روزۀ حقیقی به اساس کتاب اشعیا نبی

«عيسى مسيح براى پيروان خود روزها و یا وقتهای بخصوصی را جهت روزه تعيين ننموده است و بهمين دلیل برای پیروان اختیاری می‌باشد. به پيروان خود فرمود که هر

وقت روزه ميگيرند باید فقط جهت خشنودی خدا روزه بگیرند نه اینکه مانند ریاکاران روزه بگیرند تا مردم از آنها تعریف و تمجید کنند» ( کتاب مسحیت چیست نوشته دآتر ویليام م. ميلر)

خداوند از طریق اشعیا نبی  به ما در مورد روزه حقیقی آموزش داد

مردم از خداوند می پرسند: «چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامی که از گرسنگی رنج می بردیم، متوجه نشدی؟» خداوند جواب می دهد: «درست است، لاکن شما وقتی روزه می گیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به کارگران تان ظلم می کنید. هنگامی که روزه دار هستید، با هم جنگ و دعوا می کنید و یکدیگر را با مشت می زنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه می گیرید، ریاضت می کشید، سر تان را مثل نَی خم می کنید و بر نمد و خاکستر دراز می کشید. آیا این را روزه می خوانید و فکر می کنید که من آنرا می پذیرم؟
اشعیا ۵۸: ۳-۵

با خواندن کتاب اشعیا نبی، مشخص است که خداوند از نحوه روزه گرفتن مردم (آن زمان) ناراضی بود. آنها در روزه داری خود کارهای خلاف مانند استثمار کارگران، نزاع با یک دیگر، اعمال خشونت آمیز وغیره انجام می‌دادند. خداوند نشان داد که چنین روزه ای مورد قبول او نیست.

این سؤال پیش می‌‌آید که آیا ما هم تا به حال به همین شکل روزه گرفته‌ایم؟ اگر واقعاً با خود صادق باشیم، به خوبی می‌دانیم که همه ما گناه کرده ایم و از جلال خدا قاصریم. ( رومیان ۲۳:۳) به این اساس قلب ما به طور طبیعی در برابر خدا عصیانگر است.

ما با مردم ریا کارانه و بد رفتاری  می‌نماییم. بنابراین، هیچ کس به اندازه کافی کامل نیست که با قلبی بی عیب روزه بگیرد. این بدان معناست که روزه‌ گرفتن به شیوه معمول که ما می‌‌شناسیم، قابل قبول در نظر خدا نیست. این خبرهای نا امید کننده‌ای است.

آیا ممکن است روزه ای وجود داشته باشد که مورد قبول خدا باشد؟ در کتاب اشعیا نبی آیاتی موجود است که روزه مورد قبول خدا در آن برجسته شده است که خلاصه آن چنین است:

    - گسستن زنجیر‌های بی عدالتی

-      رهایی مستضعفان

-      تقسیم غذا با گرسنگان

-      تامین سرپناه برای بی خانمان‌ها و غیره

-      انجام کار‌های نیکو و محبت به همسایه خود

این‌ها ارزش‌ها مسیحیت هستند که هرپیرو مسیح باید  آنرا انجام دهد.

روزه گرفتن عملی است که معمولاً به معنای امتناع از خوردن غذا و نوشیدن آب است

اما اگر ما از آب و غذا روزه بگیریم تا بعداً هنگام افطاربنوشیم و بخوریم، ما صرفاً خوردن و آشامیدن را به تعویق می‌اندازیم. اصلاً خود انکاری، خود آزمایی و توبه از گناهان در آن وجود ندارد.

روزه واقعی که مورد قبول خدا است، ایثار ما را می‌طلبد بدین ترتیب:

اگر غذا به افراد گرسنه بدهیم، در واقع از خود ما حق غذا خوردن را سلب کرده و خود را ایثار غذا نخوردن می‌‌کنیم تا گرسنگی آن‌ها را رفع کنیم. در این صورت، ما یک روزه‌ دار حقیقی هستیم!

تعداد زیاد هم وطنان ما در ماه رمضان افطارى و سحری ندارند، مواد خوراکى را که به دست آورده اند نه می‌توانند که شکم خود و اطفال شانرا سير نمايند. ولی هستند ثروتمندان که غذا‌های متنوع صرف می‌نمایند و اصلاً در فکر فقرا نیستند. خدا به ما حکم می‌کند که از گناه و بی‏عدالتی دوری جوییم و از طرف دیگر غذا و لباس خود را با نیازمندان تقسیم کنیم. خدا وعده می‌‌‏دهد اگر اینگونه روزه بگیرید، او زندگی تان را برکت خواهد داد.

متاسفانه در کشور عزیز ما افغانستان در ماه رمضان در اثرخشونت انتحار و انفجار جان افراد ملکی و بیگناه گرفته می‌شود. خدا از چنین روزه بیزار است. در عوض خدا  این چنین روزه را می‌پسندد و می‌فرماید:

روزه ای را که من می پسندم اینست: زنجیرهای ظلم را بگشائید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید.
اشعیا ۵۸: ۶-۷

خدا در کتاب مقدس می‌فرمایید:

آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم می تابد و دردهای تان فوری مداوا می شوند. من همیشه با شما می باشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت می کند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت می کنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان می شتابم.
اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید،
اشعیا ۵۸: ۸-۹

مفهوم روزه گرفتن محروم کردن خود از خوردن و آشامیدن نیست، بلکه گناه نکردن در زندگی روزمره  است. روزه انجام یک سلسله عمل مذهبی نیست، بلکه تلاش برای کمک به نیازمندان و ضرورتمندان است. خداوند درین رابطه اشاره نموده می‌فرمایید:: «اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمائید، آنگاه نور تان در تاریکی می درخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن می شود. » (اشعیا ۵۸: ۱۰). ‌‏

برکت خدا فراتر از قربانی‏هایی است که به حضور او می‌یاورید. خداوند به انسان‌ها وعده می‌‌‏دهد:

من همیشه راهنمای شما می باشم و با نعمت های خود شما را سیر می سازم و نیرومند نگاه می دارم. مثل باغی سیراب می شوید و به چشمه ای مبدل می گردید که آبش هرگز خشک نمی شود. خرابه های قدیمی تان آباد می گردند، اساس آن ها دوباره بنا می شود و شما بخاطریکه شهرها و جاده های تان را ترمیم می کنید شهرت زیادی می یابید.
اشعیا ۵۸: ۱۱-۱۲

روزه حقیقی، فروتنی و محبت فروتنانه به هم نوعان است، ما باید فروتنانه و از خلوص نیت بدون چشم داشتی و در اطاعت کامل از خدا با همدیگر محبت نمایم و احکام خدا را رهنمود عمل خود نماییم، تا بندهای شرارت گشوده شود و یوغ‌های گناه شکسته گردند و کسانی که در زیر ستم گناه در این جهان هستند به آزادی برسند و هر نوع یوغ بندگی که انسان در آن است گشوده گردد. این روزه ای است که خداوند از ما می‌خواهد.  

روزه به ما کمک می‌کند که  ياد  بگيريم از خودخواهی انسانی  را دوری نموده و از خود گذشتگی داشته باشیم، و بیشتر قدر و ارزش انسانها را درک کنيم.

در مورد روزه به این نکته هم باید توجه داشت که از هرگونه ظاهرسازی و ریا و خود نمائی باید به دور باشیم. 

وقتی روزه می گیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر می دهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آن ها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه می گیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری که هیچ چیز از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.
متی ۶: ۱۶-۱۸