کتاب مقدس گناه را چگونه تعریف می‌کند؟

گناه دقیقا چیست؟ کتاب مقدس گناه را چگونه تعریف می‌کند؟ اگر می‌خواهیم به خدا تعلق داشته باشیم، باید از گناه دوری کنیم.

اما اگر واقعاً نمی دانیم که گناه چیست؟ چگونه این کار را انجام دهیم؟

واژه‌‌های عبری و یونانی که در کتاب مقدس به «گناه» ترجمه شده‌ اند، عمدتاً پیرامون دو مفهوم اصلی می‌‌چرخند:« اولین مورد: تخطی است، تخطی به معنای «پا گذاشتن» یا «فراتر رفتن از یک مرز یا حد تعیین شده» است. این مفهوم را می‌توان با یک میدان ورزشی با خطوطی که مرزهای بازی در آن انجام می‌شود، مقایسه کرد.

دومی عدول نمودن از هدف که خدا برای ما تعیین نموده است.

پس گناه این است که از مرزهایی که خداوند برای ما تعیین کرده است تجاوزمی کنیم یا هدفی را که برای ما تعیین کرده از دست می‌دهیم.

اینجاست که تعاریف کتاب مقدس از گناه آشکار می‌شود، زیرا این متون مقدس مرزها و معیارهایی را که خداوند برای ما تعیین کرده است، مشخص می‌کند. آنها زمین بازی را که قرار است در آن زندگی کنیم معین می‌نماید. آنها همچنین هدفی را که ما باید به آن هدف برسیم مشخص می‌کنند. به عبارت دیگر، تعریف کتاب مقدس از گناه معیارهایی را که خدا به ما داده است آنرا به ما نشان می‌دهد و مشخص می‌کند که چه چیزی برای او قابل قبول است و چه چیزی قابل قبول نیست. هم چنان کتاب مقدس به ما نشان می‌‌دهد که چه معیارهایی را رعایت نماییم و چه چیزی با آن معیارها پیوند دارد.  اصول اساسی خدا در رابطه به تعاریف گناه در کتاب مقدس صرفاً باید‌ها و نباید‌های خودسرانه نیستند. درعوض، روش زندگی خدا را به ما نشان می‌دهند، آنها اصول روحانی را به ما نشان می‌دهند که بر اساس آنها زندگی نماییم، همان معیار‌های رفتاری که خدا انتظار آنرا دارد که بر اساس آن زندگی کنیم.

پس مرزها و معیارهایی که خداوند برای ما تعیین کرده است و گناه را تعریف می‌کند چیست؟ ابتدایی ترین تعریف گناه در اول یوحنا ۳: ۴ نوشته شده است:

هرکه گناه کند، شریعت خدا را پایمال می سازد، زیرا گناه چیزی غیر از پایمال کردن شریعت نیست.
اول یوحنا ۳: ۴

در اینجا خداوند برای بشر مرز مشخص می‌کند. او می‌گوید که گناه از قانون مقدس و روحانی خدا تخطی می‌کند.

شکستن آن قانون، عبور از آن مرز الهی، محدودیتی که خدا برای ما تعیین کرده است، گناه است

این خدا است که قوانین خود را به بشر داد تا محبت خود را به ما نشان دهد که این قوانین چگونگی ابراز محبت به خدا و همنوعان ما را مشخص می‌کنند. گناه نقض آن قانون محبت است. خداوند راه را به ما نشان داد تا در صلح و هماهنگی با او و با همدیگر زندگی کنیم و این شیوه زندگی را با قانون خود تعریف کرد. وقتی گناه می‌کنیم، آن مرز را

زیر پا می‌گذاریم یا تخطی می‌نماییم واز قانون خدا عدول می‌نماییم.تثنیه ۳۰: ۱۵-۱۶

متی ۳۵:۲۲-۴۰؛ اول یوحنا ۳:۵ این قانون محبت خدا راهی را به ما نشان داد تا در صلح و هماهنگی با خدا و همسایه

خود زندگی نماییم.

وقتی گناه می‌کنیم، آن مرز را زیر پا می‌گذاریم و در حقیقت قانون خدا را زیر پا می‌گذاریم

در کتاب مقدس روایت از سرکشی و شکستن قوانین خدا توسط اولین اجداد ما، آدم و حوا نسبت به خدا، با خوردن میوۀ ممنوعه از درخت دانش نیک و بد، درج است. از دیدگاه کتاب مقدس، این عمل آنها باعث شد تمامی نسل بشر گناهکار، و به فساد گناه مبتلا شوند. این واقعه به عنوان سقوط بشر در گناه می‌باشد.

 بر اساس کلام خدا، همه انسانها با ذاتی گناه ‌آلود به دنيا می‌‌آيند و در فکر و کلام و عمل گناه می‌‌کنند. کلام خدا می‌‌فرمايد:

گناه به وسیلۀ یک انسان به جهان وارد شد و این گناه مرگ را به همراه آورد. در نتیجه، چون همه گناه کردند مرگ همه را در بر گرفت.
رومیان ۵: ۱۲

نکته مهمی که بايد به آن توجه کنيم اين است که: خدا قدوس و پاک است و ما انسانها گناهکار هستيم و گناه باعث جدايی ما از خدای پاک و مقدس شده است. در انجيل شريف می‌‌خوانيم:

همه گناه کرده اند و از جلال خدا کم آمده اند.رومیان ۳: ۲۳

و در جايی ديگر نوشته شده است: "زيرا مزدی که گناه می‌‌دهد موت است . . ." (روميان ٦: ٢٣)، و موت يعنی جدايی از خدای پاک و مقدس. پس تمام انسانها، گناهکار و از خدای پاک و مقدس، جدا هستند و اگر در طول عمرشان از گناه آمرزيده و با خدا متحد نشوند، برای هميشه از خدا جدا خواهند ماند. ولی خبر خوش اين است که خدای پاک و قدوس، خدای محبت هم هست و او برای برگرداندن ما انسانها به آغوش خودش، از ازل نقشه‌ای پرشکوه کشيده بود.

وقتی يک نفر از گناه توبه می‌‌کند و به مسيح خداوند ايمان می‌‌آورد، همه گناهانش آمرزيده می‌‌شود، روح القدس در دل او ساکن می‌‌گردد و او را از داخل عوض می‌‌کند تا بتواند از گناه و کارهای گناه‌آلود هرچه بيشتر دوری کند و روز به روز پاک‌‌تر و مقدس‌تر بشود. پس مسيح واقعی، که بخاطر انسانهای گناهکار بر روی صليب مرد و از مردگان قيام کرد و زنده است، تنها راه نجات انسان از قدرت گناه و نتايج بد آن می‌‌باشد. بر اساس کلام خدا: "در هيچکس ديگر، رستگاری نيست و در زير آسمان هيچ نامی جز نام عيسی به مردم عطا نشده است تا بوسيله آن نجات يابيم" (اعمال رسولان )