریم. ما باید هر وقت، هر لحظه و دقیقه، ارتباط شخصی با خداوند داشته باشیم. وقتی می‌‌‌‌خواهیم دعا کنیم، چشمان خود را می‌‌‌‌بندیم و فکر و ذهن و حواس خود را به طرف خداوند متمرکز می‌‌‌‌سازیم و به درگاۀ خداوند دعا می‌‌‌‌کنیم.

خداوند ما را در آیات 7 و 8 از تکرار ورد‌های بی معنی منع می‌‌‌‌کند. البته همۀ ما شاید کسانی را در وطن یا جا‌های دیگر دیده باشیم که همان چند کلمۀ محدودی راکه یاد گرفته اند، بار، بار تکرار می‌‌‌‌کنند و در حین حال معنی اش را نیز نمیدانند و فکر می‌‌‌‌کنند که خداوند دعا‌های شانرا می‌‌‌‌شنود. خداوند نمیخواهد که ما فقط با آن چند ورد تکراری و بی مفهوم او را ستایش کنیم و یا کورکورانه دعا کنیم. خداوند می‌‌‌‌خواهد چیزی را که در قلب خویش داریم، به زبان مادری خود در حضورش بگوئیم. خداوند، خدای نیست که تنها یک زبان مخصوص را بفهمد و دیگر زبان‌ها را نداند. خداوند، خدائیست که تمام زبان‌ها را می‌‌‌‌داند و دانای مطلق است و می‌‌‌‌خواهد که ما به زبان مادری خود او را ستایش و پرستش کنیم. پس باید متوجه شده باشیم که نباید ورد‌های تکراری یا به زبانی که معنی آنرا نمیدانیم، دعا کنیم.

هدف اصلی خداوند عیسی مسیح در آیت نهم این نیست که شما فقط همین دعا را بخوانید بلکه خداوند هدف اصلی خود را در یک چار چوکات برای ما نشان می‌‌‌‌دهد که باید به این ترتیب دعا کنیم. وقتی دعا می‌‌‌‌کنیم که ای پدر ما که در آسمانی، به این معنیست که ارتباط ما با خداوند بسیار نزدیک است. همانطوری که یک طفل آزادانه نزد پدر خود می‌‌‌‌اید و می‌‌‌‌گوید پدر ! ما نیز می‌‌‌‌توانیم بگوئیم، پدرجان، خداوند! و محبت قلبی خود را به او بگوئیم و نشان بدهیم که او پدر ماست و ما باید ارتباط خود را با خداوند بگوئیم و بعداً او را جلال بدهیم زیرا نه تنها او پدر ماست بلکه خداوند ما نیز است و او قابل ستایش و پرستش است، طوری که در همین آیت آمده است : نام مقدس تو گرامی باد! ما می‌‌‌‌توانیم بگوئیم که خداوندا شکرت می‌‌‌‌کنیم، تو پُر قدرت و پُر جلال هستی. بعداً گفته شده که ملکوت تو برقرار گردد. یقیناً که ما ملکوت خداوند را در روی زمین می‌‌‌‌خواهیم یعنی خواست تو آنچنان كه در آسمان مورد اجراست ، بر زمین نیز اجرا شود. خواست خداوند خوشی و نیکبختی ماست. خواست خداوند ارتباط شخصی ما با اوست. خواست خداوند همان حکم اعظمی است که بما داده است : خداوند، خدای خود را با تمام دل ، با تمام جان، با تمام قوت و با تمام فکر دوست داشته باش و همسایه ات را مثل خودت محبت کن. البته نه تنها دعا کنیم بلکه عملاً در این راستا پیشرفت کنیم تا خواست خداوند را در زندگی شخصی خود ما اجرا کنیم و دعا کنیم که خواست خداوند در زندگی دوستان و همسایگان ما نیز اجرا گردد.

در آیۀ یازدهم دربارۀ نان روزانه می‌‌خوانیم که نان روزانۀ ما را امروز نیز به ما ارزانی دار. ما باید از خداوند احتیاجات خود را بخواهیم و از تمام چیز‌های که ما به آنها ضرورت داریم آگاه است. ما چقدر خوشحال می‌‌شویم وقتی طفل ما آمده و می‌‌گوید که پدر جان این چیز را برایم بده یا این چیز را برایم بخر ولی شاید بعضی وقت نتوانیم آرزویش را برآورده بسازیم و یا آنچه برای طفل ما ضرر دارد برایش نمیدهیم ولی خوش می‌‌شویم که طفل ما در آغوش ما بنشیند و همرای ما گپ بزند و راز و نیاز کند و خواسته‌های خود را با ما در میان بگذارد.

آیۀ دوازدهم می‌‌فرماید که خطا‌های ما را بیامرز چنانكه ما نیز آنان را كه به ما بدی كرده اند، می‌‌بخشیم. ما نکتۀ بسیار مهمی را که در این آیه دیده می‌‌توانیم، اینست که خداوند می‌‌گوید: فرزندم اگر می‌‌خواهی بخشیده شوی باید از گناۀ دیگران بگذری و تو هم ببخشی. پس ما مسیحیان باید دیگران را ببخشیم. خداوند عیسی مسیح می‌‌فرماید که اگر کسی به روی راست تان با سیلی زد، روی چپ تانرا نیز جلو ببرید. بناً ما فرزندان خداوند و پیروان مسیح باید از خطا‌های دیگران بگذریم و باید اینرا بدانیم که چون ما بخشیده شده ایم ما نیز می‌‌توانیم دگران را ببخشیم.

آیه سیزدهم ما را از وسوسه‌های شیطان، مشکلات و کار‌های شیطانیِ ناشی از وسوسه، خبر می‌‌دهد و ما ضرورت داریم تا به وسیلۀ دعا از خدا بخواهیم تا ما را از وسوسه‌ها و دام‌های شیطانی دور نگاه کند تا در دام نیفتیم. در آخر دعائیه هم گفته شده که: زیرا ملكوت و قدرت و جلال تا ابد از آن توست. همانطوری که ما دعای خود را با جلال دادن خداوند و پدر آسمانی خود شروع کردیم باید با جلال دادن نام او دعای خود را ختم کنیم.

در مورد روزه باید بگوئیم که بلی! ما مسیحیان روزه می‌‌گیریم ولی کدام وقتی معینی برای روزه نداریم ما هر وقتی بخواهیم می‌‌توانیم روزه بگیریم. ما می‌‌توانیم نمونه‌های زیاد از روزه گرفتن را در کلام خدا ببینیم که بعضی‌ها برای چهل روز ، بعضی برای سه روز روزه گرفتند و بعضی کس‌های هستند که از خوردن یک خوراک خاصی پرهیز می‌‌کنند مثلاً از گوشت روزه می‌‌گیرند و یا بعضی‌ها از چیزی که زیاد دوست دارند روزه می‌‌گیرند مثلاً می‌وه‌ها را دوست دارند ولی نمیخورند و یا بعضی‌ها کاملاً روزه می‌‌گیرند و وقت خود را با دعا و خواندن کلام و داشتن ارتباط شخصی با خداوند وقف می‌‌کنند. پس باید گفت که ما کدام قانونی خاصی را برای روزه گرفتن نداریم که باید در این روز و یا در این ماه و یا به این قسم روزه بگیریم. دوستان ما می‌‌توانند مطابق هدایت خداوند روزه بگیرند. هدف اصلی روزۀ مسیحی نزدیک شدن با خداوند است. پس شما می‌‌توانید که روزه بگیرید و یک وقتی را خودتان تعیین کنید مثلاً دوازده ساعت، بیست و چهار ساعت ، شش ساعت و می‌‌توانید کمی آب بنوشید و یا کاملاً در روزه باشید. مگر باید گفت که این موضوع چگونگی گرفتن روزه باید بین شما و خداوند باشد زیرا ما نمیخواهیم کدام قانونی بسازیم و هر طوری که خداوند شما را هدایت می‌‌کند به همان ترتیب می‌‌توانید روزه بگیرید.

بعضی اوقات ما مسیحیان برای تقویت دعا روزه می‌‌گیریم. بطور مثال اگر دعا می‌‌کنید و جواب دعایتان را نمیگیرید با روزه می‌‌توانید دعایتان را تقویه کنید. مثلاً در کتاب اَستر می‌‌بینیم که اَستر به پسر کاکای خود می‌‌گوید که برو و به تمام قوم بگو که برای سه روز روزه بگیرند و بعد از آن من درخواست خود را به نزد پادشاه می‌‌برم. در نتیجه اگر شما دعای دارید که ما ایمان داریم، خداوند جواب دعای تانرا در نام پُرقدرت عیسی مسیح، می‌‌دهد، ولی اگر تا هنوز دعای تان جواب داده نشده است، می‌‌توانید روزه بگیرید. روزۀ ما روزۀ جبری نیست و یا آنکه برای زجر و شکنجۀ بدنی ما باشد بلکه به ارادۀ خود ماست که به خوشی خود مدت زمانی را روزه بگیریم.

بیاد می‌‌اورم که در ماه روزه به خانۀ یکی از دوستان رفته بودم و پسر خانواده که روزه گرفته بود و تقریباً نزدیک شام بود، هر چند از گاهی به سوی ساعت خود می‌‌دید و به طرف دیگ می‌‌دید و یا بیرون را تماشا می‌‌کرد و منتظر بود که چه وقت می‌‌تواند روزۀ خود را افطار نماید ولی خداوند ما این نوع روزه را نمی خواهد بلکه خداوند قلب شکستۀ ما را می‌‌بیند که روزۀ ما بخاطر خداوند باشد نه بخاطر وصول ثواب برای خود ما و یا به شکل جبری که یک مدت وقت را در روزه سپری کنیم و بعد هر چه دل ما خواست انجام بدهیم که خداوند اینطور روزه را نمیخواهد و اصلاً به آن ضرورت ندارد. خداوند می‌‌خواهد که ما با آرزو و قلب خود و نسبت به محبت، صمیمیت و احترامی که به خداوند داریم، روزه بگیریم که نباید جبری یا برای نمایش دادن به دیگران باشد مثلی که در آیۀ شانزدهم گفته شده که مانند ریاکاران خود را افسرده و ناتوان نشان ندهید.

بعضی اشخاص را می‌‌توانیم ببینیم که وقتی در بس سوار می‌‌شوند افسرده و جگرخون و یا با اعصاب بسیار خراب و لبان خشک که نشان می‌‌دهند روزه دار هستند، در حالی که معلوم می‌‌شود همۀ اینها تظاهر است نه از قلب. اگر کسی می‌‌خواهد برای خداوند روزه بگیرد باید شاد باشد و اصلاً کسی نباید بفهمد که این شخص روزه دارد یا نه؟ و خصوصاً که ما در بس‌ها و در بین شهر می‌‌بینیم که چقدر مردم با هم جنگ می‌‌کنند. که زیادترین جنگ درماۀ روزه صورت می‌‌گیرد و همچنان زیادترین مصرف اقتصادی هم در ماۀ روزه است. ولی خداوند نمیخواهد که ما بخاطر این چیز‌ها روزه بگیریم. بلکه خداوند می‌‌خواهد که ما باید با دل شکسته در حضورش بیائیم و روزۀ ما روزۀ حقیقی باشد نه روی ریاگاری و فریب که به مردم نشان بدهیم که ما روزه گرفته ایم و من شخص خدا ترس و خداپرست هستم ولی شاید در تنهایی کار‌های کنیم که خواست خدا و شایستۀ خدا پرستان نباشد. من خودم شاهد این موضوع بودم که شخصی در ماۀ روزه در حضور خودم نان خورد و لبان خود را خشک کرد و زمانیکه از خانه بیرون شدیم، شخصی ریش سفیدی را دیدیم که مردم به دورش جمع شده بودند و بخاطریکه نسوار کشیده بود، می‌‌گفتند که باید لت و کوب شود و همین آدم بیشتر از دیگران قهر بود و زیادترین حمله را بطرف آن شخص می‌‌کرد و من حیران ماندم که بعضی مردم چقدر می‌‌توانند ریا کار باشند. ولی وقتی کلام خدا را دربارۀ روزۀ مسیحی می‌خوانیم ، می‌بینیم که خداوند چقدر مقبول می‌فرماید و حقیقت را می‌گوید که ریا کاری نکنید. پس زمانیکه ما مسیحیان روزه می‌گیریم، باید روزۀ حقیقی باشد و واقعاً بتوانیم که خداوند را با روزۀ خود خشنود بسازیم و ارتباط شخصی خود را با خداوند بیشتر از پیش قائم کنیم. خدمت دوستان عزیز به عرض می‌رسانیم که متن‌های زیادی را می‌توان در مورد روزه، در کتاب مقدس یافت. مثلاً اشعیای نبی نیز در مورد روزه مطالبی مفیدی را ارائه نموده است. پس باید بدانیم که ما بخاطر چی روزه می‌گیریم و برای کی روزه می‌گیرم برای خدا یا برای نشان دادن به مردم؟ و اگر برای تظاهر و نشان دادن به مردم روزه می‌گیرم تنها خود را شکنجه می‌کنیم و زجر می‌دهیم و چیزی دیگری به دست نمی آوریم ولی اگر روزه را بخاطر خداوند می‌گیریم باید آنطور روزه بگیریم که خداوند حکم کرده است تا مردم از دست ما آزار نبینند و ضرر ما به مردم نرسد، نان خود را با مردم تقسیم کنیم طوری که پیشتر هم گفتیم بیشترین و گزافترین مصارف ما در ماۀ روزه است که ما با خریدن چیز‌های خوبی که در ماه‌های عادی نمیخریم و یا نمیخوریم، خود را قدر می‌دهیم، نسبت به خداوند بیشتر به فکر خود می‌باشیم و زیادترین خرید و مصرف خود را در ماۀ روزه می‌کنیم در حالیکه ما باید از دل بیچاره و غریب بیائیم وقتی که آنها گرسنه می‌باشند باید فکر کنیم که آنها از کجا می‌توانند نان خود را تهیه کنند.

امیدوار هستیم که دوستان عزیز ما جواب خود را در مورد روزه و دعای مسیحی گرفته باشند و باز هم اگر کدام سوالی ایجاد می‌شود می‌توانید آزادانه از ما بپرسید و ما در خدمت شما خواهیم بود.