نگرش مسیحیت در باره عشق

چهاردهم فبروری روز عشاق است که ما روز ولنتاین را جشن می‌گیریم و عزیزان خود را را با گل، چاکلیت و کارت تبریک می‌گوییم. اما واقعا عشق را چگونه تعریف می‌نماییم؟

عشق مفهومی است که قرن‌ها در مورد آن مطالعه، نوشته و بحث شده است، اما جوهر واقعی آن همچنان یک راز باقی مانده است. ما به عنوان پیروان مسیح معتقدیم که کتاب مقدس منبع نهایی دانش و راهنمایی در زندگی ماست. و در صفحات آن، نه یک، نه دو، بلکه چهار نوع عشق را می‌یابیم که به آنها اشاره شده است: آگاپه، فیلیا، استورگه و اروس.

عشق آگاپه :که اغلب به عنوان عشق الهی از آن یاد می‌شود، بالاترین شکل عشقی است که وجود دارد. این عشقی است که خداوند نسبت به انسان دارد و به ما دستور می‌دهد که نسبت به یکدیگر داشته باشیم. این عشق فداکار، بی قید و شرط و جاودانه است. این عشقی است که مبتنی بر احساسات یا عواطف نیست، بلکه تصمیمی برای دوست داشتن بدون انتظار چیزی است.

در یوحنا ۳: ۱۶ما بازنمایی قدرتمندی از عشق آگاپه را می‌بینیم: "زیرا خدا آنقدر جهان را دوست داشت که پسر یگانه خود را داد..." محبت خدا به ما آنقدر زیاد بود که

که پسر یگانۀ خود را برای نجات ما داد تا بتوانیم زندگی ابدی داشته باشیم

عشق آگاپه به افراد بی لیاقت، ناسپاس و حتی دشمنان نیز می‌رسد. این عشق است که زندگی‌ها را می‌بخشد آنرا التیام می‌بخشد و تغییر می‌دهد. به عنوان پیروان مسیح، ما فراخوانده شده ایم که این عشق را در تعاملات روزانه خود تجسم دهیم،

تا بازتاب دهنده عشق پدر آسمانی ما به کسانی که در اطراف ما هستند باشد

فیلیا:عشق از دوستی

عشق فیلیا اغلب به عنوان عشق برادرانه یا عشق دوستی شناخته می‌شود. این مظهر محبت متقابل بین دوستانی است که دارای ارزش‌ها، علایق یا فعالیت‌های مشترک هستند.

برخلاف عشق آگاپه، عشق فیلیا بیشتر مشروط است و اغلب شامل نوعی از متقابل است. این پیوند سرشار از شادی است که دوستان را متحد می‌کند، همراهی که ما آن را گرامی می‌داریم و وفاداری که از آن حمایت می‌کنیم.

در انجیل یوحنا عیسی مسیح عشق فیلیا را به تصویر می‌‌کشد:

محبتی بزرگتر از این نیست که کسی جان خود را فدای دوستان خود کند.
یوحنا ۱۵: ۱۳

این همان عشقی است که ما را بر آن می‌دارد تا در مواقع سختی از دوستان خود حمایت کنیم، در لحظات پیروزی با آنها شادی کنیم . به عنوان پیروان مسیح، وظیفه ما این است که عشق فیلیایی را در دوستی‌های ما پرورش دهیم، در نتیجه مشارکت مسیحی خود را تقویت کنیم و سفر ایمانی مشترک خویش را غنی کنیم.

اروس:عشق عاشقانه

عشق اروس که اغلب با عشق رمانتیک همراه است، با محبت عمیق و پرشور بین دو فرد مشخص می‌شود. اروس که از نام خدای یونانی عشق و میل نامگذاری شده ومجسم کننده جاذبه و میل است که به روابط عاشقانه دامن می‌زند.

با این حال، این عشق صرفا یک جاذبه فیزیکی نیست. این همچنین در مورد ارتباط عاطفی و صمیمیت است. عشق اروس به زیبایی در غزل عزلهای سلیمان به تصویر کشیده شده است، غزل غزلها کتابی شاعرانه در کتاب مقدس  است که شادی، زیبایی و تقدس عشق زناشویی را جشن به تصویر کشیده است.

در غزل غزلهای سلیمان، ما عمق عشق اروس را می‌بینیم که چنین بیان شده است:

عشق مرا مثل خاتَم در دلت مُهر کن و همچون بازوبند طلا بر بازویت ببند، زیرا عشق مانند مرگ نیرومند و مثل گور مهیب است و شعله هایش بسان شعله های پُرقدرت آتش با بیرحمی می سوزاند. آبها نمی توانند آتش محبت را خاموش سازند. حتی سیلابها قادر نیستند که آن را فرو نشانند. هرگاه کسی بخواهد که عشق را با دارائی و ثروت خود به دست آورد، آن را خوار و حقیر می شمارد.
غزل غزلها ۸: ۶-۷

در اینجا عشق به عنوان نیرویی همه جانبه و غیرقابل خاموشی به تصویر کشیده می‌شود. این عشقی است که عمیقاً برای شخص دیگر ارزش قائل است و آن را گرامی می‌دارد. ما به عنوان پیروان مسیح فراخوانده شده‌ایم تا عشق اروس را در قداست ازدواج، که بازتاب طرح الهی برای روابط انسانی است، ارج نهیم و پرورش دهیم.

استورگه: عشق خانواده

استورگه نشان دهنده عشق خانوادگی است، عشقی که بین والدین و فرزندان، خواهر و برادرها و اعضای خانواده گسترده وجود دارد. این شکل ازعشق اغلب با محبت طبیعی، پذیرش و احساس عمیق مسئولیت و تعهد مشخص می‌شود. این نوع عشقی است که وقتی مادر به نوزادش لبخند می‌زند یا وقتی والدین اولین قدم‌های فرزندشان را تشویق می‌کنند، می‌بینیم.

عشق استورگه کمتر در مورد اشتیاق شدید یا علایق مشترک است و بیشتر به وفاداری ذاتی و عشق بی قید و شرطی که ریشه در پیوندهای خونی دارد. در کتاب مقدس، داستان روت و نعومی یک نمونه کلاسیک از عشق استورگه است. علیرغم بیوه بودن و داشتن گزینه ترک خانه مادرشوهر، روث ترجیح داد با نائومی، مادرشوهرش بماند و تعهدی خارق‌العاده نشان داد که جوهر عشق استورگه را بازتاب می‌‌دهد

اما روت در جواب گفت: «از من نخواه که ترا ترک کنم. اجازه بده همراه تو باشم. هر جا تو بروی من هم خواهم رفت و هر جا تو زندگی کنی من هم در آنجا زندگی خواهم کرد. قوم تو، قوم من و خدای تو، خدای من خواهد بود.
روت ۱: ۱۶

دراین روز، هر کدام از ما مسیحیان نیز باید عشق خود را یک‌ بار دیگر به خداوند تقدیم کنیم، زیرا تنها با انجام این کار می‌‌توانیم دیگران را نیز به درستی دوست داشته باشیم. به یاد بیاوریم که ما دعوت شده‌ایم عشق مسیح را به خانواده، اطرافیان و همه مخلوقات خدا ساطع کنیم. همین‌ طور هر فردی که در عهدی عاشقانه برای ازدواج قرار دارد، از نو عشق خود را متعهد گردد، برای همسر خود دعا کند، به او وعده وفاداری بدهد و در مقابل، از محبت او تشکر کند.هرگز فراموش نکنیم که عیسی فرمود: «حكم من این است كه یكدیگر را دوست بدارید، همان‌طور كه من شما را دوست داشتم. محبّتی بزرگتر از این نیست كه کسی جان خود را فدای دوستان خود كند.» یوحنا :۱۲:۱۵-۱۳