خداوندشبان من است

خداوند چوپان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. مرا در علفچرهای سر سبز قرار می دهد. نزد چشمه های راحت راهنمائی ام می کند. به من روح تازه می بخشد و به خاطر نام خود به راههای عدالت هدایتم می نماید. حتی هنگام عبور از درۀ تاریک مرگ از بدی نمی ترسم، زیرا تو همراه من می باشی. عصا و چوب دستی تو مرا تسلی می دهد. در حضور دشمنانم سفره ای برایم تهیه نموده، سر مرا به روغن تدهین می نمائی و پیمانه ام را لبریز می کنی. یقیناً احسان و رحمت تو تمام روزهای عمرم با من می باشد و در خانۀ خداوند تا به ابد ساکن خواهم بود.
مزامیر ۲۳: ۱-۶

این زبور درباره نیکویی و احسان خداوند نسبت به قوم خودش است. اول خداوند به عنوان یک شبان و سپس به عنوان یک پادشاه به تصویر کشیده می‌‌‌‏شود. عیسی مسیح به این سبب گفت:

من چوپان نیکو هستم، چوپان نیکو جان خود را برای گوسفندان فدا می سازد
یوحنا ۱۰: ۱۱

حضرت داود مزمور خود را با این عبارت آغاز کرد: «خداوند شبان من است.» خداوند نه تنها خدای اسرائیل است؛ بلکه او خدای دیگران نیز هست. او خدای "من" است .

یک شبان به گوسفندان خود اهمیت می‏ دهد؛ او تمام احتیاجات آنها را برآورده می‌‌‌نماید. او آنها را بسوی سبز‌ها به همرای آبهای جاری  هدایت می‌‌‌نماید که اینها نمادهای تندرستی و تازگی هستند . اما وقتی خداوند شبان است، او بسیار بیش از این چیز‌ها را انجام می‌‌‌دهد : او جان ما را تازه می‌‌‌‏سازد ؛ او خود زندگی را احیا می‌‌‌‏کند  

خداوند همچنین ما را به راههای عدالت هدایت می‌‌‌‏کند . او ما را بوسیله کلام خود و بوسیله روح خود هدایت می‌‌‌‏نماید. او این  کارها را برای ما  انجام می‌‌‌دهد؛ وقتی ما که "گوسفندان" او هستیم در راه عدالت گام بر می‌‌‌‏داریم، در این صورت نام خداوند جلال می‌‌‌یابد.

 شبان با عصای خود از گوسفدان خود حفاظت می‌‌‌‏کند و با چوب دستی خود آنها را هدایت می‌‌‌نماید. به همین شکل، خداوند از ما حفاظت می‌‌‌‏نماید و پیشاپیش ما حرکت می‌‌‌‏کند؛ او هرکز ما را رها نمی‏کند.

حضرت داود نبی در زبور، خداوند را  نه به همانند یک شبان بلکه به عنوان یک پادشاه رئوف و بخشنده به تصویر می‌‌‌‏کشد که ما را به سر دسترخوان مهمانی خود دعوت می‌‌‌‏نماید. پادشاه سرهای ما را به روغن مسح می‌‌‌کند و کاسه ما را لبریز نماید، یعنی کاسه‏ای که پادشاه در مهمانی  خود به ما می‌‌‌دهد،  کاسه‏ای مالامال از تازگی و برکت  است.

 با در نظر گرفتن تمامی اینها، ما می‌‌‌‏توانیم اطمینان داشته باشیم که نیکویی و رحمت  در تمامی روزهای زندگی زمینی ما با ما خواهد بود؛ و پس از آن ما در خانه خداوند و در حضور آسمانی او تا ابدالآباد ساکن خواهیم شد. ما خدایی را می‌‌‌‏بینیم که هر چیزی را که احتمالا به آن نیاز داریم برای ما فراهم کرده است.

_{هزاران سال بعد از نوشتن این زبور، وقتی عیسی مسیح، بر روی زمین پا گذاشت، به خوبی معنی زبور ۲۳ معلوم گردید که او شبان نیکو است که جان خود را برای گوسفندانش خواهد داد. او آنان را با کلمات و اسرار و راز‌های الهی تعلیم داد و آنان را آب حیات و نان آسمانی داد، خود او عدالت خدا بود، پس وقتی او خود را  به شاگردان خود نشان داد؛ در حقیقت، راه زیستن و قدم زدن در عدالت خدا را به آنها نشان داد. عیسی مسیح مُرد و قیام کرد و با قیام او از مردگان، ترس و مرگ ازلی را از تمامی ایمانداران خود برای همیشه گرفت. پس مزمور ۲۳ را طوری بخوانید که گویی عیسَی مسیح آن را حرف به حرف بر روی زمین برای شما اجرا کرده استَ.}