۱ نُوامبر ۲۰۱۲
هرگاه بتوانم بعد از هر شکست لبخند بزنم شجاع خواهم بود
به اشتراک بگذارید
عیسی مسیح فرمود: «مردی بود که دو پسر داشت. پسر کوچکتر به پدر گفت: «پدر، حصۀ مرا از دارائی خود به من بده.» پس پدر دارایی خود را بین آن دو تقسیم کرد. چند روز بعد پسر کوچک تمام حصۀ خود را به پو…
در جریان قرن اول در فلسطین یک یهودی دین دار از صدق دل برای خدا زندگی می کرد. دو بار در روز او «شيمع» (shema) را تکرار میکرد که این خود یک نوع کلمه یهودی بود. «ای اسرائیل، بشنو: خداوند، خدای ما…
خداوند چوپان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. مرا در علفچرهای سر سبز قرار می دهد. نزد چشمه های راحت راهنمائی ام می کند. به من روح تازه می بخشد و به خاطر نام خود به راههای عدالت هدایتم می نماید. حتی هنگام عبور از درۀ تاریک مرگ از بدی نمی ترسم، زیرا تو همراه من می باشی. عصا و چوب دستی تو مرا تسلی می دهد. در حضور دشمنانم سفره ای برایم تهیه نموده، سر مرا به روغن تدهین می نمائی و پیمانه ام را لبریز می کنی. یقیناً احسان و رحمت تو تمام روزهای عمرم با من می باشد و در خانۀ خداوند تا به ابد ساکن خواهم بود.
عیسی مسیح زمانیکه با شاگردان خود خدا حافظی می‌نمود به آنها گفت: « من از پدر خواهم خواست تا او پشتیبان دیگری به شما بفرستد که همیشه با شما بماند. « این چیزها را وقتی هنوز با شما هستم می‌گویم، اما پشتیبان شما یعنی روح القدس که پدر به نام من خواهد فرستاد همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه را به شما گفته ام به یاد شما خواهد آورد.“ ( انجیل یوحنا ٢٥:١٤) ما پیروان مسیح به این اعتقاد داریم که خدا واحد است. در وجود این خدای واحد، سه شخصیت متمایز و جدا وجود دارد، یعنی خدای پدر، خدای پسر و خدای روح‌القدس. این سه شخصیت، یک خدای واحد را تشکیل می‌دهد. خدای واحد از سه شخصیت متمایز از همدیگر تشکیل شده است که هر سه ذات خدای واحد را تشکیل می‌دهد. پدر طراح عالم هستی است؛ پسر خدا اين طرح را به اجرا در آورد؛ و اينك روح القدس اين نظام هستی را نگاه می‌دارد و به آن قوام می‌بخشد.
جامعهٔ افغانی ما از گذشته‌ها پُر از تناقضات، اختلافات و تقسیم بندی‌ها بوده است که در بعضی دوران‌ها شدت اختیار کرده است که ترس از فروپاشی افغانستان به حیث یک کشور و یا به حیث یک ملت را بوجود آورده است. ما تا حدی به موضوعات چون: قومی، لسانی، دینی، منطقوی و غیره تقسیم شده با هم سر سازگاری نداریم که به مشکل می‌توانیم خود را به حیث یک ملت خطاب کنیم. با سقوط نظام به نام «جمهوری» و به قدرت رسیدن طالبان این اختلافات و تقسیم بندی‌ها شدت زیادتر اختیار کرده است. مخالفین طالبان آنها را نماینده و وابسته به یک قوم می‌دانند و به خاطر طالبان آن قوم را مورد توهین و سرزنش قرار می‌دهند. این قوم که طالبان را به حیث نمایندهٔ قوم خود قبول ندارند به وارد کننده گان این برچسپ آنها را بیگانه و وارثان سرزمینی بنام افغانستان نمی دانند
شعری کوتاه درباره دلتنگی بخاطر کشور عزیزمان نوشته شده است. سال‌های پیش، این شعر در مجله گلستان به چاپ رسیده بود لیکن تا به حال کهنه نشده است.
