چرا خدا را پدر آسمانی می‌نامیم؟

کشیش دکتر مهرداد فاتحی در مقاله خود «پدر آسمانی» چنین می‌‌نویسید:« درک جایگاه پدر بدون درک درست این نکته بسیار ناقص خواهد بود. پدر بودن خدا بدین معناست که خدای پدر می‌‌‌خواهد با ما در مسیح رابطۀ پدر فرزندی داشته باشد. او آن پدری است که ما تمام عمر خود در پی او بوده‌ایم»

پیروان مسیح خدا را «پدر آسمانی» می‌‌‌نامند، زیرا این اصطلاح نمایانگر یک رابطه نزدیک، محبت ‌آمیز و مراقبتی است که خداوند با انسان‌ها دارد. عیسای مسیح، خداوند را به ‌عنوان یک پدر با محبت معرفی می‌‌نماید که به فرزندان خود (ایمان داران به مسیح) محبت دارد، از آن ‌ها محافظت می‌‌‌کند و راهنمایی می‌‌‌کند.

عیسای مسیح در تعالیم خود به‌ طور مکرر به خداوند به‌عنوان «پدر» اشاره می‌‌‌کند و به پیروانش نیز می‌‌‌آموزد که چنین نگرشی داشته باشند. در انجیل متی، عیسای مسیح به پیروان خود می‌‌‌گوید:

پس شما این طور دعا کنید: «ای پدر آسمانی ما،نام تو مقدس باد.متی ۶: ۹

این دعا که به نام «دعای ربانی» یا «دعای پدر ما» معروف است، یکی از مهم‌ ترین دعا‌ها به ‌شمار می‌‌رود. عیسای مسیح با این دعا به پیروانش می‌‌‌آموزد که خداوند را مانند یک پدر بخوانند .

خداوند نه تنها پدر است، بلکه مانند یک پدر دلسوز از انسان‌ها مراقبت می‌‌‌کند. این محبت در بسیاری از آیات کتاب مقدس مورد تأکید قرار گرفته است. برای نمونه، در کتاب متی آمده است:

شما با این که گناهکار هستید، ولی می دانید آنچه خوب است به فرزندان تان بدهید. پس چقدر بیشتر پدر آسمانی شما چیزهای خوب را به آنهایی که از او درخواست می کنند، خواهد بخشید.
متی ۷: ۱۱

این آیه نشان می‌‌‌دهد که محبت خداوند از پدران زمینی بیشتر است و خداوند همواره بهترین ‌ها را برای فرزندان خود می‌‌‌خواهد. در اینجا، خداوند به‌عنوان یک پدر مهربان توصیف شده که همیشه به نیازهای فرزندانش توجه دارد و بهترین‌ها را به آن‌ها می‌ بخشد

یکی از ویژگی‌های اساسی مسیحیت، داشتن رابطه شخصی با خداوند است. در انجیل شریف یوحنا، عیسی به کسانی که به او ایمان می‌‌‌آورند، این وعده را می‌‌‌دهد که فرزندان خدا شوند:

اما به همۀ کسانی که او را قبول کردند و به او ایمان آوردند، این حق را داد که فرزندان خدا شوند،
یوحنا ۱: ۱۲

در اینجا، ایمان به مسیح و پذیرش او به ‌عنوان نجات‌دهنده، باعث می‌ شود که انسان به فرزند خدا تبدیل شود و این رابطه فرزندی، پایه‌ای برای شناخت خداوند به‌عنوان «پدر آسمانی» است. این رابطه فرزندی به ما اجازه می‌‌‌دهد تا با اطمینان و اعتماد به خداوند نزدیک شویم.

یکی دیگر از جنبه‌‌های مهم خدا به‌عنوان پدر، بخشندگی و محبت اوست. در انجیل لوقا، عیسی مثال معروف «پسر گمشده» را بیان می‌‌‌کند، که در آن پدر (نمایانگر خدا) پسر گم ‌شده خود را با آغوش باز می‌‌‌پذیرد

پس برخاست و راهی خانۀ پدر شد. هنوز به خانه نرسیده بود که پدرش او را از دور دید و دلش به حال پسرش سوخت و به طرف او دوید، دست به گردنش انداخت و به گرمی او را بوسید.
لوقا ۱۵: ۲۰

این داستان نشان‌دهنده‌ی این است که خداوند همیشه آماده است تا کسانی که به سوی او بازمی‌گردند را با محبت بپذیرد و گناهانشان را ببخشد. خداوند به‌عنوان «پدر آسمانی» همواره با بخشش و محبت به انسان‌ها نگاه می‌‌‌کند و حتی در زمانی که از او دور شوند، او منتظر بازگشت آنان است.

پدر آسمانی بودن خداوند باعث می‌‌‌شود که ما در زندگی روزمره به او اعتماد نموده و از او آرامش کسب کنیم. در نامه پولس به فیلیپیان آمده است:

برای هیچ چیز تشویش نکنید بلکه همیشه در هر مورد با دعا و زاری همراه با شکرگزاری، تقاضاهای خود را در حضور خدا تقدیم نمایید،
فیلیپیان ۴: ۶

این آیه نشان می‌‌‌دهد که ما می‌‌‌توانیم  نگرانی‌های خود را به خدا بسپاریم و مطمئن باشیم که او مانند یک پدر به ما توجه خواهد کرد.

این آیه از نامه پولس رسول به فیلیپیان در حقیقت پیامی ارزشمند دربارهٔ ایمان، اعتماد و آرامش قلبی در برابر نگرانی‌ها و دغدغه‌‌های زندگی است. پولس در این آیه به پیروان مسیح  یاد آوری می‌‌‌کند که به جای غرق شدن در ترس‌ها و نگرانی‌ها، هر مشکل، نیاز و حتی آرزوی خود را در دعا و نیایش با خداوند مطرح کنند. او توصیه می‌‌‌کند که این دعا و درخواست‌ها باید همراه با شکرگزاری باشد؛ یعنی حتی در هنگام روبرو شدن با مشکلات، قدردان نعمت‌‌ها و هدایای خداوند باشیم.

این آیه نشان‌دهنده رابطه‌ای است که پیروان مسیح با خداوند برقرار می‌‌‌کنند؛ رابطه‌ای مانند رابطه پدر و فرزند، که در آن خداوند با مهربانی و دلسوزی به ما توجه دارد. احساس نزدیکی و ارتباط با خداوند به پیروان مسیح این اعتماد را می‌‌‌دهد که خدا همیشه آن‌ها را می‌‌‌بیند و از نیازها و نگرانی‌هایشان آگاه است. او مانند یک پدر، با محبت مراقب ماست و بهترین را برای ما می‌‌‌خواهد.

بنابراین، وقتی پیروان مسیح با دعا به خداوند روی می‌‌‌آورند و نگرانی‌های خود را به او می‌‌‌سپارند، آرامشی عمیق را در قلب و روح خود تجربه می‌‌‌کنند. این آرامش به آن‌ها قوت می‌‌‌دهد که با چالش‌ها و سختی‌های زندگی با شهامت بیشتری روبرو شوند، چرا که می‌‌‌دانند در هر شرایطی خداوند همراه آن‌هاست. از سوی دیگر، شکرگزاری در هنگام دعا، باعث می‌‌‌شود توجه ما از کمبودها و مشکلاتمان برداشته شود و به نعمت‌ها و خوبی ‌هایی که در زندگی داریم متمرکز شویم. این تغییر نگرش و مثبت‌ اندیشی، خود به خود تأثیری شگرف در کاهش اضطراب‌‌ها و نگرانی‌های ما دارد

در نهایت، این آیه پیامی است برای همگان که ایمان داشته باشند و بدانند خداوند همیشه آماده شنیدن دعاها و نیایش‌های ماست و هرگاه که نیاز به کمک یا هدایت داریم، او در کنار ماست. این اعتماد و امید به خداوند، به ما انگیزه و آرامشی می‌ بخشد که هیچ‌ چیز و هیچ‌ کس دیگری نمی‌تواند جایگزین آن باشد.

این احساس نزدیکی و اعتماد باعث می‌‌‌شود که پیروان مسیح در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات زندگی، از خداوند آرامش و قوت بگیرند

در نهایت، پیروان مسیح خداوند را «پدر آسمانی» می‌‌‌نامند، زیرا این عنوان نشانه‌ای از رابطه‌ای محبت ‌آمیز، نزدیک و شخصی بین خدا و ایمانداران است. این رابطه، نه فقط از روی احترام و عبادت، بلکه از روی اعتماد و نزدیکی است؛ به‌ گونه‌ای که هر فرد مسیحی می‌‌‌تواند خود را فرزند او بداند. خداوند به‌عنوان پدری مهربان و آگاه، همواره بهترین‌ها را برای فرزندان خود می‌‌‌خواهد، در تمام لحظات زندگی آنها را همراهی کرده و در غم و شادی ‌شان شریک می‌ شود. او نه تنها به نیازهای جسمی و روزمره فرزندانش توجه دارد، بلکه به رشد روحانی، صلح و شادی درونی آن‌ها نیز علاقه‌ مند است و همواره در تلاش است که آنان را در مسیر حقیقت هدایت کند.

پدر آسمانی بودن خداوند، او نه تنها خالق و سرپرست است، بلکه به دنبال ایجاد رابطه‌ای پر از محبت، بخشش و اعتماد با فرزندان خود است. او در لحظات سخت زندگی به فرزندان خود آرامش می‌ بخشد، گناهان آن‌‌ها را با بخشش و مهربانی می‌‌‌آمرزد و همیشه پذیرای بازگشت آن‌ها به سوی خود است. به همین دلیل، ایمان به پدر آسمانی و اعتماد به محبت و بخشش او، اساس و ستون اصلی اعتقاد پیروان مسیح به شمار می‌‌‌رود. این ارتباط، از طریق دعا، نیایش و مطالعه کلام خدا تقویت می‌‌‌شود و ایمانداران با تجربه حضور پدرانه و محبت‌آمیز خداوند، قادر به گذر از چالش‌ها و سختی‌های زندگی می‌‌‌شوند.

در حقیقت، طبق تعالیم عیسی مسیح و آیات کتاب مقدس، خداوند، پدری است که نه تنها از فرزندان خود مراقبت می‌‌‌کند، بلکه همواره به آن‌ها امنیت و آرامش می‌‌‌بخشد. این مفهوم، به پیروان مسیح قدرت می‌‌‌دهد که به خدا به عنوان منبع پایدار محبت و حمایت تکیه کنند و با اطمینان به او اعتماد داشته باشند. این اعتماد نه فقط برای زندگی دنیوی، بلکه برای آرامش ابدی نیز است و به ایمانداران امید می‌ دهد که در هر شرایطی، پدر آسمانی‌شان با آنان است و هرگز آن‌ها را تنها نمی‌گذارد