12 September 2025
مسیحیت به طور کلی با جنگ و خشونت مخالف است و آموزههای آن، صلح، آشتی و محبت را به عنوان اصول اصلی زندگی انسان معرفی میکنند. بر اساس این آموزهها، انسانها تشویق میشوند تا اختلافها را با گفتگو و مدارا حل کنند و از رفتارهای خشونتآمیز اجتناب نمایند
در جهانی که همواره گرفتار جنگها، خشونتها و نزاعهای خونین است، بسیاری از هم وطنان ما و عموم مسلمانان با پرسشی جدی روبه رو میشوند: آیا به ویژه جنگی که امروز در غزه جریان دارد، ریشهای در مسیحیت دارد؟
برای پاسخ به این پرسش، باید از این زاویه نگاه کرد که مسیحیت و انجیل چه دیدگاهی نسبت به جنگ دارند. آیا کلیسا در این درگیریها نقشی ایفا میکند، یا آنکه جنگها نتیجه تصمیمهای سیاسی و جاه طلبیهای انسانیاند؟ برای یافتن پاسخ، ناگزیر باید به پیام اصلی انجیل و تعالیم مسیح بازگردیم.
مسیحیت، در قلب آموزههای خود، صلح و محبت را جایگزین خشونت و جنگ میداند. عیسای مسیح در موعظه سر کوه میگوید:
خوشا به حال صلح کننده گان،
زیرا ایشان فرزندان خدا خوانده خواهند شد.
متی ۵: ۹
این آیه به روشنی نشان میدهد که صلح نه تنها یک ارزش اخلاقی بلکه شاخص هویت پیروان مسیح است. همچنین، تأکید بر محبت حتی نسبت به دشمنان، آموزهای کلیدی در مسیحیت است:
عیسای مسیح ، همواره پیروان خود را به پرهیز از خشونت و رعایت جان انسانها فرا میخوانند
ولی عیسی به او گفت: «شمشیر خود را غلاف کن! هر کسی شمشیر بکشد به شمشیر نیز کُشته می شود.
متی ۲۶: ۵۲
تا آنجا که امکان دارد و مربوط به شما می شود، با همه مردم در صلح زندگی کنید.
رومیان ۱۲: ۱۸
این آموزهها، پیام روشن و صریحی به مسیحیان درباره اهمیت صلح و آشتی ارائه میدهند.
با این حال، تاریخ مسیحیت نشان داده است که گاه رهبران کلیسا برای اهداف سیاسی یا اقتصادی، جنگها را مشروعیت بخشیدهاند؛ از جمله جنگهای صلیبی. اما این نمونهها ناشی از جاه طلبیهای انسانی و منافع سیاسیاند و نمیتوان آنها را به تعالیم اصلی مسیحیت تعمیم داد.
بررسی جنگهای معاصر، مانند وضعیت غزه، نشان میدهد که علل اصلی خشونت و نزاعها غالباً سیاسی، اقتصادی و جاه طلبیهای انسانی است. آموزههای مسیحی، چنین رفتارها را محکوم میکنند و بازگشت به صلح و محبت را توصیه میکنند
پیام محبت، بخشش و آشتی مسیح، میتواند راهنمایی عملی برای کاهش خشونت و ایجاد تفاهم میان مردمان کشورها باشد.