رابطه میان: گناه، خشم خدا و نجات ( نوشته سلیمان)

آیا خدای با محبت با خدای خشمگین در تضاد است؟ اگر شما واژه خشمگین را به معنی انتقامجو درک می‌‌‌کنید، پس مشکل خواهد بود که این دو صفات خدا را با هم وفق دهید. اما اگر خشم خداوند به معنی داوری عادلانه او در برابر انسان گناهکار است، پس حقیقتا هیچ اختلافی بین این دو واژه نخواهد بود . تمام بشریت سزاوار مجازات هستند و یک خدای عادل دقیقا به ما چیزی می‌‌‌دهد که به دست آورده ایم.

اما خداوند عادل است و محبت زیادی به ما دارد. کلام خداوند می‌‌‌‌فرماید : «خدا اینقدر جهان را محبت نمود که پسر یگانه خود را داد که هر که ایمان بیاورد هلاک نگردد و حیات جاودان یابد.

در سرتاسر کتاب مقدس ما می‌‌‌توانیم ارتباط بین گناه و خشم خداوند را مشاهده نماییم و در پهلوی آن نجات و محبت خدا در برابر مطیعان او نیز دیده می‌‌‌شود: خشم خداوند به وسیله ای طوفان بالای قوم نوح نازل شد، اما نوح پارسا با خانواده اش نجات یافتند. خداوند مردم سدوم و غموره را مورد قضاوت قرار داد، اما لوط نجات یافت. مصر با طاعون و بلا‌ها مورد سرزنش قرار گرفت، اما نسل ابراهیم رهایی یافتند. بارها و بارها ما این واقعات را در عهد عتیق مشاهده کرده می‌‌‌توانیم  وعین حوادث در مکاشفه نیزبه تصویر کشیده شده است.

نظر به مطالب فوق الذکر خداوند عادل است و باید عدالتش را با کسانی که از فرمان او سرپیچی می‌‌‌کردند اجرا می‌‌‌کرد.

 اما در پهلوی عدالت خداوند محبت او را نیز می‌‌‌بینیم او ما را دوست دارد و ما را نیکو آفریده است، یک راه رهایی از غضب خویش را به انسان گناهکار آشکار نموده است.

قبل از اینکه آن راه رهایی را دریابیم بیایید از انجیل مقدس کتاب افسسیان را نگاه کنیم که چه چیز گناه نامیده می‌‌‌شود و چه چیز باعث خشم و غضب خداوند می‌‌‌شود، و آیا  می‌‌‌شود از خشم و غضب خداوند رهایی یافت؟

هرچند گناهان زیادی هست که باعث غضب و رنجش خداوند می‌‌‌شود اما پولس رسول مشخصا درباره چند مورد  آن صحبت کرده است.

در افسسیان ۵: ۳-۵

پولس رسول درباره زنا و بی عفتی، طمع کاری، سخنان رکیک و یا حرفهای بی معنی و زشت صحبت می‌‌‌کند. پولس رسول هوشدار می‌‌‌دهد که انجام دادن آنها باعث گناه می‌‌‌شود و نا اطاعتی از دستورات خداوند است و چنین اشخاص هرگز در پادشاهی مسیح و خداوند سهمی نخواهند داشت . در آیه ۶ همین فصل پولس  رسول مجازات انجام این کارها به ما خاطرنشان می‌‌‌سازد، او می‌‌‌گوید که غضب خدا بر کسانی که این اعمال را انجام می‌‌‌دهند شامل حال شان خواهد شد. هدف پولس رسول این است که مبادرت ورزیدن به این اعمال ناپسند باعث می‌‌‌شود که این اعمال خدایان ما شوند و به جای پرستیدن خداوند این بت‌ها را خواهیم پرستید. بعضی از این اعمال زشت و ناپسند در ده فرمان خداوند ذکر شده است مانند:« زنا نکن، دزدی نکن، و به مال همسایه است چشم نداشته باش. »

پولس،  رسول عیسی مسیح می‌‌‌فرماید: در مورد چیز‌های بیهوده و گناه آلود حتا در بین خود هم صحبت نه نماید. هر باری که کلمات نامناسب را بکار می‌‌‌برید یا قصه‌های رنگین مسائل جنسی را بیان می‌‌‌نماید و هر شوخی که به این شکل از زبان شما خارج می‌‌‌شود، در حقیقت شما خود را کثیف می‌‌‌نمایید. به این طریق افکار و خیالات تان در باره این موضوعات شما را به طرف تاریکی و مرگ می‌‌‌کشاند.

تاریکی با روشنایی آمیزش ندارد. مخاطبین پولس رسول در این رساله ایمانداران افسس هست کسانی که به عیسی مسیح ایمان آورده اند و لباس نو در بر کرده اند. در آیات بعدی هویت جدید ما را به ما معرفی می‌‌‌کند. پولس رسول می‌‌‌گوید شما قبلا تاریک بودید وحالا به واسطه ای انجیل نور هستید، او نمی گوید شما در تاریکی بودید حالا در نور هستید. خداوند نور است وقتی ما بطرف او برگشتیم او این امتیاز را به ما داد تا فرزندان نور باشیم. در اول پطرس فصل ۲ آیه ۹ می‌‌‌فرماید:

و اما شما، نژادی برگزیده و کاهنانی هستید که به پادشاهی رسیده اید. شما ملتی مقدس و قوم خاص خدا هستید تا اعمال و صفات عالی، خدایی که شما را از تاریکی به نور عجیب خود دعوت کرده است، به همه اعلام نمائید.
اول پترس ۲: ۹

هدف پولس رسول این است، آنکه در گذشته بودیم حالا نیستیم، حالا باید تمام اعمال ما، افکار ما و روش و سبک زندگی ما با گذشته فرق داشته باشد. نور تاریکی را می‌‌‌زداید و آنجا را روشن می‌‌‌کند. ایمانداران نیز باید مانند نور، تاریکی‌ها را محو کند.

کسانی که با نور خدا نورانی شدن، آنها قبلاً درتاریکی بودند. چون آنها حالا نورانی شدن، باید مشعل داران نور در دنیایی اطراف خود و در تمام دنیایی خدا باشند.

پولس رسول با چهار دستورالعمل ثمره نور را به ما نشان می‌‌‌دهد:

۱- با نپیوستن با ساکنین در تاریکی.

۲- با زندگی مطابق هویت تان، درخشش نور را نشان دهید.

۳- با انجام کارهای نیک، راست و درست تابش نور را نشان دهید.

۴- با خشنود کردن خداوند حشمت نور را نشان دهید.  

قسمی که در بالا ذکر شد گناه با غضب خداوند ارتباط دارد. هرجا گناه باشد غضب خدا در آنجا هست چون خدا عادل است هیچ گناه را بدون مجازات نمی گذارد. گناه از بدو آفرینش آدم و حوا وارد این جهان شد، اما خدا نسبت محبتش نخواست آدم و حوا را نابود کند. ما نیز به اعمال و توان ما نمی توانیم فاصله ای را که به واسطه ای گناه بین ما و خدا ایجاد شده است را از میان برداریم و غضب خداوند را از خود دور کنیم، ما نیاز به کسی داریم که ما را از این معضله نجات دهد. به جای انسان خدای پدر برای یک راه حل را به ما انسان گناهکار آشکار می‌‌‌نماید. او یگانه پسرش را برای کفاره گناهان ما و فرونشاندن غضب اش به زمین می‌‌‌فرستد تا به جای ما بر بالای صلیب مصلوب شود. وقتی مسیح در بالای صلیب گفت «تمام شد» تمام کسانی را که مرتکب اعمال و تاریک و شرم آور شده اند، کسانی را که وقاحت و نادانی زندگی کرده اند رهانیده است. کسانی که الوهیت عیسی مسیح را می‌‌‌پذیرد و در برابر او زانو می‌‌‌زنند و به او ایمان می‌‌‌اورد نه تنها که از غل و زنجیر گناه آزاد می‌‌‌شوند بلکه دیگر او را محکومیت از جانب خدا نیست. و مهمتر اینکه به آنها این امتیاز را می‌‌‌دهد که فرزند و وارث ملکوت خداوند شوند و نور باشند. اما فراموش نکنیم که از کارهای زشت گذشته ای خود توبه کنیم و به طرف عیسی مسیح برگردیم

نتیجه گیری:

گناه یعنی نا اطاعتی از دستورات خداوند و عواقب آن غضب و مجازات خداوند را در بر دارد. از آن جایی که خداوند محبت است نمی خواهد که انسان را نابود کند، او به جای که انسان طعم تلخ صلیب را بچشد ، یگانه پسرش را می‌‌‌فرستد تا به جای ما بر بالای صلیب مصلوب شود و خشم و غضب خداوند با مصلوب شدن عیسی مسیح فرو می‌‌‌نشیند. حالا بر ماست که به عیسی مسیح ایمان آوریم و او را به عنوان نجات دهنده و منجی خود بشناسیم.