روزه
۱۶ مه ۲۰۱۸
در مورد روزه مسيحی، لازم است بدانيم که بمنظور ثواب و رياضت، و يا بدست آوردن دل خدا و نجات از گناه، بجا آورده نمی‌شود زيرا با ريخته شدن خون عیسی مسيح بر صليب و مرگ و دفن و قيام او از مردگان، نجات از گناه و طريق راه يافتن انسان به حضور خدا، مهيا گرديده است. پس چرا روزه می‌گيريم و از خوردن و يا نوشيدن پرهيز می‌کنيم؟
در این زمینه در کتاب مقدس بسیار واضح گفته شده است. در کتاب اشیعای نبی در فصل پنجاه و هشتم چه زیبا و شیرین بیان شده که چنین میگوید: « مردم از خداوند می پرسند: «چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامی که از گرسنگی رنج می بردیم، متوجه نشدی؟» خداوند جواب می دهد: «درست است، لاکن شما وقتی روزه می گیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به کارگران تان ظلم می کنید. هنگامی که روزه دار هستید، با هم جنگ و دعوا می کنید و یکدیگر را با مشت می زنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه می گیرید، ریاضت می کشید، سر تان را مثل نَی خم می کنید و بر نمد و خاکستر دراز می کشید. آیا این را روزه می خوانید و فکر می کنید که من آنرا می پذیرم؟
روزه ای را که من می پسندم اینست: زنجیرهای ظلم را بگشائید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم می تابد و دردهای تان فوری مداوا می شوند. من همیشه با شما می باشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت می کند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت می کنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان می شتابم.اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید، اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمائید، آنگاه نور تان در تاریکی می درخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن می شود. من همیشه راهنمای شما می باشم و با نعمت های خود شما را سیر می سازم و نیرومند نگاه می دارم. مثل باغی سیراب می شوید و به چشمه ای مبدل می گردید که آبش هرگز خشک نمی شود. خرابه های قدیمی تان آباد می گردند، اساس آن ها دوباره بنا می شود و شما بخاطریکه شهرها و جاده های تان را ترمیم می کنید شهرت زیادی می یابید.اگر روز سبت را تجلیل کنید و در آن روز از سودجوئی خودداری نمائید و آنرا مقدس و محترم بدارید، اگر براه خود نروید و به فکر مفاد خود نباشید و در آن روز کار نکنید، آنگاه از خوشی که من می دهم، لذت می برید، با سرفرازی زندگی می کنید، از نعمتهائی که به جد تان، یعقوب وعده داده بودم، برخوردار می گردید. این را من که خداوند هستم می گویم.»
عیسی مسیح در مورد روزه و روزه داران در انجیل متی چنین میفرماید:« وقتی روزه میگیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر میدهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آنها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه میگیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری ک هیچ چیر از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.»
وقتی که ما به این فرموده عیسی مسیح درمورد روزه و دیندارن دقت میکنیم، به این پی میبریم که عیسی مسیح دو شکل روزه و دیندارن را دراین آیات به مقایسه گرفته است. یکی روزه و دیندارن فریسی و دیگری روزه و دیندارن واقعی و اصلی. اولی مبتنی بر خود نمایی، فخرفروشی تظاهر و پاداش از طرف انسان است و دومی مبتنی بر فروتنی، پیروی از کلام خدا و پاداش از طرف خدا.
روزه که خدا از ما میخواهد این است که از گناه های خود توبه کنیم. مال مردم را نخوریم، خون مردم نریزانیم. برای مردم و وطن خود صادق و وفادار باشیم. حرام را از حلال تفکیک کنیم. خود را انکار کنیم، شکسته نفسی را پیشه کنیم، فروتن باشیم، این است روزه واقعی که خدا از هر کدام ما و شما میخواهد .
غذا و خوراک، یکی از اساسی ترین نیازهای بدن انسان است و طمع یکی از اساسی ترین گناهان. لذا «تسلط بر نفس» بدون تسلط بر بدن و انظباط آن بی معناست. زمانیکه میخواهیم که روزه بگیریم، اول باید با لا نفس سر کش خود حاکمیت و تسلط پیدا کنیم. بدون تسلط بر نفس، روزه ما مثل این است که ما رژیم میکیریم تا لاغر شویم. پس برای اینکه برای روزه گرفتن آماده شویم، اول فروتنی را یاد بگیریم و از تظاهر و فریبکاری دوری بجوییم.
در این زمینه در کتاب مقدس بسیار واضح گفته شده است. در کتاب اشیعای نبی در فصل پنجاه و هشتم چه زیبا و شیرین بیان شده که چنین میگوید: « مردم از خداوند می پرسند: «چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامی که از گرسنگی رنج می بردیم، متوجه نشدی؟» خداوند جواب می دهد: «درست است، لاکن شما وقتی روزه می گیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به کارگران تان ظلم می کنید. هنگامی که روزه دار هستید، با هم جنگ و دعوا می کنید و یکدیگر را با مشت می زنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه می گیرید، ریاضت می کشید، سر تان را مثل نَی خم می کنید و بر نمد و خاکستر دراز می کشید. آیا این را روزه می خوانید و فکر می کنید که من آنرا می پذیرم؟
روزه ای را که من می پسندم اینست: زنجیرهای ظلم را بگشائید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم می تابد و دردهای تان فوری مداوا می شوند. من همیشه با شما می باشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت می کند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت می کنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان می شتابم.اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید، اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمائید، آنگاه نور تان در تاریکی می درخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن می شود. من همیشه راهنمای شما می باشم و با نعمت های خود شما را سیر می سازم و نیرومند نگاه می دارم. مثل باغی سیراب می شوید و به چشمه ای مبدل می گردید که آبش هرگز خشک نمی شود. خرابه های قدیمی تان آباد می گردند، اساس آن ها دوباره بنا می شود و شما بخاطریکه شهرها و جاده های تان را ترمیم می کنید شهرت زیادی می یابید.اگر روز سبت را تجلیل کنید و در آن روز از سودجوئی خودداری نمائید و آنرا مقدس و محترم بدارید، اگر براه خود نروید و به فکر مفاد خود نباشید و در آن روز کار نکنید، آنگاه از خوشی که من می دهم، لذت می برید، با سرفرازی زندگی می کنید، از نعمتهائی که به جد تان، یعقوب وعده داده بودم، برخوردار می گردید. این را من که خداوند هستم می گویم.»
عیسی مسیح در مورد روزه و روزه داران در انجیل متی چنین میفرماید:« وقتی روزه میگیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر میدهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آنها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه میگیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری ک هیچ چیر از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.»
وقتی که ما به این فرموده عیسی مسیح درمورد روزه و دیندارن دقت میکنیم، به این پی میبریم که عیسی مسیح دو شکل روزه و دیندارن را دراین آیات به مقایسه گرفته است. یکی روزه و دیندارن فریسی و دیگری روزه و دیندارن واقعی و اصلی. اولی مبتنی بر خود نمایی، فخرفروشی تظاهر و پاداش از طرف انسان است و دومی مبتنی بر فروتنی، پیروی از کلام خدا و پاداش از طرف خدا.
روزه که خدا از ما میخواهد این است که از گناه های خود توبه کنیم. مال مردم را نخوریم، خون مردم نریزانیم. برای مردم و وطن خود صادق و وفادار باشیم. حرام را از حلال تفکیک کنیم. خود را انکار کنیم، شکسته نفسی را پیشه کنیم، فروتن باشیم، این است روزه واقعی که خدا از هر کدام ما و شما میخواهد .
غذا و خوراک، یکی از اساسی ترین نیازهای بدن انسان است و طمع یکی از اساسی ترین گناهان. لذا «تسلط بر نفس» بدون تسلط بر بدن و انظباط آن بی معناست. زمانیکه میخواهیم که روزه بگیریم، اول باید با لا نفس سر کش خود حاکمیت و تسلط پیدا کنیم. بدون تسلط بر نفس، روزه ما مثل این است که ما رژیم میکیریم تا لاغر شویم. پس برای اینکه برای روزه گرفتن آماده شویم، اول فروتنی را یاد بگیریم و از تظاهر و فریبکاری دوری بجوییم.
