هویت نو ما
۱۳ اوت ۲۰۱۸
در کلام خدا نوشته شده است: «کسی که با مسیح متحد است، حیاتی تازه دارد. هر آنچه کهنه بود درگذشت و اینک زندگی نو شروع شده است». کتاب مقدس ما را تشویق میکند که افکار خود را نو کنیم و با تازگی ذهن خدا را پرستش و در خدمت او باشیم.
این هویت نو ما چیست و ابعاد هویت تازۀ ما کدامند؟ کلام خدا به ما می گوید که شما قوم برگزیده هستید. در تورات می خوانیم که خداوند به بنی اسرائیل چنین میگوید: «تو برای یهوه خدایت قوم مقدس هستی. یهوه خدایت ترا برگزیده است تا از جمیع قومهایی که بر روی زمین اند، قوم مخصوص برای خود او باشی» (تثنیه فصل ۷ آیۀ ۶). خدا به بنی اسرائیل فیض و رحمت نشان داد. به خاطر شفقت بی نهایت خود، آنها را انتخاب کرد تا قوم خاص خدا باشند. خدا در کلامش صراحتاً گفته است که او اسرائیل را بخاطر خوبی ذاتی‌‌شان برنگزیده است، بلکه آنها را به این دلیل انتخاب کرده بود که آنها از جمیع قومهای دیگر لجبازتر و بدتر بودند. انتخاب خدا، هیچ ربطی به انتخاب شونده ندارد. این فیض خداست که نالایقان را برمی‌گزیند و به آنها هویتی تازه و مهم می‌بخشد. اکنون خدا کلیسا را به مثابۀ اسراییل جدید برگزیده است. هویت کنونی من و شما این است که اکنون به خاطر فیض خدا، ما به قوم و نژاد تازه‌ای تعلق داریم. شما و من اعضای قبیلۀ برگزیده خدا هستیم.
ولی هویت ما یک بعد دیگر هم دارد. کلام خدا در ادامه به ما میگوید که «شما کهانت ملوکانه هستید». در تورات چنین می‌خوانیم: «شما برای من مملکت کَهَنه (کاهنان) و امت مقدس خواهید بود» (خروج فصل ۱۹ آیۀ ۶). خدا اسرائیل را برگزیده بود که به وسیلۀ اسراییل جهان را برکت بدهد. او اسرائیل را برگزید که از طریق سرکش ترین قوم، بقیۀ اقوم جهان مبارک بشوند. کار خدا این است. او ما گناهکاران را انتخاب کرده، شفا و آمرزش بخشیده، به ما ماموریت داده است که به همسایگان و اطرافیان خود نیکویی کرده باعث برکت و بنای آنها بشویم. در سیستم پرستشی عهد عتیق، وظیفۀ کاهن این بود که به نزد خدا رفته خدا را پرستش کند و به جهت خود و دیگران قربانی تقدیم نماید و سپس از حضور خدا به پیش بقیۀ قوم مراجعت نموده، برکت و آمرزش را به آنها تقدیم نماید. این دقیقاً همان وظیفه‌ای است که اکنون خدا به ما پیروان مسیح محول کرده است. ما موظفیم که هر روزه به خاطر همسایگان و دوستان و افراد جامعه خود دعا کنیم. نزد خدا از آنها شفاعت نماییم و سپس خبر نیکوی برکت و بخشش خدا را به آنها اعلام نماییم. متاسفانه بعضی مسیحیان به جای آنکه حامل مژده رحمت خدا و خبر خوش نجات باشند، شمشیر به دست می گیرند و با مردم بحث و جدل می کنند. هویت تازۀ ما این است که مردم ما را به عنوان برکت دهنده بشناسند و نه لعنت کننده. ما نیکوکار باشیم و نه بدکار. دشنام را با دشنام پاسخ ندهیم و وقتی که عذاب می‌کشیم تهدید نکنیم. چرا؟ چون که خداوند و نجات دهندۀ ما عیسی مسیح اینگونه رفتار کرد و ما نیز اگر واقعاً به او تعلق داریم باید در اثر قدمهای او رفتار کنیم. خداوند ما عیسی مسیح «هیچ گناه نکرد و مکر در زبانش یافت نشد. چون او را دشنام می دادند، دشنام پس نمی‌داد و چون عذاب می‌کشید تهدید نمی نمود».
ما نه تنها قبیلۀ برگزیده خدا و کهانت ملوکانۀ او هستیم. بلکه کلام خدا به ما میگوید: «شما امت مقدس می‌باشید». در تورات نوشته شده است «شما برای من مملکت کَهَنه (کاهنان) و امت مقدس خواهید بود» (خروج فصل ۱۹ آیۀ ۶). بسیاری از مردم دربارۀ کلمۀ مقدس دچار اشتباه می‌شوند. عدۀ کثیری از مردم گمان میکنند که یک فرد مقدس باید هاله‌ای نورانی دور سرش باشد و به طرز خاصی راه برود و غیره. حال آنکه کلمۀ عبری «مُکَدَّش» که واژۀ عربی مقدس از آن ریشه میگیرد، به معنای «جدا شده به جهت منظور خاصی» یا «جدا نگاه داشته برای کار خاصی» است. به عبارت دیگر، خدا از ما میخواهد که خود را برای کاری که او به عهده ما محول کرده است، از بقیه جدا کنیم. در زمان خدمت سربازی‌ام، هرگاه که قومندان نیازی به داوطلب داشت، معمولاً رسم بر این بود که از داوطلبان خواسته می‌شد که یک قدم به طرف جلو بردارند و خود را از بقیه جدا کنند. این دقیقاً معنای مقدس را به تصویر می‌کشد. خدا میگوید که من شما را برگزیده‌ام و کار خاصی را به شما محول کرده‌ام. شما و طرز رفتار و اولویتها و هویت شما باید با دیگران متفاوت باشد. تا جایی که تفاوت شما برای مردم سوال برانگیز شده، آنها را به این پرسش مهم هدایت کند: «سبب امیدی که دارید چیست؟» و کلام به ما میگوید: «پیوسته مستعد باشید تا هرکه سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد، او را جواب دهید، لیکن با حلم و ترس».
مسیح از ما میخواهد که از بحث و دعوا و جنگ و جدال پرهیز کنیم. کلام به ما میگوید که به پرسشهای مردم با حلم و ترس پاسخ بدهیم نه با مشت آهنین. اگر به دنبال مشت آهنین و جنگ و جدال هستید، قطعاً دنباله رو عیسی مسیح نمی‌باشید.
حال به آخرین بُعد هویت خود رسیده‌ایم. کلام خدا به ما میگوید که «شما قومیکه ملک خاص خدا باشد، هستید». در توارت چنین می‌خوانیم: «اکنون اگر آواز مرا فی‌الحقیقه بشنوید و عهد مرا نگاه دارید، همانا خزانۀ خاص من از جمیع قومها خواهید بود. زیرا که تمامی جهان از آن منست» (خروج فصل ۱۹ آیۀ ۵).
زمانی که ما به گناه و هوسهای خود فروخته شده بودیم. زمانی که ما غلام گناه و نفس گناه‌آلود خود بودیم. خداوند مهربان، بهایی گزاف برای ما پرداخت کرده است. او به وسیلۀ خون پسر یگانه و حبیب خود عیسی مسیح، ما را برای خود خریده است.
