آیا کسی که مسیحی است روزه می‌گیرد؟

۳۰ دقیقه

۲۶ اوت ۲۰۱۹

چون همین اکنون در کشور عزیز ما ماۀ رمضان است، دوستان ما سوالاتی را در مورد روزه و چگونگی آن در مسیحیت پرسیده اند که روزه در مسیحیت به چه صورت است؟ و دوست دیگر ما پرسیدند که حال ما مسیحی هستیم، آیا ما روزه بگیریم یا نه؟

دوستان عزیز! اولاً باید بگوئیم که ما در مسیحیت، تابع احکام مذهبی نیستیم و به این لحاظ روزه در مسیحیت در زمان معین و یا مطابق کدام احکام خاصی مذهبی صورت نمی گیرد که ما بگوئیم که این ماه، ماۀ روزه است و یا این هفته، هفتۀ روزه است و باید روزه بگیریم. ایمانداران مسیحی آزاد هستند که در هر زمان و به هدایت روح خداوند بطور انفرادی و یا دسته جمعی، برای یک روز، چند روز و یا حتی برای چند ساعت، روزه بگیرند . ضمناً در روزۀ مسیحی، می‌‌توانیم از خوردن یک یا چند وعده نان، اجتناب کنیم و روزه بگیریم و یا اینکه از خوردن بعضی از مواد خوراکی خود داری کنیم. بطور مثال بسیاری از ایماندارانی هستند که گوشت نمیخورند و برای یک هفته از خوردن گوشت روزه می‌‌گیرند و یا مثلاً از لبنیات و یا هم از میوه پرهیز می‌‌کنند و یا در طول روز از هیچ نوع خوراکی استفاده نمیکنند و صرف آب می‌‌نوشند.

دوستان عزیز ! هدف اصلی روزۀ مسیحی اینست که ما به فروتنی به خدا نزدیک شویم و کوشش کنیم که قلب، فکر و هوش ما زیادتر به طرف خداوند باشد و هدایت خداوند را طلب نمائیم و بعد از آن کوشش کنیم که زیادتر مشغول دعا و مناجات باشیم. کلام خداوند نیز این را به ما یاد می‌‌دهد که هدف اصلی روزه اینست که ما باید به خدا نزدیک شویم و دوست‌های ما و یا کسانی که می‌‌خواهند روزه بگیرند، می‌‌توانند همین نکته‌ها را مد نظر گرفته ، روزه بگیرند.

چیزی دیگری را که باید در مورد روزۀ مسیحی علاوه نمائیم اینست که ما بخاطر ثواب، ریاضت کشیدن، آمرزش یا نجات از گناهان قبلی و یا اینکه به فکر خود، دل خدا را خوش بسازیم تا نجات پیدا کنیم، روزه نمیگیریم بخاطریکه گناهان ما با ریخته شدن خون عیسی مسیح بر روی صلیب و با مرگ، دفن و قیام او از مردگان، بخشیده شد و نجات ما فراهم گردید و کسی که به مسیح ایمان دارد، نجات یافته است زیرا عیسی مسیح این نجات را برای ما فراهم ساخته است. بناً ما برای این روزه می‌‌گیریم تا به خداوند نزدیکتر شویم و وقت خوب با خداوند داشته باشیم و فرصتی برای دعا داشته باشیم و از طریق خواندن کلام مقدس از خداوند بشنویم و وقت خود را به خواندن و تعمق و تفکر در کلام پاک او سپری نمائیم.

دوستان گرامی! اکنون می‌‌خواهیم در مورد بعضی از دلایل روحانی روزۀ مسیحی صحبت کنیم:
- روزه به ما کمک می‌‌نماید تا دل ما در حضور خداوند نرم و فروتن شود.
- به حضور، صدا و هدایت خداوند حساس شویم. تا حضور خدا را ببینیم، صدای خداوند را بشنویم و مطابق هدایتش عمل کنیم.
- نفس سرکش خود را تضعیف و سرکوب کنیم. زیرا کلام خداوند می‌‌گوید که روح قوی و نفس ضعیف است و ما روزه می‌‌گیریم تا نفس سرکش خود را لگدکوب کنیم تا روحاً استوار و قویتر باشیم.
- پرستش و دعای ما قویتر و مؤثرتر می‌‌شود. زمانیکه ما در بین خانواده دعا می‌‌کنیم و جواب دعای خود را نمیگیریم، کوشش می‌‌کنیم با دعا و روزه در حضور خداوند برویم. در کلام خداوند هم می‌‌بینیم که همیشه در جایی که دعا بوده از روزه و جایی که روزه بوده از دعا نیز حتماً یاد شده است. بناً ما دعای خود را با روزه تقویت می‌‌کنیم و باز هم به حضور خداوند می‌‌رویم که خداونداً ما با فروتنی، دعا و روزه به حضور تو آمده ایم و خواست‌های خود را در حضور خداوند می‌‌بریم.
- در بسیاری از جا‌ها در کلام خداوند، وقتی مردم متوجۀ گناۀ خود می‌‌شوند و به گناۀ خود اعتراف می‌‌کنند، با روزه به حضور خداوند می‌‌ایند و می‌‌گویند که خداوندا ما با پشیمانی به حضور تو آمده ایم که مسیحیان می‌‌توانند به این علت نیز روزه بگیرند.
- روزۀ مسیحی به ما کمک می‌‌کند تا ما یاد بگیریم از خودخواهی دوری کنیم و از خود گذشتگی داشته باشیم که بسیار مهم می‌‌باشد تا ارزش، قدر و قیمتِ کفارۀ بزرگ و بی نظیرِ عیسی مسیح را درک کنیم.

در پهلوی همۀ این چیزهای که دربالا بیان کردیم باید متوجه باشیم که عیسی مسیح در مورد روزه برای ما می‌‌فرماید که وقتی روزه می‌‌گیریم خود نمایی نکنیم و متوجه باشیم که چگونه روزه می‌‌گیریم. روزه چنین نیست که ما فقط لب‌های خود را خشک کنیم و یا بر سر خود خاک بریزانیم یا خود را نشان بدهیم که ما روزه گرفته ایم تا مردم بفهمند؛ بلکه وقتی ما روزه می‌‌گیریم باید مطابق کلام خداوند رفتار کنیم که می‌‌فرماید، تازه باش، موی هایت را چرب کن و خوش و خوشحال بیرون برو و زندگی ات را بطور عادی ادامه بده و بخاطر تظاهر روزه نگیر تا از مردم آفرین، آفرین بشنوی و یا خود را یک آدم مؤمن نشان بدهی بلکه هدف اصلی ما مطابق فرمودۀ عیسی مسیح باید تقرب جستن به خدا باشد. بیائید تا فرموده‌های عیسی مسیح را در مورد روزه در انجیل متی فصل ششم آیات 16 تا 18 بخوانیم : » وفتی روزه می‌‌گیرید مانند منافقان خود را افسرده نشان ندهید. آنان چهره‌های خود را تغییر می‌‌دهند تا روزه دار بودن خود را به رخ دیگران بکشند. به یقین بدانید که آنها اجر خود را یافته اند. اما تو وقتی روزه می‌‌گیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزه دار بودن تو خبر نشوند بلکه فقط پدر تو که در نهان است آنرا بداند و پدری که هیچ چیز از نظر او پنهان نیست، اجر ترا خواهد داد. « در اینجاست که با خواندن این آیات به اهمیت روزه و چگونگی آن در مسیحیت پی می‌‌بریم. مطابق دانسته‌های خود از ادیان دیگر، می‌‌بینیم که روزه یک وقت معینی دارد و متأسفانه با خوشی توأم نیست بلکه با یکنوع فشاریست که باید اجرا شود و مثل یک صحنۀ تیاتر است که بازی ادامه دارد ولیدفعتاً متوقف می‌شود و صحنه عوض می‌شود یعنی تمام سال زندگی بطور عادی جریان دارد ولی وقتی رمضان می‌رسد، فقط همان وقت تغییر می‌کند. چهره‌ها و لباس‌ها ظاهراً عوض می‌شوند ولی بعد از اتمام روزه همان آش است و همان کاسه و حتی در هنگام افطار خوراک‌های را آماده می‌کنیم و می‌خوریم که در طول سال کمتر می‌توانیم آنرا مهیا کنیم و مصارف ما هم در این ماه زیادتر است یعنی تمام دوستان، اقارب و همسایه‌های ما دقیقاً همین طور می‌کنند و گراف مریضی در این ماه قوس صعودی خود را می‌پیماید که بعضاً ناشی از تسمم غذایی، پرخوری، تغییر در اوقات صرف طعام وغیره می‌باشد. البته باید گفت که خداوند چنین چیزی از ما نخواسته است بلکه می‌خواهد ما نه تنها روزه بلکه همۀ کار‌ها را با خوشی قلبی انجام بدهیم نه از روی اجبار و تظاهر و وقتی ما خوشی عظیم، آن زندگی جدیدی را که با خون مقدس عیسی مسیح حاصل می‌نمائیم، روزه را نیز با خوشی می‌گیریم با هدایت خداوند و اراده و خواست خود می‌گیریم نه اینکه منتظر عوض شدن صحنه‌ها باشیم تا نکات روحانی زندگی خود را برجسته بسازیم. پس اگر ما ارتباط نزدیک با خداوند داریم، باید هر آن و هر لحظه آماده باشیم و خداوند را همیشه در زندگی خود داشته باشیم نه فقط برای یک ماه یا مدتی محدود.

زمانی که ما در موتر‌های شهری یا ملی بس‌ها سوار می‌شویم و یا در دکان‌ها یا در بین شهر، اکثراً چندین بار جنگ و دعوای مردم را، به نسبت خرابی اعصاب که ناشی از گرسنگی است، می‌توانیم بینیم که حتی با فحش و دشنام دادن‌های رکیکی نیز توأم می‌باشند. علت آن اینست که این نوع روزه گرفتن، ارادی نیست که به خوشی عمل شود، بلکه چون شکل تحمیلی را دارد و چون نمیتوانند بعد از مدت خیلی طولانی نان بخورند در نتیجه خود را کنترول کرده نمیتوانند و اگر متوجه شده باشید در هر جایی که جنگی صورت گرفته است تمام مسئولیت و ملامتی را به گردن روزه می‌اندازند ولی خودشان اعتراف نمیکنند که ما از نگاۀ روحانی ضعیف هستیم، روزه گرفته نمیتوانیم و باید زیادتر تمرین کنیم و روزه بگیریم و سر نفس خود حاکم شویم.

باید گفت که بعضی از ادیان به همین ترتیب می‌خواهند خود را به خدا نزدیک بسازند که متأسفانه این راه به خدا نمیرسد. مثلاً اگر ما در سر میز خود سه یا چهار تلفون داشته باشیم و زنگ بیاید باید گوشی همان تلفونی را که در آن زنگ آمده و به لین تلفون وصل است، برداریم و صحبت کنیم نه اینکه از دیگر تلفون‌ها استفاده کنیم و آن تلفونی که ما را با خداوند مستقیماً ارتباط می‌دهد، کلام خدا و خداوند عیسی مسیح هست. بناً اگر شما قبل از این روزه می‌گرفتید و در مورد آن نمیفهمیدید، امیدوار هستیم که پاسخ بعضی از سوالات خود را گرفته باشید و بعد از این دانسته و به خوشی و ارادۀ خود روزه بگیرید و با عملی ساختن کلام خدا در زندگی خود می‌توانیم زندگی ابدی را بدست بیاوریم. حال، طوری که کلام خدا را خواندیم و دانستیم که چطور باید روزه بگیریم، ما مسیحیان باید مطابق کلام خدا و به همان شکلی که خداوند از ما می‌خواهد، روزه بگیریم و باعث برکات روحانی به خود، خانواده و دیگران باشیم تا روزۀ ما باید باعث تقویت ارتباط شخصی ما با خداوند گردد.

به جواب سوال دیگر که حال ما مسیحی هستیم و آیا روزه بگیریم و یا نگیریم ؟ باید بگوئیم که همانطوری که در شروع گفتیم که ما آزادی داریم که روزه بگیریم و یا نگیریم اگر خداوند هدایت تان می‌کند که روزه بگیرید، چرا نگیرید بلکه باید روزه بگیرید ولی یک چیزی دیگری را که ما مسیحیان باید متوجه باشیم اینست که اگر در وطن هستیم و می‌بینیم که همسایۀ ما یا دوستان ما روزه می‌گیرند، بهترین وقتی است که ما هم باید روزه بگیریم و نباید از آزادی خود قسمی استفاده کنیم که باعث بدبینی کسانی که ما را منحیث مسیحی می‌شناسند، شود. البته دوستان ما اینطور افاده نکنند که ما می‌خواهیم بگوئیم که چون دیگران روزه می‌گیرند ما نیز خود نمایی کنیم و روزه بگیریم. هدف ما اینست که کلام خدا می‌گوید که شما نباید از آزادی تان سؤ استفاده کنید تا باعث لغزش دیگران شوید. پس اگر خداوند هدایت تان می‌کند بهتر است که روزه بگیرید و اگر فکر می‌کنید که روزه نگیرید باز هم خود تان دعا کنید و هر قسمی که خداوند شما را هدایت می‌کند به آن عمل نمائید.

اگر روزه می‌گیرید باز هم متوجه باشید که برای گرفتن اجر و ثواب و بخشیده شدن گناهان قبلی و یا اینکه خداوند را با اعمال تان خوش بسازید، روزه نگیرید بلکه بدانید که هدف روزه گرفتن ما مسیحیان چیست و اینرا نیز بدانید که قانون یک سیستم است نه رابطه. شریعت می‌گوید که این کار را بکن، این کار نکن ولی داشتن ارتباط اینطور نیست بلکه چون خداوند را دوست دارید، روزه می‌گیرید و عبادتش می‌کنید. پس باید دانست که ما اکنون با خداوند رابطه نزدیک داریم و کدام سیستم و قانونی را متابعت نمیکنیم، از این سبب می‌خواهیم که روزه بگیریم و خداوند را عبادت و پرستش کنیم.

مردم دنیا همه کار‌ها را انجام می‌دهند تا زندگی ابدی داشته باشند و یک امیدی پیدا کنند ولی ما خداوند را شکر می‌کنیم که ما پیروان عیسی مسیح، امید داشتن زندگی ابدی را داریم و بخاطر اینکه زندگی ابدی را داریم خداوند را با روزه یا بدون روزه، همیشه در هر دقیقه و ثانیه پرستش و ستایش کنیم و همان ارتباط محبت آمیزی که با خداوند داریم، آنرا برای همیشه حفظ کنیم.