Fasting
2 June 2017
روزه در لغت به معنی امساک و خوداری از خوردن غذا و سایر اعمالی بد و شیطانی است. بلی، وقتی روزه میگیریم، خدا از ما نمی خواهد که صرف دهن خود را بسته نمایم و خود گرسنه را نگهداریم.
روزه که خدا از همۀ ما و شما میخواهد ، چی قسم روزه است و چی باید بکنیم.
در این زمینه در کتاب مقدس بسیار واضح گفته شده است. در کتاب اشیعای نبی در فصل پنجاه و هشتم چقدر زیبا و شیرین بیان شده که چنین میگوید:» مردم از خداوند میپرسند:» چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامیکه از گرسنگی رنج میبردیم،متوجه نشدی؟ خداوند جواب میدهد:» درست است لاکن شما وقتی روزه میگیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به گارگران تان ظلم میکنید. هنگامیکه روزه دار هستید، باهم جنگ و دعوا میکنید و یکدیگر را با مشت میرنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه میگیرید، ریاضت میکشید، سرتان را مثل نیَ خَم میکنید و بر نمد و خاکستر دراز میکشید. آیا این را روزه میخوانید و فکر میکنید که من آنرا می پذیرم؟
روزه ای را که من می پسندم انیست: زنجیر ها ظلم را بگشاید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم میتابد و دردهای تان فوری مداوا میشوند. من همیشه با شما میباشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت میکند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت میکنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان میشتابم.
اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید، اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمایید،آنگاه نور تان در تاریکی مدرخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن میشود. من همیشه راهنمای شما میباشم و با نعمت های خود شما را سیر میسازم و نیرومند نگاه میدارم. مثل باغی سیراب میشوید و به چشمه ای مبدل میگردید که آبش هرگز خشک نمیشود.»
عیسی مسیح در مورد روزه و روزه داران در انجیل متی چنین میفرماید:» وقتی روزه میگیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر میدهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آنها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه میگیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری ک هیچ چیر از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.»
وقتی که ما به این فرموده عیسی مسیح درمورد روزه و دیندارن دقت میکنیم، به این پی میبریم که عیسی مسیح دو قسم روزه و دیندارن را دراین آیات به مقایسه گرفته است. یکی روزه و دیندارن فریسی و دیگری روزه و دیندارن واقعی و اصلی. اولی مبتنی بر خود نمایی، فخرفروشی تظاهر و پاداش از طرف انسان است و دومی مبتنی بر فروتنی، پیروی از کلام خدا و پاداش از طرف خدا.
روزه که خدا از ما میخواهد این است که از گناه های خود توبه کنیم. مال مردم را نخوریم، خون مردم نریزانیم. برای مردم و وطن خود صادق و وفادار باشیم. حرام را از حلال تفکیک کنیم. خود را انکار کنیم، شکسته نفسی را پیشه کنیم، فروتن باشیم و قلب ما واقعأ بری خدا بطپد. این است روزه واقعی که خدا از هر کدام ما و شما میخواهد .
غذا و خوراک، یکی از اساسی‌ترین نیازهای بدن انسان است و طمع یکی از اساسی‌ترین گناهان. لذا «تسلط بر نفس» بدون تسلط بر بدن و انظباط آن بی معناست. زمانیکه میخواهیم که روزه بگیریم، اول باید با لا نفس سر کش خود حاکمیت و تسلط پیدا کنیم. بدون تسلط بر نفس، روزه ما مثل ای است که ما رژیم میکیریم تا لاغر شویم. پس برای اینکه برای روزه گرفتن آماده شویم، اول فروتنی را یاد بگیریم و از تظاهر و فریبکاری دوری بجوییم.
روزه که خدا از همۀ ما و شما میخواهد ، چی قسم روزه است و چی باید بکنیم.
در این زمینه در کتاب مقدس بسیار واضح گفته شده است. در کتاب اشیعای نبی در فصل پنجاه و هشتم چقدر زیبا و شیرین بیان شده که چنین میگوید:» مردم از خداوند میپرسند:» چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامیکه از گرسنگی رنج میبردیم،متوجه نشدی؟ خداوند جواب میدهد:» درست است لاکن شما وقتی روزه میگیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به گارگران تان ظلم میکنید. هنگامیکه روزه دار هستید، باهم جنگ و دعوا میکنید و یکدیگر را با مشت میرنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه میگیرید، ریاضت میکشید، سرتان را مثل نیَ خَم میکنید و بر نمد و خاکستر دراز میکشید. آیا این را روزه میخوانید و فکر میکنید که من آنرا می پذیرم؟
روزه ای را که من می پسندم انیست: زنجیر ها ظلم را بگشاید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم میتابد و دردهای تان فوری مداوا میشوند. من همیشه با شما میباشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت میکند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت میکنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان میشتابم.
اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید، اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمایید،آنگاه نور تان در تاریکی مدرخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن میشود. من همیشه راهنمای شما میباشم و با نعمت های خود شما را سیر میسازم و نیرومند نگاه میدارم. مثل باغی سیراب میشوید و به چشمه ای مبدل میگردید که آبش هرگز خشک نمیشود.»
عیسی مسیح در مورد روزه و روزه داران در انجیل متی چنین میفرماید:» وقتی روزه میگیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر میدهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آنها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه میگیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری ک هیچ چیر از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.»
وقتی که ما به این فرموده عیسی مسیح درمورد روزه و دیندارن دقت میکنیم، به این پی میبریم که عیسی مسیح دو قسم روزه و دیندارن را دراین آیات به مقایسه گرفته است. یکی روزه و دیندارن فریسی و دیگری روزه و دیندارن واقعی و اصلی. اولی مبتنی بر خود نمایی، فخرفروشی تظاهر و پاداش از طرف انسان است و دومی مبتنی بر فروتنی، پیروی از کلام خدا و پاداش از طرف خدا.
روزه که خدا از ما میخواهد این است که از گناه های خود توبه کنیم. مال مردم را نخوریم، خون مردم نریزانیم. برای مردم و وطن خود صادق و وفادار باشیم. حرام را از حلال تفکیک کنیم. خود را انکار کنیم، شکسته نفسی را پیشه کنیم، فروتن باشیم و قلب ما واقعأ بری خدا بطپد. این است روزه واقعی که خدا از هر کدام ما و شما میخواهد .
غذا و خوراک، یکی از اساسی‌ترین نیازهای بدن انسان است و طمع یکی از اساسی‌ترین گناهان. لذا «تسلط بر نفس» بدون تسلط بر بدن و انظباط آن بی معناست. زمانیکه میخواهیم که روزه بگیریم، اول باید با لا نفس سر کش خود حاکمیت و تسلط پیدا کنیم. بدون تسلط بر نفس، روزه ما مثل ای است که ما رژیم میکیریم تا لاغر شویم. پس برای اینکه برای روزه گرفتن آماده شویم، اول فروتنی را یاد بگیریم و از تظاهر و فریبکاری دوری بجوییم.
