مسحیت و روزه

به ما پیروان مسیح حکم نشده که روزه‌ی اجباری داشته باشیم و به این لحاظ روزه در مسیحیت در زمان معین و یا مطابق کدام احکام خاصی مذهبی صورت نمی گیرد که ما بگوئیم که این ماه، ماۀ روزه است و یا این هفته، هفتۀ روزه است و باید روزه بگیریم

در مورد روزه مسيحی، لازم است بدانيم که بمنظور ثواب و رياضت، و يا بدست آوردن دل خدا و نجات از گناه، بجا آورده نمی‌شود، زيرا با ريخته شدن خون عیسی مسيح بر صليب و مرگ و دفن و قيام او از مردگان، نجات از گناه و طريق راه يافتن انسان به حضور خدا، مهيا گرديده است. پس چرا روزه می‌‌گيريم و از خوردن و يا نوشيدن پرهيز می‌‌کنيم؟

در این زمینه در کتاب مقدس بسیار واضح گفته شده است. در کتاب اشیعای نبی در فصل پنجاه و هشتم چه زیبا و شیرین بیان شده که چنین می‌گوید:

خداوند می فرماید: «تا می توانید آواز تان را مانند کرنا بلند کنید و تقصیر قوم برگزیدۀ مرا برای شان و به خاندان یعقوب گناهان شان را اعلام نمائید. آن ها هر روز در طلب من هستند و چنان وانمود می کنند که مایلند راه مرا تعقیب نمایند و احکام مرا بجا آورند. آن ها می گویند که از احکام عادلانۀ من سرکشی نمی کنند و از نزدیکی با من لذت می برند.» مردم از خداوند می پرسند: «چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامی که از گرسنگی رنج می بردیم، متوجه نشدی؟» خداوند جواب می دهد: «درست است، لاکن شما وقتی روزه می گیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به کارگران تان ظلم می کنید. هنگامی که روزه دار هستید، با هم جنگ و دعوا می کنید و یکدیگر را با مشت می زنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه می گیرید، ریاضت می کشید، سر تان را مثل نَی خم می کنید و بر نمد و خاکستر دراز می کشید. آیا این را روزه می خوانید و فکر می کنید که من آنرا می پذیرم؟ روزه ای را که من می پسندم اینست: زنجیرهای ظلم را بگشائید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم می تابد و دردهای تان فوری مداوا می شوند. من همیشه با شما می باشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت می کند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت می کنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان می شتابم.

اشعیا ۵۸: ۱-۱۴

عیسی مسیح در مورد روزه و روزه داران در انجیل متی چنین می‌فرماید:

وقتی روزه می‌گیرید، مانند ریاکاران خود را جگرخون نشان ندهید. آنها خود را طوری نشان می دهند تا مردم بفهمند که روزه دارند. به یقین من به شما می گویم که آنها اجر خود را یافته اند. اما تو وقتی روزه می‌گیری، رویت را بشوی و موهایت را چرب کن، تا پیش مردم روزه دار به نظر نیایی بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند، و پدر تو که همه رازها را می‌بیند، اجر تو را بطور آشکار خواهد داد.
متی ۶: ۱۶-۱۸

وقتی که ما به این فرموده عیسی مسیح درمورد روزه و دیندارن دقت می‌کنیم، به این پی می‌بریم که عیسی مسیح دو شکل روزه و دیندارن را دراین آیات به مقایسه گرفته است. یکی روزه تظاهر و ریا و دیگری روزه واقعی و اصلی. اولی مبتنی بر خود نمایی، فخرفروشی تظاهر و پاداش از طرف انسان است و دومی مبتنی بر فروتنی، پیروی از کلام خدا و پاداش از طرف خدا.

روزه که خدا از ما می‌خواهد این است که از گناه‌های خود توبه کنیم. مال مردم را نخوریم، خون مردم نریزانیم. برای مردم و وطن خود صادق و وفادار باشیم. خود را انکار کنیم، شکسته نفسی را پیشه کنیم، فروتن باشیم، این است روزه واقعی که خدا از هر کدام ما و شما می‌خواهد

غذا و خوراک، یکی از اساسی‌ ترین نیازهای بدن انسان است و طمع یکی از اساسی‌ ترین گناهان. لذا «تسلط بر نفس» بدون تسلط بر بدن و انظباط آن بی ‌معناست. زمانیکه می‌خواهیم که روزه بگیریم، اول باید بالا نفس سر کش خود حاکمیت و تسلط پیدا کنیم. بدون تسلط بر نفس، روزه ما مثل این است که ما رژیم می‌کیریم تا لاغر شویم. پس برای اینکه برای روزه گرفتن آماده شویم، اول فروتنی را یاد بگیریم و از تظاهر و فریبکاری دوری بجوییم.