روزه در مسحیت

 در مذاهب دیگر پیروان آن روزه را می‌گیرند تا از دستور خدا پیروی کنند و خدا را از خویش خشنود کنند.

در مورد روزه مسيحی، لازم است بدانيم که به منظور صواب و رياضت، و يا بدست آوردن دل خدا و نجات از گناه، بجا آورده نمی‌شود، زيرا با ريخته شدن خون عیسی مسيح بر صليب و مرگ و دفن و قيام او از مردگان، نجات از گناه و طريق راه يافتن انسان به حضور خدا، مهيا گرديده است.

ما در مسيحيت تابع احکام مذهبی نيستيم، به همين علت، روزه مسيحی در زمان و تحت قوانين مذهبی خاصی صورت نمی‌گيرد. ايمانداران مسيحی آزاد هستند که در هر زمان، با هدايت روح خدا، بطور انفرادی يا دستجمعی، برای يک روز يا روزهای متعدد، و يا حتی برای چند ساعت، روزه بگيرند.

 پس چرا روزه می‌‌گيريم و از خوردن و يا نوشيدن پرهيز می‌‌کنيم؟

روزه گرفتن پیروان مسیح دلایل روحانی دارد:

روزه به ما کمک می‌‌‌نماید تا قلب ما در حضور خداوند نرم و فروتن شود

به حضور، صدا و هدایت خداوند حساس شویم. تا حضور خدا را ببینیم، صدای خداوند را بشنویم و مطابق هدایتش عمل کنیم.

 نفس سرکش خود را سرکوب کنیم. زیرا کلام خداوند به ما می‌‌‌گوید که روح قوی  و نفس ضعیف است، و ما روزه می‌‌‌گیریم تا نفس سرکش خود را لگدکوب کنیم تا روحاً استوار و قویتر باشیم.

 روزه مسيحی کمک می‌‌کند که ياد بگيريم از خودخواهی انسانی دوری نموده و ازخودگذشتگی داشته باشيم، و بيشتر قدر و ارزش فداکاری عظيم و کفاره بی‌نظير عيسی مسيح را درک کنيم.

عیسی مسیح در مورد روزه برای ما می‌‌‌فرماید وقتی که روزه می‌‌‌گیریم خود نمایی نه نماییم و متوجه باشیم که چگونه روزه می‌‌‌گیریم. روزه چنین نیست که فقط لب‌های ما خشک باشد و یا قهر و عصبی خوده نشان دهیم که ما روزه گرفته ایم تا مردم بدانند؛ نخیر عزیزان، این روز گرفتن که خدا از ما می‌خواهد نیست ، وقتی که ما روزه می‌‌‌گیریم باید مطابق کلام خداوند رفتار کنیم که می‌‌‌فرماید، تازه باش، موی هایت را چرب نما و خوش و خوشحال بیرون بروید و زندگی تانرا بطور عادی ادامه بدهید و بخاطر تظاهر روزه نگیرد تا از مردم آفرین، آفرین بشنوید و یا خود را یک آدم مؤمن نشان بدهید، بلکه هدف اصلی ما مطابق فرمودۀ عیسی مسیح باید تقرب جستن به خدا باشد.

در مورد روزه مسيحی، به اين نکته هم بايد توجه داشت که از هرگونه ظاهرسازی و ريا و خودنمائی بايد به دور باشد. خداوند و منجی ما عيسی مسيح به شاگردان خود فرمود:

وقتی روزه می گیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر می دهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آن ها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه می گیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری که هیچ چیز از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.
متی ۶: ۱۶-۱۸

در‌ مسیحیت، روزه‌ی اجباری وجود ندارد و در واقع یک عهد، پیمان یا رابطه است. در مسیحیت روزه قاعده‌ی خاصی ندارد و بستگی به عهد و‌ پیمانی دارد که فرد با خدا بسته روزه می‌‌تواند یک‌ روزه، چند روزه، چندساعته و یا روزه خوراک خاص باشد؛ اما اینکه از چه ساعت تا چه ساعتی باشد، اینکه چه بخوریم و چه نخوریم، اینکه روزه یک روزه باشد یا چند روزه، همگی به نیت فرد بستگی دارد و در کلام خدا نیز در مورد اینکه چه بخوریم یا چه نخوریم و مدت زمان روزه صحبتی نشده است.

هر‌فرد براساس احتیاج و نیتی که دارد روزه می‌‌گیرد.

مردم دنیا  روزه می‌گیرند، به زیارتها می‌روند و همه این  کار‌ها را انجام می‌دهند تا زندگی ابدی داشته باشند و یک امیدی پیدا کنند. ولی ما خداوند را شکر گزار هستیم که ما پیروان عیسی مسیح، امید داشتن زندگی ابدی را داریم و بخاطر اینکه زندگی ابدی را داریم، خداوند را با روزه یا بدون روزه، همیشه در هر دقیقه و ثانیه پرستش و ستایش کنیم وهمان ارتباط محبت آمیزی که با خداوند داریم، آنرا برای همیشه حفظ می‌کنیم