چطور در ایمان ما رشد کنیم؟

۳۰ دقیقه

۲۶ اوت ۲۰۱۹

خوانندگان گرامی! طوری که در صفحات قبلی دربارۀ ایمان صحبت کردیم. در اینجا می‌‌‌‌‌‌خواهیم در این مورد که چطور می‌‌‌‌‌‌توانیم در ایمان خود رشد کنیم، صحبت خواهیم کرد که از نگاۀ الهیاتی به آن رشد روحانی می‌‌‌‌‌‌گویند. یعنی چگونه می‌‌‌‌‌‌توانیم روحاً رشد کنیم؟ اگر ما طفلی را مد نظر بگیریم که تازه تولد یافته باشد، می‌‌‌‌‌‌بینیم که با گذشت زمان رشد نموده یکماهه، دو ماهه، شش ماهه و یکساله و در طول این مدت زمان حتی در هر هفته شاهد تغییرات فزیکی و روحی در طفل بوده می‌‌‌‌‌‌توانیم که وزنش زیاد و قدش بلند می‌‌‌‌‌‌شود، به نان خوردن شروع می‌‌‌‌‌‌کند و رشد می‌‌‌‌‌‌نماید.

دوستان گرامی! یکی از دوستانم برایم یک مقدار تخم بادنجان رومی داد، آنرا گرفتم و در روی حویلی کِشت کردم و بعد ار چند مدتی متوجه شدم که تخم‌های بادنجان رومی جوانه زدند و بته‌های شان آهسته، آهسته کلان شده می‌‌‌‌‌‌روند ولی هیچ بادنجان رومی ندارند. در این مورد به دوستم گفتم که برادر این چه نوع بادنجان رومی است که بته اش کلان می‌‌‌‌‌‌شود ولی بادنجان رومی در آن دَرَک ندارد و ثمر ندارد؟ دوستم گفت: خوب است من خودم می‌‌‌‌‌‌ایم و از نزدیک می‌‌‌‌‌‌بینم و زمانی که به خانۀ ما آمد و چهار اطراف بته‌های بادنجان رومی را دید به من گفت که چرا این تخم‌ها را در سایه کِشت کردی؟ بادنجان رومی را باید در جایی کِشت کنیم که بالای آن آفتاب بتابد و در آنصورت ثمر می‌‌‌‌‌‌دهد و در غیر آن صرف بته اش کلان می‌‌‌‌‌‌شود و بس. پس زمانیکه به این سرگذشت دقت می‌‌‌‌‌‌کنیم می‌‌‌‌‌‌بینیم که رشد روحانی هم به همین شکل می‌‌‌‌‌‌باشد. اگر ما به عیسی مسیح ایمان می‌‌‌‌‌‌اوریم، دیگر نباید در همان تاریکی که بسر می‌‌‌‌‌‌بردیم، باشیم. چرا ؟ بخاطر اینکه رشد کرده نمیتوانیم، شاید کمی رشد کنیم ولی بدون ثمر.

در انجیل یوحنا فصل هشتم آیۀ 12 چنین می‌‌‌‌‌‌خوانیم: عیسی در یکی از تعالیم خود، به مردم فرمود: “من نور جهان هستم ، هر کی مرا پیروی کند، در تاریکی نخواهد ماند، زیرا نور زنده راهش را روشن می‌‌‌‌‌‌کند.”

پس از کلام خداوند اینطور معلوم می‌‌‌‌‌‌شود که ما نمیتوانیم بدون عیسی مسیح زندگی روحانی داشته باشیم و حتی اگر می‌‌‌‌‌‌گوئیم که ما زندگی روحانی داریم و مثلاً می‌‌‌‌‌‌ائیم و یک برنامۀ رادیوئی را می‌‌‌‌‌‌شنویم و یا نسخۀ از کلام خدا را که تصادفاً در جایی بدست ما می‌‌‌‌‌‌رسد، کمی می‌‌‌‌‌‌خوانیم، زندگی روحانی ما فقط در همین جا تمام نمیشود که ما بگوئیم که بلی من از عیسی مسیح کمی فهمیدم و ایمان دارم و بس. ما باید در زندگی روحانی خود رشد کنیم و زمانی رشد می‌‌‌‌‌‌کنیم که در نور عیسی مسیح قرار داشته باشیم. اجازه بدهیم که عیسی مسیح در زندگی ما کار کند و نور مسیح ما را قدرت نشو و نما بدهد تا ما رشد کنیم و میوه به بار بیاوریم.

دوستان عزیز! من شخصاً نه یکی بلکه چندین افراد و اشخاصی را می‌‌‌‌‌‌شناسم که آمدند و گفتند ما مسیحی هستیم و چند روزی با مسیح زندگی هم کردند و بسیار خوب سرود هم می‌‌‌‌‌‌خواندند، دعا می‌‌‌‌‌‌کردند ولی به مجردیکه کمی مشکل بالایشان آمد، ایمان خود را رها کردند و ترسیدند و گفتند که مشکلات زیاد می‌‌‌‌‌‌شود. پس می‌‌‌‌‌‌بینیم که رشد روحانی در عمل دیده می‌‌‌‌‌‌شود. پس اگر می‌‌‌‌‌‌گوئیم که ما به مسیح ایمان داریم باید در زندگی ما عملاً دیده شود. طوری که در صفحات قبلی در مورد ایمان خواندیم، ما از انجیل متی فصل هفتم از آیۀ 24 تا 27 صحبت کرده ایم که عیسی مسیح فرمود: هر کس می‌‌‌‌‌‌خواهد در من زندگی نماید باید از احکام من پیروی کند. کسی که می‌‌‌‌‌‌خواهد پیرو عیسی مسیح باشد و به او ایمان داشته باشد باید احکام او را اجرا کند و باید چیزی را که عیسی مسیح می‌‌‌‌‌‌گوید در زندگی خود عملی کند. عیسی مسیح می‌‌‌‌‌‌فرماید دشمنان تانرا دوست داشته باشید و اگر کسی بر رویت با سیلی زد روی دگرت را نیز برایش دور بده و این امر و حکم خداوند است که برای ما می‌‌‌‌‌‌دهد و اگر می‌‌‌‌‌‌گوید که دشمنانت را دوست داشته باش پس ما باید چقدر همسایه‌ها و کسانی که در دور و پیش ما زندگی می‌‌‌‌‌‌کنند، باید دوست داشته باشیم. نه اینکه اگر کسی برایتان بگوید که بر سر چشم تان ابروست، عصبانی شوید و با او دعوا و جنگ کنید. زیرا عیسی مسیح در کلام خود می‌‌‌‌‌‌فرماید که خداوند خدایت را با تمام وجود، با تمام قلب ، با تمام عقل و با تمام فکر و همسایه ات را مانند خود محبت کن و اگر ما می‌‌‌‌‌‌گوئیم که به عیسی مسیح ایمان داریم باید این ایمان عملاً در زندگی ما دیده شود.

البته باید گفت بعد از اینکه ما به مسیح ایمان می‌‌‌‌‌‌اوریم، یک مدت زمانی را در بر می‌‌‌‌‌‌گیرد تا به رشد روحانی برسیم. عیناً مانند یک طفل که مثال آنرا در بالا بیان کردیم که طفل تازه تولد یافته در یک روز بزرگ نمیشود بلکه یک مدت زمانی را لازم دارد تا رشد کند و ما نیز هر روز با خواندن کلام خدا، دعا کردن، مشارکت در کلیسا با دیگر ایمانداران رشد می‌‌‌‌‌‌نمائیم. اگر یک شخص را هر روز ببینید شاید متوجه تغییرات ظاهری وی نشوید ولی اگر از یک دوست تان جدا می‌‌‌‌‌‌شوید و یک ماه، دو ماه یا سه ماه بعد دوباره او را می‌‌‌‌‌‌بینید، حتماً می‌‌‌‌‌‌فهمید که چه تغییراتی در او پدید آمده است. آیا چاق شده یا لاغر شده و یا روحیه اش به چه حالت است؟ خوب است، خراب است؟ ... پس همه تغییرات معلوم می‌‌‌‌‌‌شود و همینطور رشد روحانی نیز وقت می‌‌‌‌‌‌گیرد که در نتیجه باید تغییرات مثبت در زندگی ما وارد و بعد از آن میوۀ رشد روحانی در زندگی ما دیده شود که هر کس بتواند آنرا ببیند که از زمانیکه به عیسی مسیح ایمان آورده ایم چقدر تغییر کرده ایم. یعنی تغییری که حال مطابق کلام خدا زندگی می‌‌‌‌‌‌کنیم و خوبتر و بهتر شده ایم و بیشتر در ایمان خود رشد کنیم.

طوریکه پیشتر دربارۀ رشد اطفال گفتیم، باید طفل ما غذای کافی و منظم بخورد تا در آینده صحتمند به بار بیاید و اگر طفل ما بطور منظم چهار یا پنج وقت غذای مکلف و میوه و لبنیات نخورد حتماً رشد طبیعی و درستی نخواهد داشت وحتی مغزش که ضرورت به منرال‌ها و غیره پروتین‌ها می‌‌‌‌‌داشته باشد، بطور درست تکامل نخواهد کرد و به همین شکل وقتی ما به عیسی مسیح ایمان می‌‌‌‌‌اوریم، ضرورت داریم تا بطور منظم غذای روحانی خود را بطور منظم و مکمل بخوریم. باید همیشه از کلام خدا مطالعه نمائیم، درباره اش فکر کنیم، همیشه دعا کنیم و از خداوند طلب هدایت کنیم تا در همان راۀ که خواست اوست، مطابق کلامش قدم بگذاریم و باعث جلال او شویم.

همینطور وقتی طفل ما به غذا خوردن آغاز می‌‌‌‌‌کند ما به او تأکید می‌‌‌‌‌کنیم که این خوراک را بخور و اینرا نخور و بعضاً هم اگر نخورد به زور بالایش می‌‌‌‌‌قبولانیم تا نان بخورد و زمانیکه طفل ما کلان می‌‌‌‌‌شود و مثلاً فکر کنیم که از صنف دوازدهم فارغ شده و حال در یک شهر دیگری مصروف تحصیلات عالی خود است ، اگر برای ما تلفون می‌‌‌‌‌کند که پدر جان یا مادر جان آیا این غذا بخورم یا نخورم ما حتماً فکر می‌‌‌‌‌کنیم که طفل ما هنوز هم عقب مانده است و درست رشد نکرده است و در زندگی روحانی نیز باید ما رشد کنیم و وقتی بزرگ می‌‌‌‌‌شویم، می‌‌‌‌‌توانیم کلام خداوند و افکار او را بهتر درک کنیم. اگر ما ادعا می‌‌‌‌‌کنیم که مسیحی هستیم و چند سال است که ایمان آورده ایم و هنوز هم سوالات طفلانه داریم، خود به خود نشان می‌‌‌‌‌دهیم که هنوز رشد نکرده ایم و یا نخواسته ایم که رشد کنیم و زمانی که خود ما به رشد روحانی می‌‌‌‌‌رسیم باید قادر باشیم و بخواهیم تا دیگران را نیز در رشد روحانی شان کمک کنیم و دگران را نیز از کلام خداوند درس بدهیم و ما نمیتوانیم طفل باقی بمانیم پس خداوند می‌‌‌‌‌خواهد که ما هم از نگاۀ جسمانی و هم از نگاۀ روحانی و ایمانی در اجتماع خود رشد کنیم. خداوند می‌‌‌‌‌خواهد زمانی که به عیسی مسیح ایمان می‌‌‌‌‌اوریم باید در قدم نخست تهداب زندگی روحانی خود را درست و محکم بنا کنیم زیرا اگر اساس ایمان ما درست بود و تهداب اساسی بود ما می‌‌‌‌‌توانیم مرحله به مرحله پیش برویم در غیر از آن می‌‌‌‌‌لنگیم و در همان تهداب متزلزل خواهیم ماند.

چند نکتۀ را که یادداشت کرده ایم می‌‌‌‌‌خواهیم با دوستان خود در میان بگذاریم که این چند نکته جهت رشد روحانی می‌‌‌‌‌باشد و به این منظور آنها را یادآوری می‌‌‌‌‌نائیم تا متوجه باشیم که آیا این نکات را در زندگی روزمرۀ خود انجام می‌‌‌‌‌دهیم یا نی؟ اگر انجام می‌‌‌‌‌دهیم ، خدا را شکر ، و اگر انجام نمی دهیم این نکات به کمک می‌‌‌‌‌کنند تا در زندگی روحانی خود رشد کنیم:

• نکتۀ اولی را که می‌‌‌‌‌خواهیم بگوئیم اینست که آیا ما کلیسا می‌‌‌‌‌رویم یا نه؟ یا اگر بخواهیم اینرا دقیقتر بسازیم می‌‌‌‌‌توانیم بگوئیم که آیا ما کلیسا داریم یا نی؟ منظور از کلیسا کدام ساختمان نیست بلکه کلیسا جمع ایمانداران مسیح می‌‌‌‌‌باشد. کلام خدا می‌‌‌‌‌فرماید که اگر دو یا سه نفر بنام من جمع شودند من در میان شان حضور خواهم داشت و زمانیکه ما می‌‌‌‌‌گوئیم که به عیسی مسیح ایمان داریم باید در جمع برادران و خواهران ایماندار خود باشیم و بسیار خوب است که کلام خدا را هم در تنهایی و هم در جمع چهار ، پنج نفر بخوانیم و با خواندن سرود‌های پرستشی، و دعا کردن خداوند را عبادت کنیم و اینکار کمک بسیار در رشد روحانی ما می‌‌‌‌‌نماید. زیرا ما از آنعده ایماندارانی که بیشتر از کلام خدا خوانده اند یاد می‌‌‌‌‌گیریم و یا می‌‌‌‌‌توانیم با دیگران کمک نمائیم و کلیسا خانوادۀ ماست ما می‌‌‌‌‌توانیم در کلیسا بر یک دیگر اعتماد کنیم. می‌‌‌‌‌توانیم درد دل و راز دل کنیم و اگر یک مشکلی داریم می‌‌‌‌‌توانیم آنرا در کلیسا بگوئیم و اگر کمکی کار داریم می‌‌‌‌‌توانیم کلیسای خود را در جریان بگذاریم و بناً کلیسا فامیل ماست. پس دوستان عزیز اگر شما در کلیسای یا در جمعی نیستید، ما شما را تشویق می‌‌‌‌‌کنیم تا دو سه نفر دیگر را که مثل شما به عیسی مسیح ایمان دارند پیدا کنید و یکجای شوید و کلام خدا را بخوانید و دعا کنید، پرستش کنید و آنگاه واقعاً برکت کلیسا و جمع ایمانداران را می‌‌‌‌‌بینید و کلام خداوند می‌‌‌‌‌فرماید که دعای دسته جمعی زودتر قبول می‌‌‌‌‌شود و چقدر ما و شما ضرورت داریم تا خداوند دعای ما و شما را بشنود و آن را جواب بدهد و زمانی که دو یا چند گرد هم می‌‌‌‌‌باشیم، حضور خداوند در بین ما می‌‌‌‌‌باشد که شیرینی خاص خود را دارد. اگر شما در دور و پیش تان کدام کلیسایی ندارید و یا کدام دوستی ندارید زمانی که با ما در ارتباط می‌‌‌‌‌شوید برای ما بگوئید و اگر ما بتوانیم شما را با ایمانداران دیگر ارتباط بدهیم خوشحال خواهیم شد البته ما صد در صد این قول را نمیدهیم ولی در صورت امکان ما اینکار حتماً انجام می‌‌‌‌‌دهیم.

• نکتۀ دوم اینست که آیا کلام خدا را هر روز می‌‌‌‌‌خوانیم؟ این نکته نیز به ما کمک می‌‌‌‌‌کند تا در زندگی روحانی خود رشد کنیم و اگر ما می‌‌‌‌‌خواهیم در زندگی روحانی خود رشد کنیم باید کلام خداوند را یاد بگیریم و حتی آیات را حفظ کنیم زیرا نه تنها با خواندن کلام خدا در همان لحظه برکت می‌‌‌‌‌گیریم بلکه زندگی ما را هدایت می‌‌‌‌‌کند و اگر کدام سختی یا مشکلی پیش می‌‌‌‌‌اید همان آیاتی را که حفظ کرده ایم به ما کمک می‌‌‌‌‌کنند تا دعا نمائیم. طوری که می‌‌‌‌‌خوانیم : کلام تو نور راه‌ها و چراغ پا‌های منست. پس کلام خدا ما را در زندگی هدایت می‌‌‌‌‌کند. طوری که عیسی مسیح فرموده است : من هرگز شما را ترک نمیکنم و وقتی اینرا می‌‌‌‌‌خوانیم این گفته به یاد ما می‌‌‌‌‌ماند و درصورت بروز کدام مشکل یا سختی می‌‌‌‌‌توانیم دعا کنیم که خداوندا ! خودت فرموده ایی که هرگز شما را ترک نخواهم کرد پس خداوندا حال که در مشکل هستم حضور پاک و مقدست را در زندگی خود می‌‌‌‌‌خواهم و چقدر زیباست که ما از خود کلام خدا دعا کنیم. همین حالا کشور (هایتی) یادم آمد که در اثر زلزله دوصد هزار نفر جان خود را از دست دادند و چندین می‌‌‌‌‌لیون نفر بی خانمان شدند و اگر دقت کرده باشید بعد از سپری شدن یک یا دو هفته یک تعداد مردمان را زنده از زیر ویرانه‌ها نجات دادند ولی نمیتوانستند که مانند اشخاص سالم و سر حال که منظم غذا می‌‌‌‌‌خورند، یا آب می‌‌‌‌نوشند، راه بروند و فقط کم کم می‌‌‌‌توانند حرف بزنند و می‌‌‌‌توانند فقط چشمان خود را باز و بسته نمایند و این اشخاص را فقط در تذکره می‌‌‌‌گذارند و به شفاخانه انتقال می‌‌‌‌دهند. اگر چه زنده هستند. اما اگر ما هم به عیسی مسیح ایمان می‌‌‌‌اوریم ولی کلام اش را نمیخوانیم درست مانند همین اشخاص هستیم و اصلاً انرژی و نیرو نمیداشته باشیم تا در مقابل شیطان مقاومت کنیم و در نتیجه می‌‌‌‌توان گفت که همانطوریکه انسان‌ها نمیتوانند زندگی خود را بدون نان و آب پیش ببرند، زندگی روحانی خود را نیز نمیتوانند بدون کلام خدا پیش ببرند و اگر ما کلام خدا را بطور منظم نمیخوانیم، نمیتوانیم که خود را مسیحی بگوئیم و یا رشد و نمو بکنیم و زمانی که ما غذا نخوریم شیمه نمیداشته باشیم و حرکت کرده نمیتوانیم و باید همانند جسم ما، روح ما نیز باید از کلام خداوند تغذیه گردد.

• نکتۀ سوم اینست که آیا دعا می‌‌‌‌کنیم؟ دوستان عزیز! بسیاری از کسانی هستند که کلام خداوند را می‌‌‌‌خوانند، کلیسا می‌‌‌‌روند مگر هیچ وقت دعا نمی کنند. دوستان گرامی! دعا کاری مهمیست که باید انجام بدهیم. چطور می‌‌‌‌توانیم که ما به یک نفر بگوئیم که دوستت داریم ولی هیچگاهی با او حرف نزنیم؟ اینکار امکان ندارد که مثلاً من بگویم که اولادم را دوست دارم ولی هیچگاهی نمیخواهم که همرایش گپ بزنم. دوستی خود را زمانی می‌‌‌‌توانیم ثابت بسازیم که ما محبت خود را ابراز کنیم و بگوئیم که ما شما را دوست داریم و بتوانیم که راز دل و درد دل کنیم و اعتماد کنیم. پس باید همانطوری که در کلام می‌‌‌‌خوانیم پدر آسمانی ، همانطور ارتباط پدر فرزندی را با خداوند داشته باشیم.باید ما بتوانیم آزادانه به حضور خداوند برویم و کسانی نیز هستند که ساعتها دعا می‌‌‌‌کنند و خدا را به وجود اینگونه ایمانداران شکر می‌‌‌‌کنیم و می‌‌‌‌خواهیم که ما و شما باید همیشه دعا کنیم و وقتی دعا می‌‌‌‌کنیم با خداوند راز و نیاز می‌‌‌‌کنیم و می‌‌‌‌توانیم درد دل خود را به خداوند بگوئیم و خداوند قادر مطلق است. خداوند پدرآسمانی ما و شماست و او دعای ما و شما را می‌‌‌‌شنود و دعای ما راجواب می‌‌‌‌دهد و وطن ما و شما چقدر به دعا ضرورت دارد. هر روز اخبار انفجارات و جنگ و قتل و خونریزی را طریق رسانه‌ها می‌‌‌‌شنویم و می‌‌‌‌خوانیم و می‌‌‌‌بینیم که مردمان ما در گناه غرق هستند. مردم می‌‌‌‌خواهند خون بریزانند و بکشند. پس دوستان عزیز وظیفۀ ما نیست که برویم و بجنگیم بلکه وظیفۀ ما اینست که دعا کنیم که خداوند صلح و آرامش را بیاورد. دعا کنیم که خداوندا هرکس که اینکار‌ها را می‌‌‌‌کند، چشمان اش را باز کن تا نفرت، کینه، دشمنی و شرارت از زندگی اش دور شود و همینطور خانواده‌ها ، برادران و خواهران ما و شما به دعا ضرورت دارند زیرا تمام خانواده‌های ما مسیحی نیستند شاید چند نفری محدودی از یک خانوادۀ بزرک مسیحی باشند و یا یک نفر در پوره قوم مسیحی باشد. پس وظیفۀ ما اینست که به دیگر خویشاوندان و دوستان خود نیز دعا کنیم که خداوند آنها را نیز کمک کند تا محبت بیکران خدا را، در عیسی مسیح، بچشند و کلام خداوند را بخوانند. پس وظیفۀ ما و شما دعا است. باید دعا کنیم و آنوقت است که هم برای دوستان و اطرافیان یا وطن خود دعا می‌‌‌‌کنیم و خود ما نیز در ایمان خود رشد می‌‌‌‌کنیم. زیرا ارتباط نزدیک با خداوند می‌‌‌‌داشته باشیم.

• نکتۀ چهارم اینست که اگر در بین هفته یعنی غیر از روز کلیسا، کدام برنامۀ درس کلام خدا باشد، علاقه داریم که در آنجا اشتراک کنیم یا نه یا وقت ما برای خود مهم است؟ دوستان عزیز اگر شما دو یا سه نفر هستید و مثل یک کلیسا هفتۀ یکبار جمع می‌‌‌‌شوید ما تشویق تان می‌‌‌‌کنیم که در بین هفته هم یک وقتی را برای دعا کردن تعیین کنید. فقط برای اینکه احوال یکدیگر را بگیرید و نیم ساعت یک ساعت همه تان دعا کنید و جمع شدن تان را برای ماه یکبار و یا هفتۀ یکبار محدود نسازید و حتی می‌‌‌‌توانید با کسانی که دور هستند تلفونی تماس گرفته حتماً احوال یکدیگر تان را بگیرید زیرا شما به یکدیگر تان ضرورت دارید.

• نکتۀ پنجم اینست که آیا شوق داریم کدام رادیو و تلویزیون مسیحیان را بشنویم و ببینیم؟ و از این طریق درس‌های جدید را برای رشد روحانی خود بیاموزیم و ما شما را برای انجام این کار نیز تشویق می‌‌‌‌کنیم.

• نکتۀ ششم اینست که آیا شوق داریم که از ایمان خود و کلام خدا به مردم بگوئیم؟ اینکار، کاری بسیار مهمی است که واقعاً می‌‌‌‌تواند ایمان و زندگی روحانی ما را رشد بدهد تا از ایمان خود به عیسی مسیح، به دیگران بگوئیم. زیرا مردم ما ضرورت دارند تا این موضوعات را بفهمند.