۱ نُوامبر ۲۰۱۲
هرگاه بتوانم بعد از هر شکست لبخند بزنم شجاع خواهم بود
به اشتراک بگذارید
عیسی مسیح فرمود: «مردی بود که دو پسر داشت. پسر کوچکتر به پدر گفت: «پدر، حصۀ مرا از دارائی خود به من بده.» پس پدر دارایی خود را بین آن دو تقسیم کرد. چند روز بعد پسر کوچک تمام حصۀ خود را به پو…
در جریان قرن اول در فلسطین یک یهودی دین دار از صدق دل برای خدا زندگی می کرد. دو بار در روز او «شيمع» (shema) را تکرار میکرد که این خود یک نوع کلمه یهودی بود. «ای اسرائیل، بشنو: خداوند، خدای ما…
عیسی مسیح بعد از قیام از مرده گان مدت چهل روز را با شاگردان خود سپری نمود. در روز چهلم بعد از رستاخیز، عیسی مسیح با شاگردان خود به کوه زیتون که در نزدیکی شهر اورشلیم موقعیت دارد رفتند. عیسی مسیح به پیروان خود وعده داد که آنها روح القدس را دریافت خواهند کرد و به آنها دستور داد تا آمدن روح القدس در اورشلیم بمانند. سپس عیسی مسیح آنها را برکت داد، و زمانی که آنها را برکت می‌داد، به آسمان صعود نمود، در حالیکه شاگردان در تلاش بودند که تا آخرین لحظه عیسی مسیح را ببینند، ابری او را از دیده گان شاگردانش پنهان نمود و دو فرشته ظاهر شدند در کنار آنها ایستادند و پرسیدند: «ای مردان جلیلی، چرا اینجا ایستاده اید و به آسمان می بینید؟ همین عیسی که از پیش شما به آسمان بالا برده شد، همان طوریکه بالا رفت و شما دیدید، دوباره به همین طریق باز خواهد گشت.» صعود عیسی اهمیت خاص را برای ما پیروان مسیح دارد
چنانچه می‌دانیم، عنوان «پسر خدا» همواره باعث ایجاد سوء تفاهم در بین بسیاری از دوستان ما می‌شود. اکثراً وقتی آنها عنوان «پسر خدا» را می‌شنوند، فکر می‌کنند که کفر است. البته ما با این دوستان خود موافق هستیم که خدا نمی تواند جسماً پسر داشته باشد و یا خودش پسر باشد. خدا اولاد فزيكى ندارد و نسل نمی آورد.
جامعهٔ افغانی ما از گذشته‌ها پُر از تناقضات، اختلافات و تقسیم بندی‌ها بوده است که در بعضی دوران‌ها شدت اختیار کرده است که ترس از فروپاشی افغانستان به حیث یک کشور و یا به حیث یک ملت را بوجود آورده است. ما تا حدی به موضوعات چون: قومی، لسانی، دینی، منطقوی و غیره تقسیم شده با هم سر سازگاری نداریم که به مشکل می‌توانیم خود را به حیث یک ملت خطاب کنیم. با سقوط نظام به نام «جمهوری» و به قدرت رسیدن طالبان این اختلافات و تقسیم بندی‌ها شدت زیادتر اختیار کرده است. مخالفین طالبان آنها را نماینده و وابسته به یک قوم می‌دانند و به خاطر طالبان آن قوم را مورد توهین و سرزنش قرار می‌دهند. این قوم که طالبان را به حیث نمایندهٔ قوم خود قبول ندارند به وارد کننده گان این برچسپ آنها را بیگانه و وارثان سرزمینی بنام افغانستان نمی دانند
شعری کوتاه درباره دلتنگی بخاطر کشور عزیزمان نوشته شده است. سال‌های پیش، این شعر در مجله گلستان به چاپ رسیده بود لیکن تا به حال کهنه نشده است.
