ارتباط روزه با استجابت دعا

در‌ مسیحیت، روزه اجباری وجود ندارد و در واقع یک عهد، پیمان یا رابطه است. قاعده خاصی برای روزه وجود ندارد و تماما بستگی به عهد و‌ پیمانی دارد که فرد با خدا بسته است.

  روزه یکی از مهم ترین انضباط های زندگی مسیحی است که ما از طریق آن نفس خود را تحت کنترول قرار میدهیم. این تحت کنترول قرار دادن نفس٬ نه بر مذهبی بودن و نه بر پیروی از امر و نهی های مذهبی و عادت بلکه برای وقت گذاشتن به خدا و جلال دادن نام او است.

 با آنکه ما در عهد جدید نیاز به قربانی نداریم چون قربانی کامل ما بره ای خدا عیسای مسیح است. عیسای مسیح با ریختن خونش جریمه گناهان ما را پرداخت. ما به خاطر گناهان خود محکوم بودیم. ولی مسیح با مرگش بر صلیب ما را از محکومیت آزاد ساخت ما به خاطر گناهان ما بایدمجازات شویم ،اما مسیح به خاطر ما و بجای ما مجازات شد و جریمه گناهان ما را پرداخت  قلهذا ما به قربانی نیاز نداریم.

  اما روزه را میتوان قربانی برای تقدیس شخصی نامید. زیرا از طریق روزه ما چیزهای را که دوست داریم به خدا تقدیم می کنیم. هرگاه روزه ما همراه با دعا و برای جلال نام خدا باشد مطابق کلام خدا دعا های ما مستجاب میشود که در اینجا به مواردی ازآن اشاره خواهیم کرد.

   اول: در عزرا ۸: ۲۱-۲۳ میخوانیم که برای محافظت روزه گرفته شده که حفاظت خداوند با آنها باشد. باید یاد آور شدکه روزهای آنها توام با دعا بوده و دعای ایشان مستجاب شد و هیچ آسیب به آنها نرسید. در آیه ۲۳ میفرماید:« پس ما روزه گرفتیم و دعا کردیم تا خدا خودش از ما مراقبت کند و او هم دعاهای ما را مستجاب فرمود ».

  دوم: روزه برای تقدیس شخصی نیز است. از آنجایی که گناه بزرگترین مانع استجابت دعا های ما است از طریق روزه میتوان این مانع را برداشت. در هوشع ۱۳: ۶ میخوانیم:« اما وقتی خوردید و شکم تان سیر شد، مغرور شدید و مرا فراموش کردید.»

 جالب است که در اینجا سیر شدن مساوی به غرور آمده است و در واقع سیر شدن باعث غرور میشود و ما خدا را از یاد می بریم. در کتاب مقدس غرور گناه وحشتناکی است و میدانیم که شیطان فرشته نیکوی خدا بود که در اثر غرور سقوط کرد.

  در کتاب حزقیال ۲۸: ۱۷ میخوانیم « زیبائیت ترا مغرور ساخت و حرص و طمع حکمت ترا زایل کرد و فاسد شدی» پس ما از طریق روزه غرور خود را میشکنیم و خود را تقدیس می نماییم تا دعاهای ما به نزد خدا مستجاب شود. پس می بینیم که روزه گرفتن توام با دعا ما را در نهر جاری فیض خدا قرار میدهد که هم باعث استجابت دعا میشود و هم انضباط را در زندگی روحانی ما به ارمغان می آورد.