روزۀ مورد پسند خدا

همه روز روزه بودن، همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن
شب جمعه ها نخفتن، به خدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش، طلب نیاز کردن
بخدا که هیچ کس را، ثمر آنقدر نباشد
که به روی نا امیدی ، در بسته باز کردن
(شیخ بهایی)

در کتاب اشعیا فصل پنجاه و هشت خدا به ما تعلیم می‌‏دهد چه نوع روزه ای او را خشنود می نماید. «مردم از خداوند می پرسند :  «چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامی که از گرسنگی رنج می بردیم، متوجه نشدی؟» خداوند جواب می دهد :  «درست است، لاکن شما وقتی روزه می گیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به کارگران تان ظلم می کنید. هنگامی که روزه دار هستید، با هم جنگ و دعوا می کنید و یکدیگر را با مشت می زنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه می گیرید، ریاضت می کشید، سر تان را مثل نَی خم می کنید و بر نمد و خاکستر دراز می کشید. آیا این را روزه می خوانید و فکر می کنید که من آنرا می پذیرم؟ » (اشعیا 58: 3-5).
متاسفانه در کشور عزیز ما افغانستان در ماه رمضان در اثردرگیری، جنگ، خشونت انتحار و انفجار جان افراد ملکی و بیگناه گرفته میشود. خدا از چنین روزه بیزار است. در عوض خدا این چنین روزه را می پسندد و میفرماید: «روزه ای را که من می پسندم اینست :  زنجیرهای ظلم را بگشائید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. » (اشعیا 58: 6-7)
تعداد زیاد هم وطنان ما در ماه رمضان افطارى و سحری ندارند، مواد خوراکى را که به دست آورده اند نه میتوانند که شکم خود و اطفال شانرا سير نمايند. ولی هستند ثروتمندان که غذا های متنوع صرف مینمایند و اصلاً در فکر فقرا نیستند. خدا به ما حکم میکند که از گناه و بی‏عدالتی دوری جوییم و از طرف دیگر غذا و لباس خود را با نیازمندان تقسیم کنیم. خدا وعده می‌‏دهد اگر اینگونه روزه بگیرید، او زندگی تان را برکت خواهد داد. خدا در کتاب مقدس میفرمایید: «نگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم می تابد و دردهای تان فوری مداوا می شوند. من همیشه با شما می باشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت می کند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت می کنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان می شتابم . اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید» (اشعیا 58: 8-9).
مفهوم روزه گرفتن محروم کردن خود از خوردن و آشامیدن نیست، بلکه گناه نکردن در زندگی روزمره است. روزه انجام یک سلسله عمل مذهبی نیست، بلکه تلاش برای کمک به نیازمندان و ضرورتمندان است. خداوند درین رابطه اشاره نموده میفرمایید:: «اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمائید، آنگاه نور تان در تاریکی می درخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن می شود. » (اشعیا 58: 10). ‌‏
برکت خدا فراتر از قربانی‏هایی است که به حضور او مییاورید. خداوند به انسان ها وعده می‌‏دهد: «من شما را همیشه هدایت نموده، با چیزهای خوب سیرتان خواهم کرد. شما را قوی و سالم نگاه خواهم داشت. شما مانند باغی پربارو چشمه های پر آب خواهید بود. هموطنانتان خرابه‏های قدیمی‌‏ شهرهای‏تان را دوباره بنا خواهند کرد و شما به قومی‌‏معروف خواهید شد که حصارها و شهرهای خود را باز سازی می‌‏کند» (اشعیا 58: 11-12).
روزه حقیقی، فروتنی و محبت فروتنانه به همنوعان است، ما باید فروتنانه و از خلوص نیت بدون چشم داشتی و در اطاعت کامل از خدا با همدیگر محبت نمایم و احکام خدا را رهنمود عمل خود نماییم، تا بندهای شرارت گشوده شود و یوغ های گناه شکسته گردند و کسانی که در زیر ستم گناه در این جهان هستند به آزادی برسند و هر نوع یوغ بندگی که انسان در آن است گشوده گردد. این روزه ای است که خداوند از ما می خواهد.
روزه به ما کمک میکند که ياد بگيريم از خودخواهی انسانی دوری نموده و از خود گذشتگی داشته باشیم، و بیشتر قدر و ارزش انسانها را درک کنیم.
در مورد روزه به این نکته هم باید توجه داشت که از هرگونه ظاهرسازی و ریا و خود نمائی باید به دور باشیم، عیسی مسیح میفرمایید:« وقتی روزه میگیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر می دهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. به یقین بدانید که آن ها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه می گیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری که هیچ چیز از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.»(انجیل شریف، متی 16:6-18).
در باره روزه هر آنچه خدا فرموده است تامل نمایید.