درک اهمیت کتاب مقدس

ما همواره خواهان سلطنت مسیح در خود وجهان هستیم. کلیسای مسیح وکل جماعت آن همواره دعای ربانی را به یاد دارند که می گوید ملکوت تو بیایدآیا ورود به ملکوت آرزوی هر ایمانداری نیست. می خواهم بگویم عیسی گفت اگر من به انگشت خود دیو ها را اخراج می کنم هر آینه ملکوت بر شما آمده آیا ملکوت در میان ماست آیا ما وارد ملکوت می شویم آیا حسش کرده ایم وبه حرفهای عیسی ایمان داریم. ما هر روز به نزد پدر می رویم عیسی در یوحنا 6:14 فرمود« من راه وراستی وحیات هستم هیچ کس نزد پدر جز بوسیله من نمی آید»  آیا عیسی را داریم که نزد پدر می رویم؟ ما گاهی وقتی چند بار که مژده انجیل مسیح را می خوانیم، می گوییم خوب من دیگر همه چیز را فهمیدم وهمه مسائل را دریافت کردم حالا دیگر انجیل برای من یک کتاب تکراری شده دیگر چرا آن را مرور کنم برایم داستانی نکراری است . باید اعتراف کنیم که زیاد پیروان مسیح جرأت گفتن این حرفها را ندارند. گاهی با وجود همه ادعاهای ما در باب کاملیت رفتارو واکنش های ما بقدری آمیخته با عدم شناخت از حداقل هاست است که خود ما شرمنده انجیل عیسی مسیح می شویم باید بدانیم که شناخت عیسی مسیح فقط یک درس تئوری نیست. عیسی فرد عمل بود نه کسی که فقط حرف می زد. اینطور نیست که من بگویم خوب من به شناخت عیسی نایل آمدم حال بروم به زندگی بپردازم چون خوش به حالم شده آخر یک مهارت به مهارت هایم اضافه شد. این مثل بایسکل سواری نیست که مثلاً وقتی آنرا یاد می گیریم بعد هم بقیه زندگی می آید بدون اینکه نیازی به استفاده از مهارت بایسکل سواری باشد نه عیسی تمام زندگی مارا عوض می کند او خدای ما است نه بایسکل و نه مهارت سواریش. اشتباه نکنیم یهودیان هم فکر می کردند خدا را می شناسند ولی خدا به آنها چه گفت ا«گاو مالک خویش را و الاغ آخور صاحب خود را می شناسد اما اسرائیل نمی شناسد و قوم من فهم ندارد » (اشعیا 3:1)
کسانی هستند که فکر می کنند چون شنیده اند از کلام و خوانده اند کلام را و توبه کرده اند و عادل شمرده شده اند. حال می توانند همه چیز را رها کنند و بر گردند به همان که بودند. یعقوب در رساله اش به آنها می فرماید: «لکن کنندگان کلام باشید نه فقط شنوندگان که خود را فریب می دهند» ( 22:1) ما همواره می گوییم خدای زنده وکلامش در دست ما است، اما زندگی ما شهادت می دهد که حضورش را باور نداریم  چرا کلام خدا آینه تمام نمای زندگی ما نباشد؟ چرا نباید در آن تفحص کنیم ؟ زنان ومردان خدا وقتی کلام خود را به دست می گیرند به آن عمل می کنند و چون به آن عمل می کنند همیشه به مرور آن نیازمندند چقدر افسوس برای کسی که ایمان آورده وجویای حقیقت بوده ولی به کلام توجه نکرده وقتی این جمله را می شنود که عیسی در متی 17:13 گفته « زیرا هر آینه به شما می گویم که بسا انبیا وعادلان خواستند که آنچه شما می بینید ببینند وندیدند و آنچه می شنوید بشنوند ونشنیدند » زندگی ما پر شده از اتفاقات زندگی ما پر شده از کنش ها وخواسته ها زندگی ما پر شده است از امید به آینده .گاهی زندگی ما خالی است است از عدالتی که عیسی مسیح سر منشأ آن است. زندگی ما خالی است از خواستن های واقعی ما چقدر خواهان اقتدار مسیح در زندگی خود هستیم«زیرا چنانکه از فشردن شیر، پنیر بیرون می آیداز فشردن بینی خون بیرون می آید همچنان از فشردن غضب نزاع بیرون می آید» (امثال 33:30 ) حال من می خواهم بگویم از فشردن ما چه بیرون می آید. البته اوضاع بعضی ها معلوم است وقتی آنها را بفشاری مواد مخدر بیرون می آید ولی جدا از طنز ها وقتی ما در مرارت هستیم وقتی چکیده زندگی ها بررسی می شود چه می شود ما خود را چگونه پرورانده ایم آیا کسی هست که در همه حال کلام خدا چکیده احوالش به نیکی باشد
هر کس علایق خود را نشان می دهد که برایش وقت صرف کرده علایق ما چیست ؟ ما روزه می گیریم. پرهیز را می شناسیم. گاهی ما روح خود را  در بی غذایی می گذاریم او نحیف ولاغر می شود ولی از این بی توجه ای ما فقط نا آرامی صادر می شود.  جسم ما زیبا ولی روحانیت ما زشت ولاغر نحیف فرتوت است. هر کس آرزویی دارد . آرزوی ما چیست همه آدمها به دنبال حکمتی هستد که سعادت واقعی رابداند. حکمت حقیقی کجاست آیا در کوهها وبیابان ها سرگردان است در امثال13:3- 18 می خوانیم « خوشا به حال کسی که حکمت را پیدا کند وشخصی که فطانت را تحصیل کند زیرا که تجارت آن از تجارت نقره ومحصولش از طلای خالص نیکو تر است از لعل ها گرانبها تر است وجمیع نفایس تو با آن برابری نتواند کرد به دست راست وی طول ایام است وبه دست چپش دولت وجلال وطریقهای وی طریق های شادمانی است وهمه راههای وی سلامتی می باشد به جهت آنانی که او را در دست می گیرند درخت حیات است وکسی که به او متمسک باشد خجسته است» چه بگویم جز سکوت در برابر این کلام شیرین. آیا گرسنه هسیتیم؟ آیا تشنه هستیم ؟ آیا به جهت خوراک دل ما به وجد می آید ؟ هنوز آوای طنین صدای اوست که در گوشم نجوا می کند و من به مانند نوزادی که به این صدای عزیز دست و پایم را تند تر تکان می دهم خوشحالم وباتمام وجودم به آن توجه می کنم. جمله عزیزش را که می گوید خوشا به حال گرسنگان وتشنگان عدالت زیرا ایشان سیر خوانهد شد. بلی من به این خاطر است که خوشحالم.  شکر عیسی مسیح کلام تو شیرین وگواراست.                  (نوشتۀ سپهر نافذی)