Did Jesus Christ Speak From the Cradle?

 در قرآن، سوره مریم، آمده است که عیسای مسیح در گهواره سخن گفت و خود را پیامبر خدا معرفی کرد. اما از دیدگاه مسیحیت، این روایت با آنچه در کتاب ‌مقدس آمده، مطابقت ندارد. در کلام خدا، یعنی عهد جدید، چنین چیزی ذکر نشده است. بر اساس کتاب ‌مقدس عیسای مسیح در فروتنی کامل، همچون دیگر انسان‌ها، دوران کودکی  خود را سپری کرد و نخستین نشانه‌های خدمت او در بزرگسالی و در زمان مقرر از سوی پدر آسمانی آشکار شد.

در طول تاریخ، شخصیت عیسای مسیح الهام‌بخش می‌لیون‌ها انسان بوده است. زندگی، تعالیم، مرگ و رستاخیز او، بنیان ایمان مسیحی را شکل داده‌اند.

در عهد جدید، به‌ ویژه در اناجیل متی و لوقا که به تولد و کودکی عیسی می‌‌پردازند، هیچ اشاره‌ای به سخن گفتن او در گهواره نشده است. انجیل لوقا، فصل دوم، تنها به وقایعی مانند تولد در بیت‌ لحم، دیدار شبانان و حضور عیسی در معبد در سن دوازده ‌سالگی اشاره دارد. نبودن گزارشی در کتاب‌ مقدس درباره سخن گفتن نوزاد عیسی، نه به‌ عنوان کمبود، بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از تمرکز خدا بر پیام نجات و تجسد فروتنانه‌ی خداوند در مسیح تلقی می‌‌شود.

معجزات عیسای مسیح نه در دوران نوزادی، بلکه پس از آغاز خدمت عمومی او در حدود سی ‌سالگی آغاز می‌‌شودلوقا ۳: ۲۳

این ترتیب زمانی، نشان‌دهنده آن است که قدرت خدای او در چارچوب اراده پدر آسمانی و در زمان مقرر آشکار می‌‌شود.

ایمان مسیحی بر حقیقت تجسد تأکید دارد:

پس کلام جسم گشت و به شکل انسان در میان ما جای گرفت. ما جلالش را دیدیم، شکوه و جلال شایستۀ آن پسر یگانه که از جانب پدر آمد و پُر از فیض و راستی بود.
یوحنا ۱: ۱۴

این تجسد، یعنی اینکه خدا در عیسای مسیح انسان شد، شامل تمام مراحل زندگی انسانی است: از نوزادی، کودکی، نوجوانی تا بلوغ. کلیسا این واقعیت را گرامی می‌‌دارد که عیسی، مانند ما، رشد کرد، آموخت و در اطاعت از والدین زمینی‌اش زندگی کرد (لوقا ۲:۵۱-۵۲)

در قرآن، سوره مریم، آمده است که عیسی در گهواره سخن گفت و خود را پیامبر خدا معرفی کرد. این روایت در سنت اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارد و به‌عنوان نشانه‌ای از نبوت او از همان آغاز زندگی تلقی می‌‌شود که این مخالف کلام خدا و ساخته و پرداخته اشخاص است نه کلام خدا.

اما در مسیحیت، نبوت و الوهیت عیسی نه از طریق سخن گفتن در گهواره، بلکه از طریق زندگی، مرگ بر صلیب، و رستاخیز او آشکار می‌‌شود. ایمان مسیحی بر این باور است که :

عیسای‌مسیح همان است که دیروز بود، امروز است و تا به ابد خواهد بود.
عبرانیان ۱۳: ۸

اما تجلی این حقیقت در زمان و تاریخ، مطابق نقشه نجات خداوند است

عیسای مسیح، با آمدنش به این جهان، نه با جلال و شکوهی خارق‌العاده، بلکه با فروتنی و سادگی وارد تاریخ بشر شد

  او در آغوش مریم باکره، همچون هر نوزاد دیگری، گریه کرد، رشد یافت و در اطاعت از والدین زمینی‌اش زندگی کرد. این واقعیت که خداوند، خالق آسمان و زمین، خود را در قالب یک کودک ناتوان ظاهر ساخت، نشان ‌دهنده عمق محبت و فروتنی اوست. در این فروتنی، شکوهی نهفته است که صلیب را معنا می‌‌بخشد و نجات را (فیلیپیان ۲:۶-۸). او نخواست با قدرت‌های خارق‌العاده، انسان‌ها را مجذوب کند، بلکه با فروتنی، محبت، و اطاعت، راه نجات را گشود و ممکن می‌‌سازد

هیچ شواهد معتبری وجود ندارد که نشان دهد عیسی در گهواره سخن گفته است. ایمان مسیحی بر این باور است که خدا در عیسی مسیح، به ‌طور کامل انسان شد و در مسیر رشد طبیعی انسانی، اراده نجات‌ بخش خود را آشکار ساخت. تمرکز مسیحیت نه بر شگفتی‌های دوران نوزادی عیسای مسیح، بلکه بر صلیب و رستاخیز است؛ جایی که محبت خدا به اوج می‌‌رسد و راه نجات انسان فراهم می‌‌شود